The Werewolf Luna

~5~

Hoofdstuk 5 – Charlie

Voor de zoveelste keer draaide ik me op mijn andere zij. Deze paar dagen zonder Alec zouden toch moeilijker worden dan ik verwacht had. Om de één of andere reden kon ik de slaap maar niet vatten. Ik had alles al geprobeerd: schaapjes tellen, chocolademelk drinken en ik had zelfs een saaie film gekeken. Maar niets helpt.

Ik liet me op mijn rug ploffen en legde mijn armen boven mijn hoofd. Mijn ogen waren naar het plafond gericht en ik liet een diepe zucht horen. Waarom kon ik niet zoals al de andere zijn? Meteen mijn wolf vinden? Nee, ik moest weer speciaal zijn.

Ik probeerde opnieuw in slaap te vallen. Mijn ogen waren gesloten en ik was aan allemaal leuken dingen aan het denken. Vooral aan Alec. Opeens schoten mijn ogen open. Mijn ademhaling ging wat sneller en ik begreep niet wat er opeens met me aan de hand was. Een glas water, dat had ik nodig. Het leek alsof mijn keel kurkdroog was.

Ik legde mijn benen over de rand van het bed en stak mijn voeten in mijn pantoffels. Daarna slofte ik naar beneden. Alleen gingen mijn benen de keuken voorbij. Wat was er toch met me aan de hand? Waarom kon ik niet normaal doen? Mijn benen begonnen sneller te bewegen en voor ik het wist stond ik bij de voordeur. En die trok ik open.

" Alec? " Ik keek recht op Alec's rug. Wat deed hij hier? En misschien nog belangrijker, waarom had mijn lichaam me hier naartoe gebracht? Langzaam draaide hij zich om. " Ik ... ik kwam gewoon even kijken of alles goed ging en waarschijnlijk gaat alles weg goed dus ik ga maar eens " Hij zette een paar stappen achteruit. Opnieuw begonnen mijn benen te bewegen zonder dat ik het wou. Mijn armen gingen rond Alec's middel en mijn hoofd zat opeens tegen zijn borst.

" Charlie? Ik heb je ook gemist maar het is beter als jij nu terug naar binnen gaat en ik weg ga " zei hij tegen me. Hij had zijn armen ook rond mij gelegd. " Er is iets mis met me Alec. Mijn lichaam doet niet wat ik zeg " Eerst verwachtte ik dat hij me zou uitlachen, maar hij pakte mijn gezicht vast en keek in mijn ogen. Langzaam kwam er een glimlach op zijn gezicht.

" Dat is geweldig " zei hij. Geweldig? Ik vond het anders vreemd en eng. Hij zag waarschijnlijk aan mijn gezichtsuitdrukking dat ik het niet begreep dus zei hij: " Je wolf wist dat ik in de buurt was en heeft je naar me toe gebracht " Zodra hij dat zei maakte ik een enthousiast geluid en sloeg mijn armen opnieuw rond hem heen. " Dus het duurt niet lang meer? " Alec schudde zijn hoofd.

" Als je wolf je lichaam al kan overnemen zal het niet lang meer duren " Hij drukte een kus op mijn lippen en keek me daarna terug aan in mijn ogen. " Dit stomme plan lukt dus. Geweldig! Nog even en je bent eindelijk een echte weerwolf "

" Ga maar terug naar binnen. Voor Lewis doorheeft dat we ons niet helemaal aan de afspraak houden. " Hij drukte een kus op mijn voorhoofd en maakte zich dan van me los. " Nog even, Charlie. En dan ben je eindelijk een Luna "

A/N: Sorry dat het zo lang geduurd heeft, maar school houdt me nogal bezig de laatste tijd. Maar ik heb een aantal uur vrij vandaag dus hier is hij dan :) Hopelijk vonden jullie het een leuk hoofdstuk.

Vote/Comment/Follow