ÖLGÜN

Hakkımda 20 Gerçek

Hakkımda 20(+6) Gerçek'e beni etiketleyen tatlış delim simittekisusam'a teşekkürler :D Hem kendimi şöyle 20 maddeyle ufaktan(aşşırı ufak) tanıtayım dedim hem de Ölgün'e nihayet yeni bölüm yazmayla ilgilendiğimi söylemek için bunu yazma kararı aldım.

1. Tam ismim Kübranur Şahin. İnsanların bana Küb, Kübüş, Küboş, Kümbül(komşum Emine Abla!) dedikleri de oluyor. 18 yaşındayım. 22 Ekim 1997 doğumluyum. İstanbul'da doğup büyüdüm. İstanbul Üniversitesi'nde Psikoloji bölümü birinci sınıftayım. Lise boyunca hukuk okumak hayalimdi ama son anda benim için doğru olanın psikoloji olduğuna karar vererek şimdiki bölümümü seçtim. Psikolog olmak/akademisyenlik pek hayallerimi süslemiyor. Dünyayı gezip çeşitli vakaları incelemek, kitaplaştırmak ya da adli psikolojide ilerlemek istiyorum. İzlanda'da ya da Avustralya'da yaşamak isterdim.

2. Kıvırcık saçlıyım ve çekik gözlüyüm. Ailedeki herkes küçükken bana en az bir kez ''Seni Japonya'dan getirdiler. Evlatlıksın'' esprisini(!) yapmıştır ve ben de hepsinde ağlamışımdır. Üzücü fakat doğru...

3. Herkes gibi benim ailem de tuhaf. (Normali olamaz?) Babama çok benziyorum. Onun gibi kıvırcık saçlıyım ama onun gibi yeşil gözlerim yok. Kendisi çocuk gibi. Zaten aramızda yirmi yaş var. Bana kelebek, kuzu gibi şeker ama bana hiç yakışmayan takma isimlerle seslenir. Japonika zaten ailenin vazgeçilmez takma ismi.

4. Yeşil göz takıntımı sanırım Manik Yeşili'ni okuyan herkes biliyordur. Yeşil gözlü bir insan gördüğümde ona bir neden yokken saatlerce bakabilirim. Kız/erkek fark etmez. Abazanlık gibi değil cvmnfkg Sadece bana kutsalmış gibi geliyor.

5. Okumaya 12 yaşındayken başladım. Onun öncesinde çok kitap okumazdım. Herkesin sınıfında bir kitaplığı olur, hatta sınıftaki kitaplık kulübünde olan insanlar o kitaplıktan sorumlu olurdu ya. İşte onların aylık verdiği kitapları asla okumazdım. O yaşa kadar hep babamın film koleksiyonundaki filmleri falan seyrederdim. Çocukluğum korkunç ve gerilim ağırlıklı filmler yüzünden kabus gibiydi zaten... İşte, 11 yaşına geldiğimde ise öğretmenimiz okuduğumuz kitaplardan biriyle ilgili bizi sınav yapacaktı. Ben de nasıl korktuysam elimdeki Sefiller'in çocuklar için sadeleştirilmiş baskısını dört saatte bitirip uyumadan okula gitmiştim. İlk okuduğum kitap değildi ama bana okumayı sevdiren ilk kitaptı. İlk okuduğumda çok fena ağladığımı hatırlıyorum. Bana çok naif gelir hala.

6. Lafı dolandırmayı çok severim. Gördüğünüz gibi her maddede hakkımda yüz şeyden falan bahsediyorum. Ayrıca abartmayı da severim. Tıpkı şimdi yaptığım gibi kjfgjfgh

7. Kendimi severim ama bunu belli edince insanların içinden kötü düşüneceğini hissederek hep kendimi yererim. Bunu yavaş yavaş bırakmaya çalışıyorum. Bir başkası o an gülsün diye sakın kendinizle dalga geçmeyin. Biliyorum bu bir savunma mekanizması. İnsanlardan önce sizi kıranın kendiniz olması cazip gelebilir amaaaaa kendinizi hep sevin.

8. Çocukluğum filmlerle geçti demiştim. O dönemden kalan bir ödleklik var hala. Yabancı ismini hatırlamıyorum ama Türkçeleşmişi 'Ceset' olan bir zombili film seyretmiştim. Filmde camdan girmeye çalışan bir yaratık vardı ve ben filmden sonra bir ay boyunca camlara yaklaşamamıştım. Şimdi ise zombi görsem tek elle işini bitirecek donanımım var. Teşekkürler, The Walking Dead!

9. Rüyalarımı hatırlamıyorum. Bu beni endişelendiriyor çünkü hiçbirini hatırlamıyorum. Bir ara rüya görünce uyanır uyanmaz deftere not etme kararı almıştım ama sabahın köründe daha az önce gördüğüm rüyayı unuttuğumu fark edince çok üzülmüştüm.