Hunted by Angels (voltooid)

~13~

Aiden en ik liepen zij aan zij door het bos. We volgden geen pad en door de uitstekende takken en wortels werd het lopen ons niet gemakkelijk gemaakt. Na een paar minuten struikelen en mijn handen opengehaald te hebben aan scherpe doornstruiken, was de marteling voorbij.

Hoe Aiden het gedaan had, geen idee, maar we waren op een openplek aan gekomen met in het midden een gigantische boom. Ademloos keek ik rond. De openplek was begroeid met gras dat er ondanks de kou nog best levendig uitzag. Verder groeide er niks, geen struik, bloem of plant verstoorde het lenteachtige groen van het gras. Het was rustgevend.

"Olivia, kom je?" klonk Aidens stem uit de verte. Hij was naar de grote boom toegelopen en er onder gaan zitten. Ik liep naar hem toe en plofte naar hem neer. "Het is hier prachtig," zei ik helemaal buiten adem. Aiden knikte. "Het brengt een soort rust met zich mee. Het is een goede plek om heen te gaan als je moet nadenken," zei hij. Ik mompelde instemmend en keek hem aan. Iets zei me dat hij deze plek veel vaker gebruikte dan hij zou willen toegeven.

"Goed," begon hij en haalde me daarmee uit mijn gepeins. "Om je krachten goed en gecontroleerd te kunnen gebruiken moet je eerst rust in jezelf vinden. Als jij helemaal zenuwachtig, opgefokt of boos bent reageren je krachten daarop en kun je ze nooit op de goede manier gebruiken," ging hij verder. "Kruis je benen en sluit je ogen." Hij deed zoals hij had gezegd en ging in de kleermakerszit zitten en sloot zijn ogen.

Ik snoof. Wat een hippiegedoe.

Toch deed ik wat hij vroeg en ging net zo zitten als hij. Heel even sloot ik mijn ogen, totdat ik me ongemakkelijk ging voelen en ze weer open deed. Ik keek recht in de afkeurende ogen van Aiden. "Je moet wel je ogen dicht houden, anders lukt het nooit," zei hij streng. "Ik weet toch niet wat ik moet doen!" kaatste ik terug. Aiden zuchtte en wreef met zijn hand over zijn voorhoofd. Iets wat hij de laatste tijd vaak deed, merkte ik op. "Je moet je concentreren. Sluit je ogen en laad je leiden door mijn stem." Terwijl ik zijn ogen op mijn gezicht voelde branden, sloot ik mijn ogen en haalde diep adem.

"Adem elke keer in door je neus, en uit door je mond. Sluit je gedachtes af van de buitenwereld en concentreer je op het hier en nu. Voel de energieën van deze plek, net zoals je bij mij toen deed in de slaapkamer," zei hij met een kalme en rustige stem.

Ik deed wat hij vroeg en ademde elke keer diep in en uit. Na een paar minuten zuurstof in en uit mijn longen gepompt te hebben en me geconcentreerd te hebben op de plek, gebeurde er nog steeds niets. Met mijn ogen nog gesloten fronste ik mijn wenkbrauwen. "Aiden," begon ik terwijl ik mijn handen naast me op het gras neerzette, "ik zie niets hoor. Ik weet wat je verwacht had maar dit in ieder geval nie-"

Mijn gebrom werd onderbroken door lichtflitsen die aan mijn oogleden voorbij schoten. Groene, gele en witte kleuren mengde samen, vormden structuren en patronen. Na een paar seconden hadden ze allemaal een plekje en vormden één geheel. De openplek.

Ik kon duidelijk elk grassprietje onderscheiden in mijn hoofd. De geelachtige kleuren zaten in elk sprietje en leken te bewegen in de wind. Donkere en licht groene flitsen vormden samen de stam van de grote boom waar we onder zaten en de bomen aan de rand van het bos.

Met nog steeds gesloten ogen draaide ik mijn hoofd naar Aiden. Op de plek waar hij zat was het één grote massa van blauw, groen en geel. Ik hapte naar adem terwijl ik alles in me opnam. Dit waren de energieën waar Aiden het steeds over had. Ik was dus echt de afstammeling van Omadel.

Met die realisatie opende ik mijn ogen weer en keek naar Aiden. Zijn ogen brandde met nieuwsgierigheid. "En," vroeg hij. "D-de energieën, ik zag ze," stamelde ik, nog steeds een beetje beduusd door wat er zojuist gebeurt was. Opluchting nam Aidens gezicht over en zijn in zijn ogen verschenen pretlichtjes. "Mooi, dan heb ik in ieder geval het goede meisje met de paarse ogen," mompelde hij opgelucht. Grinnikend gaf ik hem een stomp tegen zijn schouder en vroeg: "Nou hippiemaster, wat nu?" Aiden haalde zijn schouders op en ging tegen de stam van de boom aanzitten.