İKİ DELİ

34❥"Çünkü senden nefret ediyorum!"❥

🎶Duman-Kırmış Kalbini🎶

❥

Şaşkınlıkla bir Aras'a birde Buğra'ya bakıyordum. "Şimal? Sende mi buradaydın? Hoşgeldin canım benim." dedi annesi Lale Teyze ve gülerek yanıma geldi. "E-evet buradayım."

Lale Teyze gülerek kollarını bana doladı. Ben ise hâlâ şaşkındım. Gözlerimi Aras'a ve Buğra'ya çevirdim. Yan yana duruyorlardı. Aras tedirgince bana bakıyordu, Buğra ise sırıtıyordu.

"Bu arada nasıl düşüp, poposunu incitti anlamadım doğrusu." dedi geri çekilirken. "Hem bak ne güzel oldu-." Aras hızla annesinin sözünü kesti. "Anne Şimal'in çok işi varmış. Tamda gidecekti. Ben onu bırakacaktım."

Kaşlarımı çattım. "Yok canım, gelmişken hep beraber yemek yiyelim. Hazır tüm aile buradayken." daha çok kaşlarımı çattım. Buğra ise sırıttı. "Evet. Ne güzel hep beraber ailecek yemek yeriz, anne." ağzım şaşkınlıkla aralandı.

"Sen bize o gün yemeğe geldiğinde Buğrayla tanışamamıştın. Gerçi tanışıyorsunuz galiba oğlumla?" Aras birkaç adım attı bana doğru. Ben ise düz bir ifadeyle yüzüne baktım. "Evet. Tanışıyoruz." Ali Amca ellerini birbirine vurdu.

"O zaman, ben sofrayı hazırlatayım hep beraber geçelim. Sizinden bir daha kavga etmenizi istemiyorum. Size bunu son söyleyişim." sinirden ağlamak istiyordum. Derin bir nefes aldım ve Lale Teyze'ye döndüm.

"Teklifiniz için teşekkür ederim Lale Teyzeciğim ama Aras'ın da dediği gibi," Aras'a çevirdim gözlerimi ve dişlerimin arasından konuştum. "İşim var gitmem lazım. İyi günler." bir şey demesini beklemeden hızla yanlarından geçtim ve çıkış kapısına doğru yürüdüm.

Arkamdan Aras'ın, "Şimal!" diye bağırdığını duymuştum. Ona cevap vermedim. Ellerim sinirden titriyordu. Derin bir nefes aldım. Demekki kamp boyu o saçma sapan davranışlarının nedeni buydu.

Aras ve Buğra kardeşti. Ve Aras bana yalan söylemişti.

Burnumu çektim ve dışarıya çıkınca merdivenlerden indim hızla. Bahçelerinden çıktım ve boş sokakta gezdirdim gözlerimi.  "Şimal. Şimal!" Aras kolumu tutarak beni kendine çevirdi. Var gücümle Aras'ı ittirdim. Canı acımış olacakki yüzünü buruşturdu. "Dokunma!" dedim işaret parmağımı saklayarak.

"Şimal, ben sana söyleyecektim. Yemin ederim. Sadece-." kahkaha attım. O ise ciddiyetle baktı yüzüme. "Söyleyecek miydin? Aras sen gözümün içine baka baka yalan söyledin bana. Bana yalan söyledin!" son cümlemde bağırmıştım.

"Ama sebebi var. Sana yalan söylemek istememiştim." titreyen ellerimi saçlarımın arasından geçirdim. "Ya ben sana kampta kaç kez sordum ya. Buğra'yı tanıyor muydun dedim! Sen n'aptın? Gözümün içine baka baka her defasında yalan söyledin!"

"Şimal, mecburdum." tekrar var gücümle Aras'ı ittirdim. "Mecbur falan değildin! Sen beni kandırdın. Ben senin her dediğine, ağzından çıkan her kelimeye inandım." Aras tam ağzını açacakken bir alkış sesiyle ikimizde kafamızı sesin geldiği yöne çevirdik.

Buğra'ya.

Kaşlarımı çattım. O ise gülerek bir bana birde Aras'a baktı. "Şimal, Şimal. Sen Aras'ı daha tanımadın mı? Senden sürekli olarak sır sakladığını ve her zamanda saklamaya devam edeceğini nasıl anlamazsın." Aras birkaç adım attı Buğra'ya doğru.

"Seni gebertirim! Siktir git!" Buğra ise ona bakarak sırıttı ve tekrar bana döndü. "Daha bilmediğin şeyler var, abimle ilgili yani." gözlerimi kırpıştırdım. Hâlâ kardeş olmalarının şokundaydım. "Kes sesini!" diye bağırdı Aras.