Hunted by Angels (voltooid)

Proloog

Het begon te schemeren. Uit het steeds donkerde wordende bos kwamen slierten mist als slangen de openplek op kruipen. De overdag uitnodigende open plek die diep verscholen in het bos lag, zag er 's avonds heel anders uit. De bomen leken kaler, doder. Hun lange schaduwen maakte het gras donker. Met mijn armen stevig om mijn middel heen geslagen kroop ik steeds verder tegen de grote eikenboom aan die in het midden van de openplek stond. Weg van de kronkelende mist en het donker. Ik had altijd al een hekel aan donker. In het donker voelde ik me alleen, bang. Het was ondertussen zo donker geworden dat ik de massieve takken van de boom waar ik onder zat niet meer kon zien als ik omhoog keek. Ik wurmde mijn mobiel uit mijn broekzak en zette de zaklamp aan. Het beetje licht dat het gaf stelde me gerust. Zolang er licht was, was ik veilig.

Mijn benen waren stijf geworden van het te lange staan en een zucht van verlichting ontsnapte mijn mond toen ik ging zitten. Mijn verlichting duurde niet lang. De kou van de grond kroop in mijn spieren en ik begon te klappertanden. Snel trok in mijn knieën op en stopte mijn handen tussen mijn benen om ze een beetje warmer te laten worden. Plotseling ging de zaklamp van mijn mobiel uit en werd ik opgeslokt door het donker. Paniek en angst schoten door me heen, de kou meteen vergeten. Ik rechtte mijn rug en sperde mijn ogen zo wijd mogelijk open. De maan verlichtte de mist en ik kon vaag de contouren van de bomen onderscheiden. Snel graaide in naar mijn mobiel en drukte op het knopje. Het scherm bleef angstvallig zwart. Mijn adem versnelde en ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen. Snel stopte ik mijn mobiel weer in mijn zak. Ik hield mijn blik strak gericht op de bomen aan de rand van de openplek.

Plotseling verscheen er een schaduw bij de bomen. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes om het beter te kunnen zien. De schaduw veranderde, hij werd groter. Een kreetje verliet mijn mond toen ik me realiseerde waarom. Angstvallig drukte ik me plat tegen de boom en klemde mijn kaken strak op elkaar. Terwijl de schaduw dichter en dichterbij kwam, nam hij steeds meer vorm aan. De vormen van een persoon. Terwijl ik mijn trillende ineen geslagen handen tegen mijn borst aan drukte stroomde de tranen over mijn wangen. Met mijn ogen angstvallig gericht op de persoon die nog steeds gestaag doorliep, zat ik op de koude grond. Wachtend op wat zou komen.

hi, hi!!

Het boek is voltooid zoals je misschien wel hebt gezien, maar ik ben hem aan het herschrijven. Ik ben van plan een heleboel dingen te veranderen, toe te voegen en dat soort dingen. Elke keer als ik een hoofdstuk herschreven heb, vervang ik het oude hoofdstuk door het nieuwe hoofdstuk. Het verhaal kan hierdoor dus best wel onduidelijk en rommelig zijn, maar ik probeer het zo snel mogelijk af te hebben! Het duurt alleen best wel lang ivm school, hobbies, sport en al die andere dingen die bij het leven komen kijken ;) Ik hoop dat je het alsnog aandurft om mijn verhaal te lezen en ik hoop dat je het leuk vindt.

Vote, comment en al die shit zou ik ook wel leuk vinden;)

xx