True Love ft Lil' Kleine

7

Anna

We zitten bij de Mac als mijn telefoon gaat.

'Papa' opeens wellen tranen op in mijn ogen. Ik grijp mijn telefoon en ren naar buiten. Ik leun tegen de muur en neem op.

'Anna?' hoor ik een krakende stem zeggen.

'Oh god pap' huil ik zacht.

'Ik ehm, wou je nog een laatste keer bellen' zegt hij.

'Huh wat? Laatste keer?' Vraag ik.

'Ik uhm... Heb al langer een zware vorm van longkanker. De uitzaaien zijn al lang bezig en ik heb nog maar een paar dagen. Ik wil je eigelijk niet meer zien omdat ik het niet verdien. Je hoeft geen begrafenis voor me te regelen. De mensen van het ziekenhuis hebben besloten me te cremeren en uit te strooien over de zee' zegt hij.

Bam. Daar brak mijn hart in duizend kleine stukjes. Het laatste stukje familie dat ik nog heb... Tranen stromen geluidloos over mijn wangen.

'Pap, nee' huil ik.

'Het spijt me van alles schatje, je hebt veel beter dan dit verdiend. Word gelukkig met je vriendje, krijg geweldige kinderen en wees wel een geweldige moeder, ik hou van je' zegt hij.

'Pap' huil ik. Hij heeft opgehangen. Ik sla mijn handen voor mijn voor mijn gezicht en zak tegen de muur. Ik begin hard te huilen. Waarom ik?! Ik voel een arm om me heen. Jorik is naast me komen zitten. Hij slaat zijn armen om me heen en trekt me in een stevige knuffel. Ik begraaf mijn hoofd in zijn nek en snuif zijn aftershave op. Ik laat de tranen stromen.

'Ssstt' fluistert hij en hij woelt door mijn haar.

'Hoe moet ik nou ooit verder gaan, zonder familie, zonder thuis' huil ik.

'We verzinnen wel wat schat' fluistert hij. Hij trekt me omhoog en neemt me bij mijn hand. Hij wenkt Ronnel en Feline. Die komen met bezorgde blikken aanlopen.

'Mijn vader gaat dood en hij wil niet dat ik hem nog zie' fluister ik en ik sla mijn ogen neer. Jorik trekt me nog steviger tegen zich aan.

'Ach meis' roept Feline. Ze trekt me bij Jorik weg en trekt me in een knuffel. Ronnel aait wat over mijn rug. Duidelijk niet wetend wat hij moet doen. We lopen naar de auto en stappen in. Helemaal stil rijden we naar huis. Thuis verwissel ik mijn kleren voor een kort sportbroekje en een nike shirt. Ik plof op de bank en zap wat over de kanalen. Bij xite stop ik.

'Spijt' van keizer en lil kleine. Ik glimlach. Ik ken de tekst bijna helemaal. Joriks stuk is echt gewoon goals.

'Half 7 in de ochtend, probeer te vragen waar ik ben maar heb geen stem. En echt alles was verdwenen toen ik opstond. Alleen maar mensen om me heen die ik niet ken. En ik heb pijn in me lever en pijn in me hart omdat ik alles heb gegeven ja gisteren nacht. En ik weet dat het fout is het voelt zo verkeerd, ik hoor er spijt van te hebben maar morgen doe ik het weer, morgen doe ik het weer' zing ik keihard mee met de muziek. Jorik staat grijzend tegen de deurpost.

'Lekker ding daar op die tv' knipoogt hij.

'Zeker' grijns ik. Opeens beginnen er dikke regendruppels tegen het raam te tikken. De lucht word helemaal donker.

'Oh kut onweer' zucht ik.

'Ben je bang van onweer?' Grijnst hij. Lachend knik ik. Ik weet niet waarom maar ik heb het nooit fijn gevonden. Een harde klap komt van buiten. Jorik ploft grijnzend naast me slaat zijn arm om me heen. Het is net of zijn we een stel. Niet dat ik het erg vind want ik weet wel beter maar toch. Hij zou opzich niet een verkeerd vriendje zijn. Oke wacht stop nee. Een grijns vorm op mijn gezicht als ik aan het idee denk. Jorik en ik? Ik beschouw hem nu als mijn beste vriend. Maar elke keer als ik naar hem kijk vult toch dat ene warme gevoel mijn buik. Zo raar! Het ene moment ben ik een gewone fan en het andere moment ben ik een van zijn beste vrienden geworden.

'Wat zit jij nou te grijzen' lacht hij.

'Ik dacht aan jouw' zeg ik eerlijk.

'Oh ja dan snap ik het, ik zou ook grijzen als ik aan mij dacht' lacht hij. Ik sla hem speels op zijn schouder. Hij lacht en knijpt in mijn arm.

'Auw' lach ik. Hij begint me te kietelen en komt boven me hangen.

'Nee stop, kappen, nee stop' lach ik. Ik heb altijd heel slecht tegen kietelen gekund. Lachend gaat hij door.

'Nee Jorik! Kappen. Echt hoor' lach ik. Grijnzend houd hij op. Hij hangt nog steeds boven me en ik staar in zijn ogen. Zijn gezicht komt dichterbij. Ik weet waar hij op doelt. Maar straks eindig ik als een van zijn vele andere meisjes. Verdrietig en een afdankertje van Lil' Kleine. Hij heeft me immers vanmiddag nog verteld dat hij de seks en het zoenen mist.

'Ik uhm' ik duw tegen zijn borst en spring onder hem weg. Ik ren de trap op naar de slaapkamer en draai de deur op slot. Zuchtend laat ik me op mijn bed vallen. Ik lik langs mijn lippen en geef een gil in het kussen. Waarom kan niks normaal zijn? Vandaag was echt heel apart. Het ene moment zijn Jorik en ik beste vrienden en het andere moment verteld mijn vader dat hij dood gaat. Dan komt Jorik me troosten en nu probeerd hij me te zoenen. Stiekem dwalen mijn gedachten af naar zijn zachte lippen. Ik heb ze al eens eeder op de mijne gehad. Maar dat was onder invloed van alcohol. Ik druk de gedachten weg. Ze dwalen weer af naar mijn vader. Er word op mijn deur geklopt. Ik zucht en loop er uiteindelijk toch maar heen.

-

Opvulstukje be likee! Laat vooral even een vote, comment of follow achter als je het leuk vind :)) holy Jorik is zo cute in dit verhaal gosh