Ms. Panget meet Mr. Panget

Panget 12

Kinuha niya ang cellphone at tiningnan kung sino ang ng text sa kanya.

10:30am na.

She open the text message she received from Mariel.

   *Mira free kaba on Saturday?

Instead na replayan ito ay tinawagan nalang niya ito.

"Anong meron?" Bungad niya

-Mukhang di maganda gising ah.

"Medyo!" Sagot niya.

-Anyway free ka ba on Saturday? You should be or else. I will get angry.

"Bakit anong meron ba?"

-It's Mikes Birthday!!

Nanlaki ng mata niya at agad na napabangon.

Kinuha niya yung calendar na nasa side table at tiningnan yung date.

Nakabilog ng red pen yung May 9. At may nakalagay na Mike's Day!

"OMG!"

-See! You are to occupied this past few days that you forgot about Mike's Birthday.

"I don't know what to do!"

-Kalma lang Mira we still have 2 days. May maiisip pa tayong gawin to surprise mike.

"Yea. But-" She sighed.

This is the first time that she forgot a special event.

Yung birthday and Anniversaries ng Parent at ng 2 Bestfriend niya ang tinuturing niyang special events ng buhay niya. There's no way para makalimutan niya yun.

A week before those events ay nag prepepare na siya ng mga surprises ang gifts.

Yun nalang ang pwede niyang gawin for them, Kung gano siya nagpapasalamat na nakilala niya ang mga ito.

-It's fine! Critical days to para sayo since graduating kana. Normal lang makalimot paminsan minsan.

Pilit pinapagaan ni mariel ang loob niya. Pero nalulungkot padin siya.

-Magkita tayo tomorrow after your class para makapag prepare.

"Okay!" Pabulong niyang sabe.

-Cheer up!

End call.

Pabagsak siyang humiga sa kama.

"I hate it!" Maiyak - iyak niyang sabe.

Gusto niya sanang matulog ulit pero hindi na siya pwedeng matulog sa lagay na iyon.

Padabog siyang bumangon at lumapit sa computer niya. Tama si Mariel there still time para makapag prepare. Hindi man yun kasing bongga ng previous celebration nila atleast hindi niya nakalimutan birthday ni Mike.

Duh! Nakalimutan mo pinaalala lang sayo.

Sige konsensya ipaalala mo pa...

She start to browse yung internet para sa mga possible gift na pwede niyang bilhin..

She still remember last year Mariel and Mike Birthdays celebration na ginawa niya to surprise her best friends.

For Mariel, She bought VIP tickets of her favorite Kpop boy band EXO and even organize a fan meet for her backstage. After that nagparty sila sa garden nila. Pinanalagyan niya ito ng madaming white roses since yung ang favorite flower ni Mariel. Invited lahat ng family at close friend ni Mariel.

Sobrang saya ni Mariel nun, iyak siya ng iyak at pasalamat ng pasalamat saken.

For Mike, She organized a birthday celebration on a 5 star hotel sa Makati. Ininvite niya din lahat ng pamilya ni Mike. And for the main event hindi alam ni Mike na pinasundo niya din sa private plane ang lolo at lola nito na nasa mindanao.

That was the first time I saw Mike cried. Miss na miss niya na daw kase ang mga ito since ito ang nagalaga sa kanya nung namatay ang tatay niya at kinailangan ng nanay na mangibang bansa para buhayin siya..

They thank me like there's no tomorrow. But for me it is just a simple gestures to show them how I appreciate their existence.

Tinggap nila ko, Hindi nila ako iniwan sa mga oras na kelangan ko ng masasandalan tulad nalang nung namatay ang mommy ko.

That's why I promised na every birthday nila gagawin kong special.

But now.....

Sobrang wala akong maisip para ipang surprise kay Mike..

Browse .  .  .  .

Browse .  .  .  .

Browse .  .  .  .

After 123456 years.

"GOT IT!!" Sigaw niya.

Agad niyang kinuha yung phone at dinail ang number ni Mariel.

-Whats up!?

"Lets meet Mariel!"

-Huh?

"Nasan ka?"

-Dito ako sa bahay. Tinutulungan ko si Mama magluto.

"Okay sige! Just stay there. Susunduin kita."

-uhh.. Okay!

End call.

Halata sa boses nito yung pagtataka pero ieexplain nalang niya lang dito lahat kapag nagkita sila.

She's so excited. 😊😊

__________________________________

A/Note :

It's been 6yrs nung sinumalan ko itong story na to. Pero di ko siya natapos sa dami ng nangyare...

Nung nabasa ko yung mga nagcomment dito na tapusin ko itong story na to. I cried!

Gusto ko siyang tapusin noon pero diko alam pano dahil sa dame ng problema na dumating saken at sa pamilya ko.

Pero ngayon I will try my best para matapos to even though na nawala na yung mga draft ng kwento nito na nakalagay sa old notebook ko.