Patatesli Böreğim

#5 Part 1

Bölümü kubranurguler777'e ithaf ediyorum. 😍😘💕

Paragraf içi yorum atarsanız çok mutlu olurum. Kocaman ❤❤

---Melis'ten--- 

Uykum hafiftir zaten çıtırtıyla uyandım. Baş ucumdaki kırmızılı yazmayı alıp bağladım.

Yerimden ayaklandım. Oturur pozisyona geçtim. Ayağımdaki alçıya ters bir bakış atmayı da ihtimal etmedim.

"Rabia sen misin?" Ama nöbetteydi. Bir yandan da bildiğim sureleri okuyordum.

"Biziiiz." Elifdi gelen. Sahi anahtarı almışlardı. Biziz mi? O da mı geldi?

Neyse kalbim sen bi sakin dur köşede.

"H-hoşgeldiniz." Kekelemek de neyin nesiydi? Ayrıca niye böyle giriyorlardı? Belki müsait değildim. Ki öyleydim.

Elif telefonunu çıkardı.

"Abi gelebilirsin müsaitmiş." Gözlerimden kalp kalp fışkırıyordu şuan. Bunlara dikkat etmesi nedense mutlu ediyordu. Elif kapattıktan sonra oturdu. Baya rahat davranıyordu.

Kabalık değil aksine samimiyetti bu.

"Nasıl oldun çok ağrıyor mu? Çok ağrıyorsa da abime çaktırma vicdan azabı çekiyor zaten." Elif hızlı hızlı konuşuyordu. Ben de üzerime attığım pikeyi katlamış yan tarafıma koymuştum.

"Hayır iyiyim. Yani biraz." Feracemi üzerime giysem çok iyi olacaktı. Üzerimdekiler boldu ama rahat edemezdim. Feraceme aşık bir insanım ben. Alçılı ayağımı önemsemeyip ayaklandım.

"Neden ayaklandın bir şey istiyorsan ben getirebilirim." Elif'e memnuniyetle baktım. Ben feracemi alana kadar Ekin gelirdi.

"Feracemi verir misin mi?" Yüzüne kocaman gülümsemesini yerleştirdi. Neden bana iyi davranıyordu ki? Bir anda değişmişti. Şuan üzümü ye bağını sorma havasındayım. Böyle güzel.

Feracemi getirdikten sonra zil çaldı. Ben feracemi giyiyorken kapıyı açtı. Bu sırada saate de bakmıştım daha erkendi. Çok uyumuşum gibi gelmişti. Aslında bana göre az uyumuştum.

Acaba yüzüm şişmiydi. Uyku mahmuruydum. Tipimden emin değildim şuan.

Seven her haliyle sever.

Nereden çıkarıyorsun ki iç ses. Belki ben kendime güzel olmak istiyorum. Ya da Elif'e hah evet evet Elif'e. Ayrıca Ekin nereden çıktı? Cık cık.

Ekin de içeri girince dilimle dişim arasında 'hoşgeldin' dedim. Ekin elinde poşetlerle gelmişti. Hasta olup ziyaretine gelinmesi çok güzel bir şey ya. Böyle ilgileniliyormuş gibi.

Tabiki Ekin ile alakası yok. Sanki bilmiyorsunuz beni.

"Hoşbuldum." Nasıl duydun sen? Demek istesemde demedim.

"Nasıl oldun çok ağrıyor mu ayağın?" Güzel burkmuşum. Aslında az önce ağrıyordu. Kalbimin atış hızından onu düşünememiştim ki.

"Iıı yok iyiyim merak etme." Merak etme demesemiydim. Bunu dediğime pişman olsamda iş işten geçmişti. Kendime pöfleyip Elif'e göz attım. Elif, Ekin'in elindekileri almış tahminimce mutfağa gidiyordu.

"Melis."

"Efendim Ekin Bey." Hanıma nolmuştu? Ben deyince gıcık olup hanım diyordu büyük ihtimal. Gözlerimi halımdan ayırmamıştım. Canım halım ya. Renkliydi tabiki ama konumuz bu değil.

Karşımda kızdırmış olduğum bir Ekin vardı. Oh olsun. Içimde hala ona karşı nefret vardı. Ama çok da özlemiştim. Bu aralar bunu çok iyi hissediyordum.