The Werewolf Luna

~11~

Hoofdstuk 11 – Charlie

April huppelde voor me. Hand in hand met Wesley. Lachend liep ik achter ze aan. Die twee hadden echt een band die ik niet begreep. En ik had ook gedacht dat ik al hun schattige momenten al had meegemaakt. Niet dus.

De picknickmand zwaaide heen en weer terwijl ik aan het wandelen was. Misschien had ik Alec ook kunnen uitnodigen, maar ik wou hem niet storen tijdens zijn belangrijke Alfazaken. Ik had hem ook niet willen storen om te vertellen waar we naartoe gingen.

Die informatie had Lewis wel. We waren hem tegengekomen toen we net op pad gingen en als nieuwsgierig als hij is, moest hij natuurlijk weten wat we gingen doen .Als Alec me toch zou missen, kon hij altijd via de mind link met mij of Wesley praten. Het was niet zo een groot probleem.

Wesley en April bleven bij een meertje staan. Ze draaiden hun hoofden bijna gelijktijdig naar me toe. " Dit is wel een goede plek om te picknicken " zei Wesley. Ik moest ze daarin gelijk geven. Ik liep verder naar ze toe en zette de mand neer op de grond. Daarna legde ik het dekentje op de grond en ging erop zitten. De andere twee volgden mijn voorbeeld.

Ik wou net beginnen met enkele spulletjes uit de mand te pakken, toen Wesley opeens een gebaar maakte. Ik stopte meteen. " Wat is er aan de hand? " Hij gaf me geen antwoord. Zijn hoofd draaide een aantal keer. Hij had duidelijk iets gehoord of geroken.

April kroop dichter tegen me aan. Ze was duidelijk niet op haar gemak. Wesley gedroeg zich inderdaad vreemd. Ik wou net opnieuw vragen wat er aan de hand was, tot er een wind naar ons toe blies. Wesley stond meteen op en duwde ons allebei achter zich. Een seconde later waren we omsingeld door vampiers. Onbewust duwde ik April tussen mij en Wesley. Dat was de veiligste plaats op dit moment.

" Goedemiddag Charlie. Heb je ons gemist? " Een vampier grijnsde naar me. Het verbaasde dat hij mijn naam kende. Had Alec hun leider niet vermoord? " Wat willen jullie? " vroeg ik. Ik zou alles doen, zolang ze April maar met rust laten.

De vampiers zetten allemaal een paar stappen dichterbij. Ik drukte me wat dichter tegen April aan. Ze had haar handen voor haar gezicht geslagen. Je kon zien aan haar houding dat ze bang was. " We komen voor jou. " Hij had het laatste woord nog niet gezegd of iemand pakte me van achteren vast en sleurde me bij de andere twee vandaan.

Wesley veranderde op dat moment in zijn wolf en probeerde tot bij mij te geraken. Dat lukte niet. " Bescherm April! " schreeuwde ik nog naar hem, voor de vampier zijn hand op mijn mond legde en me verder meesleurde. Uiteindelijk kon ik niet meer zien wat er gebeurde. Ik hoopte alleen maar dat Wesley en April veilig zouden zijn. 

A/N: Sorry voor de late update. Mijn examens zijn al een tijdje bezig en ik heb weinig tijd gehad om te schrijven. Vanaf 25 januari komt de volgende update.

Ik ben sinds kort begonnen met een nieuw verhaal. ' Myth Hunter'. Een mengeling van verschillende wezens, waaronder ook weerwolven. Ik zou het super leuk vinden als jullie eens een kijkje zouden nemen.

Vote/Comment/Follow