Boris Javier (Forever and Always)

Chapter Two

BORIS drifted into a deep slumber. It was filled with images of Princess, her eyes were glistening with unshed tears. In her arms was the lifeless body of his bestfriend—Victor Meneses. They were surrounded by a pool of blood.

"You killed him. You killed the only man I have ever loved."

Bigla siyang napabalikwas ng bangon. Upang dagli ring mapahiga nang parang mahahati ang katawan niya sa sobrang sakit. Nang iangat niya ang isang kamay upang damahin ang tagiliran ay bigla siyang natigilan. May taong nakayupyop sa gilid ng kanyang kama at hawak-hawak ang kanyang kamay. At base sa mahaba at alun-along buhok ay isa iyong babae.

"Princess?" aabutin niya sana ito nang magsalita ang isang tinig.

"I'm afraid that's not Princess Faith."

"Alex," mahina at paos ang kanyang tinig nang i-acknowledge ang presensya ng kaibigang doctor na si Alexander Palomares. Nang iikot niya ang tingin sa kinaroroonang silid ay saka lamang niya napuna kung saan siya naroroon. Nasa loob na siya ng kanyang private suite.

"You were almost a goner. Thanks to your guardian angel here, hindi ka lang niya ligtas na inihatid pauwi, dinugtungan niya pa ang buhay mo."

"What do you mean?"

"Kinailangan mong masalinan ng dugo ora mismo. Mabuti na lamang at magkatipo kayo. Siya na ang nagboluntaryong maging blood donor mo."

Muli niyang sinulyapan ang nakayupyop na babae sa kanyang tabi.

Ayesha. Naalala niya ang pangalang ibinigay nito. "Napakaraming available na silid, bakit dito siya natulog?"

Natawa si Alex.

"What?"

"You refused to let go of her hand. So the poor girl had no choice but to stay beside you. And well, I guess she had no choice either but to sleep there."

Diskumpiyado ang tinging ibinigay niya sa kaibigan.

"I am not pulling your leg, Boris."

"Shouldn't we wake her?"

Sinilip pagdaka ni Alex ang nahihimbing na babae. "Nah, she's sleeping like a child. Hmn, isn't she quite pretty? Too bad she is partially blind."

"Get out."

Ikinagulat wari ng doctor ang biglang pag-alsa ng kanyang tinig. Gayunma'y nagkibit-balikat lamang ito.

"I'll send someone to check on your wound."

"A tray of food will be much appreciated."

"'Got it."

Wala siyang ideya kung anong oras na o kung gaano katagal na siyang walang malay. Ngunit base sa mataas na sikat ng araw na naglalagos sa makapal na glass wall paneling ng kanyang suite ay lampas ng alas dose marahil. Inut-inot siyang bumangon. Maingat niyang binawi ang kamay sa pagkakahawak ni Ayesha. Himbing na himbing pa rin ito.

Nang mapansin niya ang IV tube na nakakabit sa kanyang braso ay mabilis niya iyong tinanggal. He hated that stuff. Ramdam niya ang panginginig ng mga kalamnan nang bumaba ng kama at sikaping tumayo. Mariin niyang napaglapat ang mga ngipin nang gumuhit ang sakit mula sa kanyang tagiliran.

"Damn it."

"Dapat kasi pumirmi ka muna sa kama," tinig ni Luke, ang kanyang assistant. Ngunit sa ilang taon na rin nilang pinagsamahan ay mas na parang tatay na niya ito keysa overall right hand man.

Nasa mid-fifties na si Luke. Ngunit sa likod ng mga kaswal nitong kasuotan ay ang maskuladong katawan na kayang-kaya pang magpatumba ng kahit sampung kalaban. Luke was his late father's right hand guy. Ito rin ang taong pinagkatiwalaan ng kanyang ama na idispatsa ang mga naipundar na ari-arian bago pa iyon ma-embargo ng gobyerno. Matagal din itong nawala sa bansa. Kinailangan nitong magpalit ng bagong identity upang hindi ito masundan ng Interpol. Nang maaari na itong humantad ay nakipagkita ito sa kanya. That was the time they decided to put up Polaris.