Do końca twoich dni

Rozdział 18

Jak najszybciej potrafiłem zbiegłem po schodach i wybiegłem z klatki potrącając jakąś babę. Rzuciłem przepraszam w jej stronę i popędziłem do auta. Wsiadłem do niego i zajrzałem do schowka. Był tam, to dobrze. Odetchnąłem i odpaliłem samochód. Mam nadzieję,że mieszka tam gdzie mieszkała.

Zaparkowałem po jej blokiem, by widzieć czy gdziekolwiek wychodzi. Skąd wiedziałem, że jest w domu? Nadzwyczajnie w świecie zadzwoniłem i się zapytałem. Nie musiałem długo czekać na to, aż wyjdzie. Wyjąłem ją ze schowa i wsadziłem w tył spodni. Następnie wysiadłem z pojazdu i podbiegłem do dziewczyny.

Dotknąłem jej ramienia, a ona szybko się odwróciła. Uśmiechnęła się i rzuciła mi na szyję. Wykorzystałem to, ciągnąc ją w szparę między budynkami.

-Zostawiłeś go! Tak się cieszę! - odezwała się radosna.

Zaśmiałem się i zręcznie wyjąłem broń przykładając jej spluwę do skroni. Zamarła.

-W życiu bym go nie zostawił. - odpowiedziałem uśmiechając się przy tym szyderczo.

-Dlaczego ją jeszcze masz?! - krzyknęła przez co dostała w twarz.

Nie trzymałem jej. Wiedziałem, że nie jest taka głupia, by mi uciekać. Mniej więcej zna moje możliwości.

-Nie znaleźli jej, to mam. Mówi ci coś nazwisko, Malfoy? - wystraszyła się jeszcze bardziej.

-Przecież to... Nie, nie możliwe...

-Owszem, możliwe. Draco to mój najlepszy przyjaciel. Załatwił wszystko. A teraz spokojnie przejdziemy do mojego samochodu. - pokiwała tylko twierdząco głową.

Bez problemu wsiadła do środka. Bała się i to cholernie. Dobrze wiedziała, że jestem do czegoś takiego zdolny ale nigdy tego nie zrobiłem, więc nie spodziewała się. No może raz, ale ona o tym nie wie.

Wyjechaliśmy za miasto, a ona zaczęła płakać. Chyba domyśliła się co z nią będzie.

Po godzinnej jeździe, zatrzymałem się pod jedną z rezydencji Malfoy. Wyciągnąłem dziewczynę z samochodu i zaciągnąłem do budynku. Jak tam wszedłem? Proste, znałem kod.

-Artur?! Co ty tutaj robisz? - zawołał chłopak, który przebywał w hallu i z którym miałem okazję popracować.

-Przyprowadziłem wam kogoś. - pchnąłem Karinę do przodu, a ta upadła na kolana. Złapałem ją za włosy, by patrzała się na Aleksa. - Chyba poznajesz.

-O kurwa... - odezwał się po chwili. - Dlaczego przywiozłeś ją tutaj, a nie do głównej?
-Mam swoje powody. O której będzie dziadek?

-Powinien za chwile być. Mamy dzisiaj zebranie całości, tutaj... - spojrzałem na niego jak na idiotę. - A, dobra, rozumiem. Wiedziałeś.

-Dokładnie. - następnie zwróciłem się do dziewczyny. - Wstawaj.

-Zdradzisz mi swoje plany dotyczące jej?

-Na zebraniu powiem wszystkim. Najpierw muszę uzgodnić, to z dziadkiem.

Nagle drzwi się otworzyły i wszedł przez nie Abraxas wraz z ludźmi z głównej rezydencji. Uśmiechnąłem się w jego stronę, a ten stanął zdziwiony.

-Artur? Co... - nie dokończył, bo mu przerwałem.

-Przyprowadziłem kogoś. - tym razem delikatnie ustawiłem ją przede mną. - Chciałbym omówić o jej losie.

-W takim razie zapraszam do mnie. Chłopacy zaprowadźcie ją do dziesiątki.

Kiedy wraz ze starszym Malfoy'em wszedłem do jego gabinetu od razu zapytał dlaczego ją tu przyprowadziłem i skąd widziałem, że dziewczyna jest w mieście. O tym, iż jest psychopatką nie musiałem opowiadać, bo wiedział. Dlatego zacząłem od spotkania jej przed pizzerią, kończąc na tym czego dowiedziałem się dzisiaj od Krzyśka.