"As always, just for you Renz." then she smiled again on me, a sheepish smile.
"Then good luck!"
"I always have a good luck." at inayos nito ang buhok niya. "You should be the one asking for good luck, you'll never know that this would be the last time you can flirt with other girls. Because sooner or later, you will be mine."
"Don't you ever say that!" I warned her but she just gave me an evil smile. She just disappeared before I could notice.
I never knew that my little sister would turn out to be my biggest enemy.
I'm only months older than her. We've been close ever since we were kids, we used be playmates, and I can even say that we're more like of a true brother/sister. Business partners kasi ang daddy namin at pag nagkakaroon ng business gatherings ay madalas nagkakasama kami.
We went on the same school from prep to elementary kaya masasabi kong sobrang malapit na talaga kami. But things had changed when we decided to fly back to Philippines. It was my mom's wish, to go back to the place where she was born bago siya pumanaw. And of course, we all want mom's happiness.
But Yoanna didn't understand the circumstances. She doesn't want me to leave.. Pinipilit niya akong wag na sumama sa magulang ko dahil hindi raw niya kakayanin pag nawala ako! Anong klaseng pag-iisip naman 'yon? Uunahin ko pa ba siya kaysa sa magulang ko?
At doon lang lumabas ang totoo niyang pagkatao, ang totoo niyang nararamdaman na sa akin which all I knew is just a brotherhood or love as a sibling, but I was wrong.
It wasn't my plan to gave her some false hope. Habang lumalaki kami, hindi ko napapansin na iba na pala ang nagiging tingin niya sa akin. Iniisip niya na kaya ko ginagawa lahat ng pag-aarugang iyon ay dahil sa mahal ko siya. Oo- mahal ko siya bilang isang kapatid. Hanggang dun lang yun.
Bago kami umalis ay nagkaroon kami ng pagtatalo.
"I will do anything to have you." ito ang huli niyang sabi sa akin. Sinabi niyang pupunta siya ng London para mag-high school at pagkatapos ay noon ay babalik siya -- babalikan niya ako.
Nawala na lahat nang 'yon dahil sa nangyari kay Mama. Namuhay ako dito sa Pilipinas na hindi man lang sumasagi sa isipan na minsang naging kaibigan o kapitad ko siya. Natutunan ko na siguro siyang kalimutan dahil hindi ko naman siya naging totoong sandigan. Siya pa itong nagsabi sa akin na huwag na akong umalis kahit alam niyang malubha na ang magulang ko. Napakasama niya!
Ngayon, nagbalik siya. Sinisigurado kong hindi niya makukuha ang gusto niya!
Jelynne's POV
BINABASA MO ANG
Unexpected
Teen FictionWalang oras sa lalake si Jelynne. Kailanman ay hindi sumagi sa isipan niya na mainlove kung kanino man. Pero sa di inaahasahang pagkakataon ay bigla na lang tumibok ang puso niya, sa dati pang manliligaw ng kabigan niya na noo'y ayaw na ayaw niya.
Chapter 19.2*
Magsimula sa umpisa
