More, More, More

⭐Confused

Jakież było moje zdziwienie, kiedy w drzwiach kuchni stanął... Dominik Fry.

-Cześć Dominik, to moja nowa niania. Tata poszedł do pracy i mówił, żebyś posprzątał trochę w pokoju.

-Jasne, siostrzyczko- Odpowiedział chłopak nie odrywając ode mnie wzroku. Widocznie był tak samo zdziwiony jak ja.

Szczena mi opadła.

-Lucy, tutaj masz kolację- Powiedziałam, podając dziewczynce talerz z kanapkami, kompletnie ignorując wzrok Dominika.

Chłopaka po chwili już nie było, zostałyśmy tylko my.

-Dominik to mój starszy brat, wiesz? Czasami jest nawet miły.

-Lucy, proszę, zajmij się jedzeniem.

Byłam zła. Pan Fry spóźniał się o dwie godziny. W naszej umowie nic o tym nie było, a ja byłam cholernie wyczerpana. Godzina dwudziesta, a mojej podopiecznej zaczęły przymykać się oczy. Zaciągnęła mnie do swojego pokoju i nakazała śpiewać sobie kołysanki.

Po dłuższej chwili dziewczynka zasnęła, a mi pozostało tylko czekać na jej tatę. Zeszłam do salonu i włączyłam TV. Chwilę później zza kanapy wyskoczył Dominik trafiając na miejsce obok mnie. Niewzruszona kontynuowałam oglądanie dennej komedii.

-Oj weź, będziesz się tak dąsać?- Zagadał chłopak.

Nie odpowiedziałam mu ani słowem, ani gestem. Nie raczyłam nawet na niego spojrzeć.

-Możemy przejść do ciekawszych zajęć- Obróciłam się w jego stronę i zobaczyłam jak unosi brwi i przygryza wargę.

-Jeszcze raz to zrobisz, a Twoja twarz spotka się z podłogą- Powiedziałam wystawiając język.

To był czas na zakopanie wojennego toporu. Może on po prostu taki jest, chamski i bezczelny. Kwestia przyzwyczajenia.

-Tak czyli jak?- Zapytał oblizując wargi. Zaczął się śmiać jak głupi.

Schowałam twarz w poduszkę j starałam się go nie uderzyć i...

-Ała!

Ja naprawdę się starałam.

-Powtórka z rozrywki? - Krzyknął nie tracąc uśmiechu.

-Bądź już cicho, Fry.

O dwudziestej drugiej byłam już w domu i czekałam na Will'a. Tata Lucy i Dominika rozliczył się ze mną co do grosza. Zarobiłam dziś 70€. Oby tak dalej.