ALMOST

Chapter Twenty six

**

"Anong ibig mo'ng sabihin?" He coldly glanced at me.

"Sabi ko, itigil na natin 'to."

Be reasonable. Just be reasonable. Make sure it's acceptable.

"Why?" I keep on standing strong. Kahit na unti-unting nawawasak ang puso ko dahil sakanya.

He breathed and sighed deeply.

"Ayoko na. Narealize ko'ng hindi ikaw yung para sakin. Hindi ako yung para sayo."

Joke ba 'to? Hindi kasi nakakatawa.

"Kasi Maiken sa totoo lang? Tinry ko naman eh. Tinry ko'ng mahalin ka pero hindi naman pala talaga."

Tangina. Panaginip ba 'to? Gisingin niyo naman ako.

"Hah. Ganon? Bakit napilitan ka lang? Lahat ng 'yon hindi ko naman inutos—"

"You know, we're done. Lahat ng meron tayo kahit hindi man naging official na naging tayo. Basta that 'something' that's going on between us? Let's just stop it. Okay. Sorry." And then he turned his back to me.

"NO." Pigil ko sakanya. "You can't just say that. You can't just leave me here." I was holding back my tears.

"Maiks, ayoko ng makipag-sagutan sayo. Klaro naman 'yon, hindi ba? Itigil na. Tapos na. Ayoko na!"

"Ganon lang ba kadali sayo 'yon?!" Lahat ng 'yon... yung pagkasabi ng I love you? Yung mga pag-aalaga? Wala lang lahat 'yon?

Napakagat ako sa labi ko as I can feel that my tears are starting to roll down my cheeks.

"Kasi Mayer tangina naman!Panindigan mo naman ako! Panindigan mo naman yung nararamdaman ko sayo!"

But damn, this man right infront of me's not even paying attention. I'm feeling neglected.

"Bakit kasi ganon kadali lang 'yon? Yung puso ko kasi Mayer.... bakit ganon lang kadali... bakit... bakit yung pagpapasakit mo sa puso ko parang kasing dali lang ng pagpunit ng papel?"

I am crying right now. Hindi ko na mapigilan... hindi ko kaya eh. Ang sakit. Ang sakit sakit...

"Maiken, please..."

"NO! Why do you make me feel like I'm on the top of the world and yet you're the one bringing me down?"

Tinignan niya ko ng parang natatawa. "Seryoso ka ba? Kasalanan ko ba kung tanga ka?!"

I slapped him. Parang automatic na nasampal ko siya ng marinig ko ang mga katagang 'yon.

"So all this time—"

"Oo! All this time! Hindi nga kasi kita mahal! Gusto kita? Oo. Hanggang doon lang!"

Napahinto ako. Hindi na siya klaro sa paningin ko. Hindi na. Dahil punong-puno na ng luha ang mga mata ko.

"Kung alam mong ganto rin pala gagawin mo. Dapat di mo nalang ako pinaasa. Dapat di mo ko pinakilig. Dapat hindi mo pinaramdam sakin na pwede tayo. Na posibleng maging tayo..."