Inseparable ~ A Zayn Malik fanfiction

Hoofdstuk 10

Het geluid wordt erger. Ze schreeuwen en gillen, en duwen tegen de dwanghekken. Zayn kijkt tevreden voor zich uit en lacht naar wat fans. Dan pakt iemand van de security ons mij onze schouders en duwt hij ons terug naar binnen.

We zijn alleen. En het geluid sterft langzaam weg naarmate we verder de hotelgangen inlopen.  Dan stopt Zayn en draait hij me naar zich toen. Hij legt een hand op mijn wang en kust me. De kus wordt ruw verstoord door het gerinkel van zijn telefoon. Hij zucht een keer gefrustreerd en  pakt hem uit zijn zak. Ik kan niet zien wie het is, want hij drukt snel op ‘accept’ en houd de telefoon tegen zijn oor. Zijn gezicht vertrekt, maar hij draait snel zijn hoofd weg zodat ik het niet zie. Hij maakt een gebaar en loopt vijf meter van me weg zodat ik het minder goed kan horen. Ik spits mijn oren en luister gespannen.  ‘Nee.’ Zegt hij fel en hij draait om zodat ik zijn hoofd niet kan zien. ‘Nee, als ik dat wil, dan doe ik dat.’ Ik loop wat dichterbij. ‘Nee, het zal geen gevolgen hebben, maak je niet zo druk. Het is toch mijn keus, ik snap niet waar jullie je altijd mee bemoeien.’ Ik hoor dat Zayn echt boos is nu. Zijn stem heeft die ondertoon die hij dan altijd heeft. Hij is nog nooit echt boos geweest op mij, maar wel op andere. ‘Nee, nee serieus, stop. Jullie kunnen me niet dwingen dit te doen, en dat doe ik ook niet.’ Ik hoor een lichte trilling in zijn stem. Na die woorden hang hij op en blijft hij met zijn telefoon in zijn hand staan. Ik loop snel naar hem toe en sla mijn armen om zijn middel. ‘Wie was dat?’ Vraag ik zacht. Hij  zucht. ‘Niemand waar je je druk over hoeft te maken.’ Hij draait zich om en pakt mijn hand. ‘Kom we gaan terug naar het restaurant.’

De rest zat er nog, druk pratend. ‘Zayn ik heb gehoord wat je net hebt gedaan.’ Zegt Harry met grote ogen. Zayn glimlacht. Hij gaat weer zitten en Liam klopt hem op zijn schouder. ‘Goed gedaan.’ Zegt hij en hij grijnst. ‘En management?’ Vraag Niall, die net een stuk roze taart in zijn mond stopt. Zayn haalt zijn schouders op. Nu bedenkt ik me dat het waarschijnlijk het management was die hem belde. Ik geef Zayn een schop onder de tafel zodat hij mij aankijkt. Ik kijk hem fronsend aan maar hij haalt gewoon zijn schouders op. Ik rol met mijn ogen en sta op om nog een toetje te gaan halen. Louis staat ook op en volgt me. ‘Wat was dat net met Zayn?’ Vraag hij als we ver genoeg van hun afstaan en ik een stukje taart probeer af te snijden. ‘O niks.’ Mompel ik en ik pruts met het mes. Louis neemt het grinnikend over en snijd een stuk taart voor me. ‘Niet niks, vertel maar gewoon.’ Hij legt het stukje taart op mijn bord. ‘Hij werd net gebeld door iemand, ik mocht niet weten wie het was en hij ging een stukje bij me vandaan staan. Hij was nogal boos en zei steeds “Nee, dat wil ik niet” en van die dingen.’ Ik kijk Louis aan die na lijkt te denken. ‘Dat zal management wel geweest zijn.’ Zucht Louis en ik knik. ‘Ze zijn te streng voor ons, en ze zijn het vaak niet eens met onze meningen.’ Louis kijkt een beetje geïrriteerd. ‘Komt wel goed, een keer.’ Zeg ik en ik trek hem weer mee naar de tafel.

We blijven er nog een half uurtje zitten en besluiten dat we niet meer uit gaan maar wat vroeger gaan slapen. We lopen naar de kamers en zeggen elkaar gedag. Ik hoor dat Zayn’s telefoon gaat, dat is al de 5de keer in dit kwartier. Hij drukt geïrriteerd weg en laat zich op bed vallen. ‘Ik ga even mijn tanden poetsen.’ Zeg ik en ik loop de badkamer in. Ik poets mijn tanden en kam mijn haar. Ik wil mijn make-up er net afhalen als Zayn  de badkamer in komt lopen. Ik laat mijn hand met het removedoekje weer zakken. Zayn ziet mijn aarzeling en kijkt me verbaasd aan. ‘Juul, kom op hé.’ Zegt hij en hij pakt het doekje uit mijn hand. Met een hand houd hij mijn gezicht vast en met de andere begint hij de mascara van mijn ogen te vegen. ‘Ik heb je al zo vaak zonder make-up gezien, en je bent prachtig.’ Zegt hij en ik word een beetje rood.

Zayn poetst z’n tanden en ik trek snel mijn pyjama broekje en een hemptje aan. Ik laat me op mijn bed vallen en trek de dekens over me heen. Zayn komt de badkamer uitlopen en trekt zijn t-shirt over zijn hoofd en legt hem in zijn koffer. ‘Wil je niet de bedden tegen elkaar aan schuiven?’ Vraagt hij als hij zijn voetbal broekje aantrekt. Ik knik en stap uit bed. Hij schuift de nachtkastjes aan de kant en trekt mijn bed dan richting de zijne. Hij gaat liggen lacht naar me. Ik ga ook weer liggen en kruip tegen Zayn aan. Hij slaat zijn armen om me heen. ‘Vanmiddag belde het management, toch?’ Vraag ik zacht. ‘Ja.’ Zayn kruipt dichter tegen me aan. ‘Waarom?’ Ik draai me om zodat ik hem aankijk. Hij bijt op zijn lip. ‘Ze willen niet dat wij iets hebben, ze vinden dat ik je moet laten gaan, anders gaan er waarschijnlijk gevolgen komen.’ Zijn gezicht betrekt.