The Werewolf Luna

~17~

Gelieve de A/N op het einde te lezen :) 

Hoofdstuk 17 - Alec

De subtiele aanpak was nooit mijn ding geweest. Door de boosheid die door me heen raasde zou het ook nu niet lukken. Ik beukte de deur in en vermoorde alles op mijn pad. De ene na andere weerwolven rende achter me aan.

Ik volgde de geur. Het verbaasde me dat die hier zo aanwezig was. Ik had verwacht, omdat ze hier nu toch al een aantal dagen was, dat die toch al verminderd zou zijn. Vervaagd zou zijn, maar dat was niet gebeurd. Integendeel, het leek alsof ze hier een paar minuten geleden nog gelopen had. Het maakte het makkelijker om haar te vinden, maar het zorgde er ook voor dat mijn wolf helemaal wild werd. Hij wou haar zo snel mogelijk vinden, naar huis brengen en daar zorgen dat ze nooit nog een centimeter van ons vandaan was.

Ik moest een aantal trappen op, voor ik bij de zolder aankwam. Ik keek een beetje doelloos naar de deur. Het liefst van al wou ik meteen naar binnen gaan, maar ik moest wachten op April. En daarvoor moesten alle vampiers uitgeschakeld zijn. Ook hun leider.

" Zo Zo Alecje, eindelijk zien we mekaar terug " Mijn oren konden niet geloven welke stem ik hoorde. Ik herkende hem meteen, maar de eigenaar was al lang dood. Toch?! Langzaam draaide ik me om en keek inderdaad recht naar de vroegere leider van de vampiers. Misschien moest ik die vroegere weglaten. Hij was blijkbaar nooit weggeweest.

" De volgende keer zou ik je toch adviseren om zelf het vuile werk op te knappen, in plaats van een paar vriendjes van je te vertrouwen " Hij lachte even me zijn eigen grap en keek me daarna weer zonder emotie aan. " Hoewel ik niet denk dat je ooit nog je vriendjes zal terug zien "

Hij stoof op me af. Gelukkig zag ik het aan komen en ontweek ik zijn aanval gemakkelijk. Via de mindlink stuurde ik snel een bericht om me te komen helpen. Ik zou me niet een tweede keer laten vangen. Ik zou niet te overmoedig worden. In plaats daarvan ging ik niets doen, gewoon ontwijken en wachten tot de anderen er waren. Alleen was dat gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Hij bleef maar proberen om me op de één of andere manier te kunnen verwonden. Ik probeerde elke keer te ontwijken, maar zag toch ook geen andere mogelijkheid dan om zelf in de aanval te gaan. Zo bleef de strijd voort duren. De ene viel aan en de andere probeerde te ontwijken om dan meteen zelf in de aanval te gaan. En dan, net op het moment dat we even stopten en mekaar gewoon uitdaagden sprong een roedel lid van me op hem af.

Hij draaide zich natuurlijk meteen om en gaf de wolf een mep. Ik zag mijn kans om hem te verslaan en maakt van het moment gebruik om op zijn rug te springen. Hij was nog steeds afgeleidt door de andere wolf, waardoor hij het niet had zien aankomen. Mijn tanden zette ik meteen in zijn nek. Tweede keer, goeie keer dacht ik bij mezelf voor ik zijn nek omdraaide. Hij bleef levenloos liggen.

Ik veranderde in mijn mensenvorm en deed me snel een short aan, die ik aan mijn been gebonden had. Via de mind link vroeg ik Lewis al om April te brengen, terwijl een paar andere wolven alle vampiers zouden verbranden. En hopelijk werkte het deze keer wel en hoefde ik niet nog eens Charlie te komen redden van hem.

Ik begon ongeduldig te worden. Waarom duurde het zo lang voor April hier was?! Wie weet was Charlie echt in levensgevaar en telde elke minuut! Ik leunde van het ene op het andere been en hoorde ze dan eindelijk naar me toe komen.

Ik pakte April haar hand meteen vast en trok haar naar me toe. " Je weet nog wat ik je gezegd had, hé? Je opent gewoon de deur. Niets meer niets minder " Ik liet haar hand los en wachtte tot ze deed wat ik vroeg. Langzaam deed ze dat ook.

De deur stond op een kier en ik keek naar binnen. Helemaal in een hoekje van de kamer zag ik iets of iemand liggen. Charlie. Haar naam verliet mijn mond en tot mijn blijdschap bewoog ze. Ze hief haar hoofd op en keek me bijna recht aan. Gelukkig. Ze was in orde!   

A/N: Voor diegene die het raar vinden dat er zo een kort gevecht was: de vampiers hadden verwacht dat de deurknop Alec zou doden zodra hij Charlie zou bevrijden. Alleen wist hij er al van en werkte dus ook hun plan b niet ;)

Ik heb eigenlijk ook slecht nieuws :( Mijn inspiratie voor dit boek is zo op als het maar op kan zijn. Volgens mij was het verhaal ook niet echt gemaakt voor een tweede boek. Daarom heb ik besloten om het boek te beëindigen. Maar. Wacht nog even met boos worden haha :p Er komen nog zeker 2 hoofdstukken en een epiloog. Nu. Die epiloog zal niet zomaar een epiloog worden. Ik ben van plan om er verschillende te schrijven. En daar heb ik jullie hulp bij nodig. Zijn er zaken die je graag zou zien gebeuren in Charlie & Alec's leven, dan kan je dat in een comment zetten. Misschien maak ik daar dan wel een extra hoofdstuk van :)

Natuurlijk heb ik zelf al een paar zaken die er sowieso inkomen ;) Luna voorstelling, eerste kindje en April die haar mate ontmoet - haha :p spoiler *winkwink* - 

Stuur dus zeker ideeën voor extra hoofdstukken ;) 

In de plaats komt wel een nieuw weerwolven verhaal. Over de wat, wie en hoe moet ik nog even nadenken haha :p

Vote/Comment/Follow