Monstrous Academy 1: Gangster's love. [PUBLISHED UNDER PSICOM]

Chapter Seven

7: Enemies
-

Dalawang araw ang lumipas at hindi pa rin pumapasok si Thunder. Gusto ko man siyang puntahan sa boys dorm o kaya sa hideout nila pero hindi ko magawa. Ayoko nang mag punta sa lugar na iyon.

Flashback/

Kahit nandito na ako sa loob ng hideout nila ay hindi pa rin mawala ang takot sa dibdib ko. Malayo man ako sa gulo pero tanaw na tanaw ko pa rin rito mula sa pinto ang away dahil hindi naman ganun kalayuan ang pwesto nila.

Nandoon na rin sila Axel para tulungan sila Jiro. Napatingin na lamang ako sa kamay ko dahil nag dudugo iyon. Masiyado atang malakas ang pagkakahawak sa akin ni Thunder kaya na-pressure yung sugat ko.

Yung lalaking ‘yon. He really have his ways para takutin ako, pero mabuti na lang at may natitira pang konting kabaitan sa loob niya. Yung ginawa niya sakin kanina, hindi ko akalain na gagawin niya iyon. He saved me.

“Tara na. Mag-uumpisa na yung klase.” aya ni Jiro habang inaayos ang uniform niya na parang walang nangyari. Napatingin ako sa labas at nakitang nakahiga na sa sahig ang mga third year. Alam kong kabaliwan itong gagawin ko pero may nagtutulak sakin na yakapin si Jiro kaya naman hindi ako nag-alinlangan na yakapin siya.

“Salamat.” ayun lang ang nasabi ko. Takot na takot talaga ako sa mga oras na 'to pero mabilis din akong kumalas nang makita ko si Thunder. Lalapitan ko sana siya para pasalamatan pero tinignan niya lang ako ng masama.

“Umalis na kayo. Hindi ako papasok,” bored na sabi nito at saka padabog na umakyat ng hagdan. Napatingin naman ako sa apat.

“Tara na.” Kibit balikat na aya ni Jasper at sabay-sabay na kaming lumabas sa hideout nila. Nakokonsensya ako.

End/

“Inaalala mo ba si Thunder?” Tanong ni Axel dahil magkatabi kami ngayon. Kami kasi ang mag partner sa activity ngayong araw.

“Ha? Hindi naman sa nag-aalala, hindi ko pa kasi siya napapasalamatan. Bakit ba hindi siya pumapasok? May sakit ba siya?” Tanong ko.

Nakakatuwa lang isipin na bigla akong naging komportable sa kanila matapos akong sumgod sa hideout nila. Minsan tuloy naiisip ko kung may saltik na rin ba ako but to be honest? Hindi naman sila ganun nakakatakot. Insolent sila pero hindi sila ganun kasama, mukhang masama lang talaga ang imahe nila dahil sa kind na meron sila.

“Oo, nasuntok kasi ng ilang beses ang sugat sa braso niya. Baka ayun yung dahilan kung bakit nilalagnat siya.” nakapalumbaba na sagot ni Axel habang nakatingin sa akin.

“Nasaan siya ngayon? Pupuntahan ko siya.”

“Wag na, malayo naman ‘yon sa bituka. Don’t mind him.”

“Please?”

“Ayaw.” napanguso na lang ako at tumayo para lapitan si Matthew. Napakafeeling close ko pero hindi na ‘yon mahalaga. Hinawakan ko siya sa pulsuhan at hinatak palabas ng classroom.

“Saan mo ko dadalhin cutiepie?” Tanong niya habang naglalakad kami sa hallway. Tsk, wala na ba siyang naiisip na mas magandang itawag sa akin bukod sa cutiepie?!

“Samahan mo ko kay Thunder.”

“Ha? Anong kapalit?" Nag salubong ang kilay ko dahil nanghihingi pa siya ng kapalit. “Hmm alam ko na, dance with me later.” sabi niya pa at nabigla na lang ako nang akbayan niya ako. Hindi naman kami friends, feeling close din ang isang ito.

“Anong dance with you later?”

“Basta.” sabi niya at pumasok na kami sa elevator. Wala raw sa hideout si Thunder ngayon kaya naman sa boys dorm kami nag punta. Bawal itong ginagawa ko pero okay na ‘to kesa hindi ako patulugin ng konsensya ko.