True Love ft Lil' Kleine

9

Anna

Ik lig al een dag met mijn deur op slot op mijn bed. Ik heb niemand binnen gelaten. Zelfs Feline niet. Jorik slaapt op de bank. Ik hoop dat hij er af flikkert en met z'n grote voet op een legoblokje stapt. Oke nee dat is wel heel erg gemeen. Ik hoop dat hij van de bank valt en met zijn hoofd tegen de tafelpunt knalt. Ik ga helemaal niet hard to get spelen want mij kan hij niet meer krijgen. Ik ga hem gewoon negeren. Hij stikt er maar in. Eigelijk wist ik altijd al dat een wiet rokende, alcohol drinkende popster nooit goed voor mij kon zijn. Maar ach, mijn vader is waarschijnlijk dood aan het gaan op het moment, mijn moeder is al een paar jaar dood en al mijn vriendjes zijn weg. Wat een geweldig leven heb je dan. Ik zucht en draai me nog een keer om. Ik kijk op mijn wekker en zie dat het 10 uur s'avonds is. Ik krijg ineens zin om gewoon langs het strand te lopen. Ik pak mijn Adidas vest, trek een highwaisted lichte spijkerbroek aan en stap in mijn superstars. Mijn haar haal ik uit mijn knot en ik zet mijn capuchon op. Ik zie er niet uit maar dat boeit me niks. Ik dender de trap af. Alle blikken gaan naar mij. Ik negeer het en loop door de deur naar buiten. Jorik staat op en loopt me achterna, hij wil mijn hand pakken.

'Doei Jorik' roep ik en ik knal voor de tweede keer de deur in zijn gezicht. Ik loop het strand op en luister naar het golvende water. Waarom blijf ik mensen maar vergeven? Ik denk dat, dat mijn slechte eigenschap is. Maar ik kan er ook niet mee stoppen. Ik wil mensen niet nog een tweede kans geven maar toch doe ik het altijd. Ik heb geen flauw idee waar ik heen moet als ik weer thuis in Nederland ben. Gewoon naar huis? Of zouden ze het te koop zetten. Ik zie wel wat er gebeurd, desnoods trek ik bij Feline in. Jorik had beloofd dat het goed kwam, merk ik anders weinig van. Zuchtend plof ik neer in het zand. Ik graai wat met mijn handen in het zand. Zonder dat ik het door heb schrijf ik dr naam "Jorik" in het zand. Snel veeg ik het weg. Ik moet echt stoppen met dit. Stoppen met denken aan mensen die niet goed voor me zijn. Ik hoor iemand aan komen lopen maar besteed er geen aandacht aan. Er ploft iemand naast me. Ik verwacht Joriks hoofd te zien. Maar deze keer zie ik donkerbruine plukken met hazelnoot bruine ogen. Sander...

'Sander rot op' zucht ik.

'Anna rustig' begint hij.

'Wat nou rustig?! Nadat je me 2 keer aanrand' barst ik uit.

'Ik zoek je al een tijdje, ik wil het goed maken' zucht hij.

'Vast' mompel ik.

'Nee ik meen het! Beide keren was ik zo goed als dronken en het spijt me. Zo ben ik helemaal niet' zegt hij.

'Oh nee? Hoe ben je dan wel?' Vraag ik sarcastisch.

'Ik ben niet wie jij denkt dat ik ben. Ik ben gewoon een jongen die naar clubs gaat, af en toe wat drinkt en naar meisjes kijkt. Maar dat doet elke jongen toch? Ik ben echt heel aardig maar je moet me alleen leren kennen' zegt hij.

'Jouw leren kennen, het idee alleen al' zeg ik met walg in mijn stem.

'Anna toe nou even! Waar is je vriendje eigelijk?' Vraagt hij.

'Jorik is mijn vriendje niet' zeg ik terwijl ik naar de grond kijk.

'Jorik? Hij kwam me al bekend voor! Hij is die rapper Lil' Kleine niet?' Vraagt Sander. Geluidloos knik ik.

'Wat is er?' Vraag hij. Ik laat een diepe zucht horen en staat naar het zacht golvende water.

'Ik dacht ook dat hij anders was. Dat denk ik van iedereen geloof ik. Maar achteraf blijk ik ook weer een van zijn vele sletjes te zijn' mompel ik terwijl ik mijn hand nog verder in het zand steek.

'Dat hebben wij ook altijd met meisjes. Eigelijk zijn we zo verschillend' zucht Sander. Ik haal mijn schouders op en trek mijn rits iets verder op.

'Uhm, zit het weer goed tussen ons?' Vraagt Sander. Ik twijfel. Hij heeft me wel aangerand, maar daar heeft hij de drank de schuld van gegeven. Dat doen jongens wel vaker geloof ik. Maar hij lijkt me niet onaardig. Ik knik en hij trekt me in een knuffel. Daarna staat hij op.

'Ik moest maar is gaan' zegt hij. Ik knik

'Ik zie je nog wel' zeg ik. Sander grijnst en loopt het strand af. Hoe heeft hij me hier eigelijk gevonden? Naja dat doet er ook niet toe. Ik weet nog steeds niet wat ik nu ga doen met Jorik. Mijn twitter en instagram is volgespamd met vragen of ik en Jorik wat hebben. Ik negeer het allemaal. Helemaal geen zin in deze shit. Ik had hem nooit bij me moeten laten slapen en al helemaal niet zo ver moeten gaan in dit hele iets. Feline lijkt helemaal weg te zijn van Ronnie dus ook al wil ik Jorik nooit meer zien, ik zal wel moeten. Helaas is hij in Nederland razend populair geworden dus zal ik hem dan ook nog vaak horen. Nooit meer willen zien is dus geen optie. Misschien het uitpraten? Maar ja wat valt er uit te praten. Hij geeft toch de drank en drugs de schuld maar dat doen jongens altijd. Ik weet niet wat ik nou geloof en wat niet. Of moet ik hem maar gewoon negeren en kortaf zijn? Ik besluit dat, dat voor nu het beste is. Ik sta op en veeg het zand van mijn broek. Ik slenter het strand af richting ons appartement. Gelukkig is dat maar 10 minuutjes lopen. Ik open de voordeur en loop het gangetje door naar de woonkamer. Jorik zit met zijn hoofd in zijn handen op de bank. Als ik binnen kom schiet hij ineens omhoog. Er straalt een glinstering in zijn ogen.

'Anna' zegt hij opgelucht. Ik zucht geïrriteerd. Weet die jongen dan van geen ophouden? Ik loop naar het kleine keukentje en pak een cola. Ik drink snel het glas leeg en loop de trap op. Jorik kijkt me triest na. Eigen schuld dan maar. Als ik langs Feline dr kamer loop hoor ik allemaal vieze geluiden. Ik wil niet weten wat die 2 aan het doen zijn...

-

Oeps het gaat allemaal veel te snel ;0 ik denk dat dit boek ongeveer 30 stukjes gaat krijgen of zoiets. Ik heb wel inspiratie maar ik moet t wel een beetje opvullen! Ik schrijf dit boek vooruit en ik ben wel echt blij dat ik nu al een paar lezers heb die voten en reageren! Altijd leuk :)