Patatesli Böreğim

#22

Selamun aleyküm pattizli börekler.

Allah'tan başka kimseye muhtaç değilsen,
her şeye sahipsin demektir.

-Fatih Yağcı

●●●

Sabah erkenden kalkıp ev ahalisine işkence etmeye başladım. Rabia ve Zeynep'i uyandırıp mutfağa geçtim. Kahvaltılıkları dizip kahvaltı için bir şeyler hazırlamaya başladım. Annemleri daha sonra uyandıracaktım. Kızları da bana yardım etsinler diye uyandırmıştım.

"Sabah sabah derdin ne Melis?"

"Sizi kötü işlerime alet ediyorum." Oflayarak gitti. Büyük ihtimal banyoya gidiyordu. Ben de patatesleri soymaya başladığımda Zeynep geldi. Rabia'nın aksine ablasını bildiğinden yardıma başlamıştı.

"Rabia abla nerde?"

"Kocaya kaçtı."

"Öff abla. Senin heyecanlı olman gerekmiyor mu? Kaynananın gününe gidiyorsun bu ne enerji?" Elimdeki bıçağı Zeynep'e doğrulttum.

"Bana bak cadı zaten çok gerginim sadece kendimi yatıştırıyorum. Şimdi şu kahvaltılıkları düzgünce çıkar. Ya da vazgeçtim milföylerin içini doldur." Tersimi bildiğinden paşa paşa hazırlamaya başladı. Patatesleri yağa bıraktıktan sonra Zeynep'in elindekileri alıp başka iş verdim ona.

"Nerde kaldı bu Rabia?" Tam bağıracaktım ki evde babamın olduğu aklıma geldi. Elimdeki bıçağı bırakmayıp uslu uslu odaya gittim.

"Bir de uyumuş!"

"Yoo yoo yok öyle bir şey." Bu hali çok komikte olsa ciddiyetimi korudum. Elimdeki bıçağın ucuyla kapıyı işaret ettim. Beraber çıktık odadan.

●●●

"Afiyet olsun ben kaçtım." Elif'ten gelen mesajla ayaklandım. Aşağı da bekliyorlarmış. Evi bilmediğimden ve kaybolma ihtimalim çok mümkün olduğundan almaya gelmişlerdi beni.

Aşağı inidiğimde etrafa göz gezdirdim. Arabayı ve arabanın içinde ısrarla el sallayan Elif'e gülümsemeden edemedim.

"Selamun aleyküm."

"Aleyküm selaaam." Ekin efendice selamımı alırken Elif tüm neşesiyle selamımı aldı. Sabah sabah nerden geliyordu bu enerji?

Hem ben niye bu kadar erken gidiyorum?

Hem ben ne diye oraya gidiyorum?

Hangi sıfatla?

Niye ben?

Babam böyle pasta yapmayı nerden öğrendi?

Bir saniye bizim evde pastaları annem yapıyor. Evet evet böyle deliriyoruz.

"Melis o dudağını kemirmeyi bırak. Zeliha Sultan o kadar da korkutucu olamaz." Elif'e 'Sen öyle san.' bakışı attım. Dikiz aynasından kendime baktığımda dudaklarım dişlemekten kıpkırmızı olmuştu. Ekin'e baktığımda bana bakmıyordu. En iyisi köşeye sinmek.

InşaAllah görmemiştir.

●●●

Eve geldiğimizde Elif hızla indi. Ben de iniyorken Ekin'in sesiyle durdum.

"Annemin seni kırmasına izin verme. Dedikledini duyma mesela. Eminim gerçek düşünceleri değil. Nesillerdir gelen gelin-kaynana çatışmasını devam ettiriyor. Seni sevecek. Belki sevmeye başladı bile seni soruyor sürekli." Derin bir nefes aldı aslında diyecek daha fazla şeyi var gibiydi. "Neyse hadi çok bekletme Zeliha Sultan'ı."