When a Playboy Fall Inlove

Chapter 37

Bea's POV

"I fucking love you. Pero pagod na ko." Last sentence na sinabi ni Josh sakin bago sya umalis.

Ang sakit sakit makitang yung taong mahal mo na tinataboy mo noon, napagod na kakahabol sayo. Napagod ka ng mahalin

Few years ago, nalaman kong may anak si Josh kay Sam. I didn't see this coming. Kala ko talaga, ayun na yung time na kami naman ni Josh yung magiging masaya. Kaso hindi pala. May dumating nanaman.

Kahit masakit man para sakin na pakawalan sya, ginawa ko pa din. Para dun sa baby.

After ko malaman lahat ng yun, umalis ulit ako sa philippines. Hoping na may mangyari namang maganda sakin.

I tried to move on. Nagka ilang flings ako pero wala talaga. I love him so much that i can't even forget every single memory we had. Even those silly things we've done so far.

So, I just decided na mamahalin ko na lang sya. Pero mag fofocus na ko sa sarili ko. I continued my studies and I actually passed.

I go back to the Philippines hoping na lalo pang maging masaya ko sa buhay ko. Kahit nag mamahal ako ng taong may pamilya na.

Pumasok ako sa random hospital sa manila. And look. He's here. Joshua Andrei De Guzman is here. And guess what? Oh he's just my mentor. He's just gonna train me for a few months. Funny right?

Tadhana nga naman.

Kung kailan mo gustong kalimutan yung tao, tsaka dadating nanaman sa buhay mo.

When the president of the hospital told me that he's gonna be my mentor, I almost passed out. Sa gulat? Sa kaba?

He never changed. He still looks like the old Josh I loved.

We just looked at each others eyes. And then nung na realized kong nakatitig lang ako sa kanya, of course bigla akong nag freak out kaya nag excuse ako. Sabi ko punta kong comfort room.

Hulaan nyo kung anong ginawa ko sa cr..

Of course. I cried. Like an idiot. Nasa dulong  cubicle ako umiiyak dahil nakita ko lang yung taong matagal ko ng gustong kalimutan. Nakita ko ulit yung titig nya.

Titig pa lang nang hina na ko. Pano pa kaya kung kinausap pa nya ko no?

Naisip ko. Pwede pa kaya akong bumalik sa kanya?

Pwede pa ba kami ulit?

I decided to go back kasi matagal tagal na din akong nawala.

Pag ka punta ko, kinausap nya ko. I jut tried to smile para hindi nya makita yung na fefeel ko.

Kinikilig? Kinakabahan? Natatakot? Ewan ko ba.

Pinapasok naman nya ko sa office nya may isang lalaki at guess what.

Si Sam. With her baby. THEIR baby to be exact.

Pucha bumalik nanaman yung sakit. Diba nakakatawa. Kanina lang iniisip ko na bumalik sa kanya tapos ngayon, iniisip ko naman na sirain muka nya.

Gusto ko ng tumakbo at umiyak ulit kaso, ayoko makita nya. nila na mahina ako katulad nung dati. Kung dati puro takbo ako? Ngayon ako naman susugod.

Because of pain and jealousy, naisip ko na mag pa fall. Ridiculous right? I don't know what I'm doing. 

I kissed him. And I figured out, hindi pa sya nakaka move on sakin. This is good.

Kinabukasan naman, iba naman hinahalikan ko. I don't really know who that guy is, but all i know is nakita ni Josh lahat.

I tried everything to make him jealous hanggang sa mamatay sya sa selos.

And it actually worked.

But now,

I messed up. I messed up so bad.

Hindi ko alam yung side nya.

I judged to quickly.

Nalaman ko,

Hindi pala talaga nya anak yun.

So, tama sya dati pa..

"That kid is not mine!" I remembered him saying those words a few years ago.

I didn't listen to him.

Tinaboy ko sya.

And now, ako naman nag hahabol.

Kaso ang problema, ayaw na nya.

He's tired of my bullshit.

I just realized how selfish and stupid am I.

Ang sakit.

Nanaman.