Inseparable ~ A Zayn Malik fanfiction

Hoofdstuk 5

Ik voel me een beetje duizelig worden, ik heb nooit goed tegen bloed gekund. Ik hoor aan Zayn’s  ademhaling dat hij slaapt. Zachtjes vloek ik op hem en loop ik naar de badkamer. Het klopt en het bloed blijft eruit stromen. Ik hou mijn hoofd onder de kraan maar het heeft niet echt veel zin, want ik ben nogal onhandig bezig. Ik pak een handdoek en druk hem tegen mijn hoofd, pak de sleutel van de kamer en loop de gang op. Ik klop aan bij Harry en Louis, maar ze reageren niet, die slapen natuurlijk al. Dan ga ik maar naar de deur ernaast. Ik klop aan, eerst krijg ik geen reactie. Als ik wat harder klop hoor ik iemand bewegen. Ik wacht even en er wordt aan de deur gerommeld. Niall doet de deur open en kijkt me slaperig aan. Maar zijn ogen worden meteen groot als hij mijn rode ogen en de rode handdoek zien. ‘Julie, wat is er gebeurt?’ Vraagt hij geschrokken en hij laat me binnen. Liam is ook wakker en leunt op z’n ellenbogen in bed. Hij knipt het lampje aan. ‘Jeetje, Julie wat is dat nou weer.’ Zegt hij verbaasd  en hij staat op en loopt naar de badkamer. Ik wil beginnen met praten maar Niall houdt me tegen. ‘Eerst dat schoonmaken enzo, dar vertel je het maar.’ Ik knik en volg hem naar de badkamer. Liam heeft de douchekop in het bad al aangezet en ik hoef alleen even voorover te hangen. Hij laat het water over mijn hoofd stromen en Niall maakt het schoon.

Ik zit op het bed, naast me zitten Niall en Liam. Ze hebben mijn hoofd verboden met wat wit verband. ‘Vertel nu eens wat er gebeurd is.’ Zegt Liam en hij legt een hand op mijn knie. Ik begin te vertellen. ‘Ik lag te slapen, en toen kwam Zayn thuis, het was rond half 4. Ik was bezorgd om hem omdat het zo laat was, en toen hij thuis kwam was ik wel opgelucht. Hij rook helemaal naar rook en alcohol en was behoorlijk dronken. Ik wilde hem een knuffel geven, maar hij duwde me op de grond, tegen het nachtkastje aan.’ Tijdens het vertellen hou ik het niet droog en begin ik te huilen. Niall slaat zijn armen om me heen en kalmeert me een beetje. ‘Misschien moeten we er is met Zayn over praten. Niall en ik.’ Zegt Liam en ik schrik op. ‘Nee, nee niet doen. Hij was dronken, hij kon er vast niks aan doen!’ Zeg ik snel en ik kijk ze geschrokken aan. ‘Julie, luister. Zayn is je beste vriend, ookal is hij dronken, hij duwt je toch, en ik weet echt wel dat hij van je houd enzo, maar hij mag sowieso niet dronken worden.’ Zegt Liam rustig en hij legt zijn handen op mijn schouders.

Nadat ik even gepraat had was ik terug naar bed gegaan. Ik kon eerst niet slapen door de pijn, maar bed uiteindelijk toch in slaap gevallen. Ik word wakker door Zayn, die me wakker schud. Zijn haar is nat en hij ruikt weer fris, dus hij zal wel gedoucht hebben. ‘Juul, wordt wakker.’ Zegt hij en ik draai me naar hem om. ‘Wat is er gebeurt, wat heb je gedaan met je hoofd? Heb je pijn? Moet ik iets voor je doen?’ Hij kijkt me bezorgd aan en gaat zitten op de rand van mijn bed. Ik aarzel over wat ik moet zeggen. ‘Ik ben over iets op de grond gestruikeld en toen tegen het nachtkastje aangevallen.’ Zeg ik en ik word een beetje rood. Zayn kijkt me geschrokken aan. ‘Was ik daarbij?’ Vraagt hij met een opgetrokken wenkbrauw en ik schud mijn hoofd. ‘Niall en Liam hielpen me.’ Zeg ik om hem gerust te stellen. ‘Ik kan me echt niks meer herinneren van gisterenavond.’ Mompelt Zayn. Ik nog wel. Denk ik, maar ik zeg het niet hardop. Zayn steekt zijn armen uit en slaat ze om me heen. ‘Je bent mijn beste vriendin he Julie, onthoud dat, altijd, oké ?’ Ik knik en knipper de tranen in mijn ogen weg.

Ik douche me snel en haal het verband van mijn hoofd af. Zayn gaat ondertussen naar de andere toe om te kijken of hun ook bijna klaar zijn voor het ontbijt. Daarna komt hij me helpen met verband en het schoonmaken. Ik bedankt hem en kleed me snel verder aan. We lopen samen richting de ontbijtzaal. De rest zit er al, maar ze zijn nog niet begonnen. Niall kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan als hij Zayn en mij samen ziet lopen alsof er niks is gebeurt. Maar Zayn weet ook niet wat er echt is gebeurt, want ik heb het niet verteld. Ik denk dat Liam en Niall het Harry en Louis ook verteld hebben, want die kijken ook een beetje raar. Het valt Zayn ook op. ‘Wat is er aan de hand?’ Vraagt hij verbaasd en Niall knikt in mijn richting. ‘Weet je niet wat er is gebeurt vannacht?’ Vraagt hij aan Zayn. ‘Ze is gestruikeld en ergens tegenaan gevallen.’ Zegt Zayn, niet begrijpend waarom de andere zo raar reageren. ‘En  weet je ook hoe ze is gevallen tegen dat nachtkastje aan?’ Vraag Liam nu. ‘Ze is over haar jurkje gestruikeld, of over iets wat op de grond lag.’ Mijn gezicht loopt rood aan en ik kijk naar beneden. ‘Toch Julie?’ Vraagt Zayn en hij geeft me een zachte por. Ik weet niet wat ik moet zeggen dus ik haal mijn schouders op. Als ik opkijk zie ik dat Zayn me niet begrijpend aankijkt. ‘het is toch zo?’ Vraagt hij aan me. ‘Nee Zayn, het is niet zo.’ Zegt Niall, nogal serieus. Zayn richt zich op hem. ‘Wat is er dan wel gebeurt?’ Vraagt Zayn verbaasd en hij kijkt de groep rond. ‘Jij hebt haar tegen dat kastje aangeduwd.’ Zegt Harry die zich nu ook in het gesprek mengt. Ik zie dat Zayn’s lichaamshouding veranderd. ‘Ik? Nee, dat kan niet, ik was er niet zei Julie!’ Verdedigd hij zichzelf. ‘Jawel Zayn, vraag het haar zelf maar.’ Zegt Louis. ‘Heb ik dat echt gedaan?’ Zayn kijkt me aan met grote ogen. Ik knik zachtjes. Het bloed trekt uit zijn gezicht weg en hij staart me aan.