The Weird Thesis (Boyxboy)

Chapter 22: Weird Game

"Nakaka-disappoint ka Anak. You're so near yet so far. Mabuti pa ang Kuya Arlan mo, hindi man natin tunay na kadugo at matagal mang nawalay sa 'tin, heto't mas malapit pa sa 'kin kesa sayo. Hindi na kita kilala Anak. Hindi na"

I saw a picture of Mom saying that remarks in a totally dark background. She looked worried and her eyes were sad as ever. After her, another person popped up.

"Hi Friendship! Hi Ex! Do you know what I'm thinking? Why don't you..... leave me alone? Don't you think that's a great idea? I found bizarre to still have a communication with my Ex who suffers from identity crisis. I'm happy with my life as a Lesbian pero you keep on bugging me every time your day sucks. It's not making me happy anymore," said Zerica in a very sarcastic way.

"Tago pa more? Don't hide the obvious Wesley. Hindi mo man sabihin, alam ko na ang sikreto mo. Lalo ka lang mahihirapan kung itatago mo 'yan. Napakahina mong tao pero umaarte kang malakas. Good strategy huh? Pero goodluck sa revelations mo anytime," ang nagsalita nama'y si Damien na parang tinutuya ako.

Then biglang pumalit si Kuya Arlan na hubo't hubad habang tila tini-tease ako. "Masarap diba? Sabi ko na nga ba e, romansa lang ang katapat mo. Hanggang dun ka lang 'Tol. Hanggang dun ka lang! Kontrolado pa rin kita. Akin ka lang. Aangkinin kita nang paulit ulit hanggang sa magsawa ako. Wala ka nang tatakbuhan pa. Wala na!"

And the last person that appeared was Brandon. "Matagal ko nang alam na may gusto ka sa 'kin Wesley. Alam ko na kung gaano kapula ang hasang mo. Pero hindi ako makakapayag na manyakin mo ako balang araw. Nakakahiya ka! Kalalaki mong tao nagnanasa ka sa kapwa mo lalaki? Anong klaseng pagkatao meron ka? Nakakahiya diba? Magpakalalaki ka!"

Awtomatiko akong napabangon sa aking pagkakahiga habang pilit na hinahabol ang hininga. Panaginip lang pala! Pero ibang klaseng panaginip ito na parang bangungot. Isa-isang nagkomento ang mga taong may kaugnayan sa buhay ko. Nanindig ang balahibo ko sa buong katawan habang pilit na inaabsorb ang napanaginipan. Parang totoo ang lahat ng mga sinabi nila? Totoong totoo. I was a complete disgrace to each one of them. I really am. I felt so Small. Weak. Fragile. Pretentious. Ignorant. Insincere.

"Wesley?!" biglang tawag sa 'kin ni Mommy habang kumakatok ng pinto. "Gising na Anak! Mag-ayos ka na't malayu-layo pa ang biyahe natin papuntang Calaguas"

It's our Getaway weekend pero instead na maging masaya, nababalot ako ng kalungkutan at pag-aalala. Hindi maganda ang naging pagbangon ko, nilalamig ako na tipong malapit nang lagnatin. Bigla kong naalala 'yung naging pagtatalik namin ni Kuya Arlan. Ano nanaman bang nagawa ko? Bakit ko hinayaang makipag sex muli sa kanya? Bakit? Nangingilid na naman ang luha ko dahil sa sobrang pagkadismaya sa sarili. My mind and soul are disorganized. I was such a complete mess.

Wala namang dapat ibang sisihin kundi ako kung bakit ito nangyayari sa 'kin. It's pointless to blame anyone at this time. Hindi rin naman mangyayari sa 'kin ang mga 'yun kung matino lang akong mag-isip. Nag-asikaso na ako ng aking sarili, at ng mga gagamitin ko sa Getaway. Hindi naman ganun karami ang mga personal kong gamit na dadalhin kaya't hindi na ako naglustay ng oras.

"Anak ayos ka lang ba? Ba't ang tamlay mo?" si Mommy na nuo'y nag-aayos ng mga gagamitin sa aming sala. I'm done fixing myself and my things to bring. Maging si Kuya ay naka ready na rin. He's wearing a red fit shirt and gray-colored shorts na akala mo'y magte-train sa gym dahil batak na batak ang mga muscles.

"I'm not feeling well but don't mind me Mommy"

"Kailangan mong maging okay. Di pwedeng nanlalambot ka. Mahaba haba ang biyahe. Masakit ba ulo mo? Anong nararamdaman mo?"