The Bad Boy | KTH

Mesaj

Mavinin en koyu konuna bürünmüş gece de oturmuş yıldızları seyrediyordum. Taehyung dizime yatmıştı ve bende saçlarını okşuyordum. Gözleri kapalıydı. O kadar masum ve muhteşemdi ki bu yüzü beni afallatmıştı.Derslerde hep asık suratlıydı. Ama arkadaşlarıyla olduğu zaman hayran olunası gülüşünü hiç esirgemiyordu. Benimle olduğu zaman ise öyle derin bakıyordu ki, bakışlarının yüklünün altında eziliyordum.

Kim Taehyung her yönüyle mutheşemdi.

"Böyle bakmaya devam edersen bana aşık olacaksın." dedi dudakları yukarı kıvrılırken. Gözleri yavaşça açıldı.

"Rüyanda görürsün sen onu."

"Hayır, bak hala gözlerini ayıramıyorsun benden. Sanırım her an dudaklarıma yapışabilirsin."

Kaşlarımı çattım. "Sapık mıyım ben?"

"Hayır." dedi ve aniden doğruldu. Böyle yapınca geri çekilmeme fırsat kalmadan beni öpmüştü.

"Ama ben öyleyim."

"Çok kötüsün."

"Evet öyleyim." dedi ve parmaklarını benimkilere kenetleyerek bakışlarımızı birleştirdi.

"Hadi ödeşelim. Sende beni öp."

"Kim Taehyung." dedim gözlerimi büyütürken. "Sence de çok arsızlaşmadın mı?"

Suratı düştü ve ayaklandı.Bana bir şey demeden ilerlemeye başladı.

"Bana trip mi atıyorsun?" dedim şokla. Gerçekten bunu yapacak mıydı?

Beni umursamadan yürümeye devam etti. Ayakkabılarımı poşete atıp hızla ayaklandım ve arkasından koşmaya başladım. Ilık kumda koşmak kadar iyisi yoktu.

Ona yaklaşırken bir kere bile dönüp bakmadı. Bende inatla koşup sırtına atladım. Son anda dengesini kurabilmiş ve beni tutmuştu.

"Çocuk musun?"

"Bunu söyleyecek son kişisin."

"Şu an seni denize atmamam için tek bir şey söyle." dedi ve durdu.

"Hasta olmak için çok güzelim."

"Yanlış cevap."

"Hasta olursam beni öpemezsin?" dedim.

"İşte benim hatunum."

*****

Gözlerimi yoldan ayırmadan sordum.

"Evin nerede?"

"Seninki nerede?" dedi Taehyung koltuğa daha fazla yaslanırken.

"Dalga geçmenin yeri değil. Ailen seni bekliyordur. Hadi söyle de bırakayım seni."

Beni yoksayarak radyoyu açınca piyano notalarının melodik sesi arabayı doldurdu. Kollarını birbirine bağladı ve gözlerini kapadı. Bu beni yok sayma şekliydi.

"Taehyung, sana söylüyorum."

Yine cevap vermemişti. Aradan iki-üç dakika gibi bir süre geçtikten sonra sesi duyuldu.

"Beni evde merak edecek bir ailem yok." dedi.

Bakışlarımı ona çevirmek istiyordum ama yoğun trafikte bunu yapmak aptallık olurdu.

"Arkadaşların?"

"Sadece yanında kalamaz mıyım?"

Uzun süre kafamda tarttığım düşüncelerden sonra eve çevirdim rotayı. Belli ki ailesi ile ilgili bir şeyler vardı. Bunu şu anda sorgulayıp canını daha fazla sıkmak istemiyordum.