Candice
Today is perfect day!
Everything is perfect!
Malamig ang simoy ng hangin sa dito sa Baguio kahit March na. Dito namin napagpasyahan na ganapin ang aming kasal.
Yes! Ikakasal na kami!!
Our wedding. It's s gonna be a forest wedding. Simple lang pero enchanted. May mga nakasabit na puting bulaklak sa puno at may mga puting rose petals na nakadisenyong nakalatag sa sahig ng gubat. May dalawang putol na katawan ng puno sa entrance ng lugar, pinatungan iyon ng bulaklak at kandila. Sa dulo naman ay ang parang altar ay may dalawang malaking puno. May mga upuan din para sa mga dadalo ng kasal.
Para sa akin ito ang perfect wedding hindi lang dahil sa lugar, kundi dahil sa lalaking papakasalan ko.
"Are you ready?" Tanong ni Megan, ang nagiisa kong abay. Hindi naman kailangan ng madami dahil civil Wedding to.
I nervously nod at her. Inayos nya ang laylayan ng aking wedding gown bago naglakad patungo sa harap.
Nakatingin silang lahat sa pwesto ko nang nagsimulang maglakad si Megan. Nandito ang ilang office mates ko tulad ni Nicole at Stephen, nandito din si kuya Armando at ang kambal, they are my flower girls pero hindi pa sila matatag maglakad pero cute na cute pa rin sila sa suot na gown.
Tumutugtog ang wedding song na pinili ko para sa okasyon. Nang magsimula akong maglakad..(play the media)
When the rain is blowing in your face,
And the whole world is on your case,
I could offer you a warm embrace
To make you feel my love.
Parang isang pelikula ang mga alala na dumaan sakin nang makilala ko si Ciro. Ang panahon na kinokontra kami ng Clan nya..
When the evening shadows and the stars appear,
And there is no one there to dry your tears,
I could hold you for a million years
To make you feel my love.
Panahon na iniwan nya ang lahat para sa akin..
Pinangako ko na mananatili ako sa tabi nya..
I know you haven't made your mind up yet,
But I will never do you wrong.
I've known it from the moment that we met,
No doubt in my mind where you belong.
Ang panahon na kinain ko ang selos ko para sa kanya..
I'd go hungry; I'd go black and blue,
I'd go crawling down the avenue.
No, there's nothing that I wouldn't do
To make you feel my love.
Lahat ng yun Ay na lampasan na naming dalawa..
The storms are raging on the rolling sea
And on the highway of regret.
The winds of change are blowing wild and free,
You ain't seen nothing like me yet.
Kaya ngayon, Nangangako akong pasasayahin sya. Kasama ng magiging anak namin..
I could make you happy, make your dreams come true.
Nothing that I wouldn't do.
Go to the ends of the Earth for you,
To make you feel my love
To make you feel my love
I'm smiling from ear to ear nang makita ko siyang naghihintay sakin sa harapan. Haa. There he is the man I love. Nalulunod ako sa nararamdaman ko para sa kanya.. Sana tulad ng kanta.. Maramdaman nya at maiparamdam ko pa ang aking pagmamahal.
But me, being me, kasama na din ang sensitivity dahil buntis, tumulo ang luha ko nang makarating ako sa tabi ni Ciro. I'm so emotional!! Pero hindi matatakpan ng luha ko ang kasiyahan na nararamdaman ko. I can say, tears of joy yun.
Sa ilang linggo mula nang malamin namin ang pagbubuntis ko, totoong inalagaan nya kami kahit hindi sya makalapit.
Madalas kinakausap ko ang tyan ko na hayaan nang lumapit sa akin ang papa nya. Minsan naman, si Ciro mismo ang kumakausap sa anak namin.
Sa tingin ko ay effective ang pagkausap namin sa kanya, dahil ngayon, nabawasan ang takot na nararamdaman ko pag malapit si Ciro. Kung dati, mapalapit lang sya sa akin, tumitindig na balahibo ko, ngayon, okay lang sa akin kahit na magkatabi kami sa upuan. Pero hindi pa rin pwede ang hawak.
Naiintindihan naman ni Ciro yun. He's been very patient and understanding.
Agad nyang pinunasan ang luha ko at inilahad ang kamay upang akayuin ako palapit sa nagiintay na judge.
"Baby, pahawak ha." Bulong nya, Mahinang tumawa ako sa pag-papaalam nya anak namin. Hahahaha kailangan nya talaga mag-paalam!! Dahil hindi na lang sya ang possessive sa akin, pati ang anak namin!!
Napangiwi ako nang kunin ko ang kamay nya, pero pinilit ko dahil sandali lang naman.
Napatingin sya sakin nang maramdaman nya ang paninigas ng kamay ko.
"Hindi sya pumapayag." Naka ngisi kong sabi sa kanya. Umiiling pero nakangiti din sya sa akin. Maingat naman nya akong binitawan nang makarating kami sa harap.
Nagsimula ang wedding ceremony.
"A wedding is such a wonderful occasion filled with hopes, dreams and excitement. We are here today to celebrate the love that Vladimier and Candice have for each other, and to recognize and witness their decision to journey forward in their lives as marriage partners." Simula ni Judge. Tahimik lang kaming nakinig sa sinasabi nya.
"It is your love that has brought us together here today. May it grow deeper and sweeter with each passing year." We smiled with each other. We intend to love each other for always.
"Do you, Candice take, Vladimier to be your partner for life. Do you promise to walk by his side forever, and to love, help, and encourage him in all he does? Do you take him as your lawfully wedded husband for now and forevermore?" Tanong nya sa akin.
"I do." Taos pusong sagot ko.
"Do you, Vladimier take, Candice to be your partner for life. Do you promise to walk by her side forever, and to love, help, and encourage her in all she does? Do you take her as your lawfully wedded wife for now and forevermore?" I look at Ciro habang hinihintay ang kanyang sagot.
Tumigin din sya sa akin bago sumagot..
"I do."
"And now, seal your promises with these rings, the symbol of your life shared together."
Kinuha ko ang singsing upang isuot sa kanya "Vladimier, this ring I give as token and pledge, as a sign of my love and devotion. With this ring, I thee wed." Ganun din ang ginawa ni Ciro sa akin.
"Candice and Vladimier , by the power invested in me, I now pronounce you married. You may kiss!" Pagtatapos ng Ceremony.
Itinaas nya ang belo na suot ko at tiningnan akong mabuti. Even without the kiss i can feel his burning desire in his eyes . Dahan dahan niyang inilapit ang mukha sa akin, i close my eyes and wait for his lips touch mine. And when it do, I instantly shiver pero hinayaan ko lang, ilang segundo ko yun tiniis bago ko iniharang ang aking kamay sa mga labi namin.
"Tama na daw." Pang-aasar ko sa kanya. Dahil sa mabilis na halik namin. We laugh and hug each other at magkatabing humarap sa bisita
Masigabong palakpakan ang sumalubong sa amin nang humarap kami sa kanila.
This day couldn't be more perfect than this.
"we're married!!"
------
Yey!
Shortly short shorts.
Feel free to comment
