Chapter 4 ~
RENZO's POV
Pagkarating ko sa dating bahay ng mga pinsan ko ay naroon na nga sila.
"Insan!" at sinalubong ako ng loko ng kanyang mahigpit na yakap. Tinulak ko rin siya pagkaraan. "Kailan ka pa dito?"
Napakamot siya sa ulo. "Actually, noong isang araw pa."
"Ano? At hindi mo man lang ako sinabihan?"
"Biglaan lang ang lahat iho." singit naman ni Tita Loren. Lumapit ako sa kanya at niyakap ito. Ginulo nito ang buhok kona parang bata. "Ang laki laki mo na!" natatawa niyang bati sa akin.
"Syempre naman po, tumatanda na eh."
"Pero baby face ka pa rin!" pagbibiro pa nito.
"Stop joking, mom." hirit ni Reign.
"Wag ka nga, nagsasabi lang ng totoo si Tita."
Puno lang kami ng kwentuhan. Kaya pala sila umuwi dahil napagdesisyunan ni Reign na dito na lang magcollege. Isang taon ang tanda nito sa akin at kung tatanungin ay talagang malapit kami sa isa't isa. Siya yung pinsan kong kahit minsan ko lang nakakasama, kasundong kasundo ko pa rin.
I spent my childhood days on States. Dito ako pinanganak pero doon na ako lumaki. Bumalik lang kami dito sa Pilipinas when I'm in middle school. Malubha na kasi ang sakit noon ni Mama at piniling umuwi na lang ng Pilipinas at yun nga, namatay rin siya after six months. Sina Tita Loren, which is my mom's sister, ang naging magulang ko noon pero ilang buwan rin ay umalis din sila para manirahan naman sa States.
Gusto nila akong isama roon pero pinili ko na lang manatili dito sa Pilipinas.
"Teka, bakit wala po si Kuya Sean at si Queency(bunsong kapatid)?" tanong ko kay Tita.
"Alam mo naman si Sean, hindi noon maiiwanan ang trabaho niya." sagot ni Tita.
"At si Queency nasa middle school pa lang. Hindi na niya maiwan ang mga kaibigan niya kaya doon na yon magtatapos ng pag-aaral." dugtong naman ni Reign.
"E bakit hindi ka na lang din magtapos ng pag-aaral doon?" natanong ko bigla.
"Nandito kasi yung babaeng hindi kayang iwanan." natatawang sabi ni Tita.
Bigla akong natawa nang makita na biglang nahiya si Reign. Hahaha! Ang lokong 'to, torpe pa din!
"Si baby ba?" tanong ko sa kaniya.
Ito yung kababata niya na palagi niyang tinatawag na baby. Nakita ko na siya minsan noong nagbabakasyon pa lamang kami dito pero matagal na yun para maalala ko pa ang itsura niya.
YOU ARE READING
Unexpected
Teen FictionWalang oras sa lalake si Jelynne. Kailanman ay hindi sumagi sa isipan niya na mainlove kung kanino man. Pero sa di inaahasahang pagkakataon ay bigla na lang tumibok ang puso niya, sa dati pang manliligaw ng kabigan niya na noo'y ayaw na ayaw niya.
