Never forget you...

Weg van Rivendell

Volgendedag werd ik wakker door een gigantische leger van Thranduil en Elrond die netaan het oefenen was voor de strijd. Ik lag nog een half uur in mijn bed totdater iemand hard op mijn deur klopte. Ik sprong snel op en pakte snel mijnkleren, "Ja ja ik doe subiet open!", riep ik. "Ik heb geen haast.", zei Elrondachter de deur. Toen deed ik de deur open. Hij keek mij droevig aan. "Wat is eraan de hand, meester?", zei ik bezorgd. "Nauriel, misschien gaat je het nieterg vinden maar ik moet het je zeggen. De orks komen steeds dichterbij. Zewillen waarschijnlijk jou weer oppakken. Ze weten dat jij nu momenteel inRivendell bent. Koning Thranduil bood aan om jou tijdelijk naar Mirkwood, zijnkoninkrijk te sturen. Hij zelf blijft hier met zijn leger, hij zal ook meevechten.Jij en Legolas zouden voor een tijdje naar Mirkwood gaan. Als het gevaar overis, kom jij terug. Er is eigenlijk geen ander optie.", zei hij heel rustig."Het is goed. Hoeveel zou het kunnen duren?", vroeg ik, ik vond het niet ergdat ik met Legolas naar Mirkwood zou moeten gaan. "Dat weten wij nog niet, hetis zeker niet erg lang.", antwoorde hij. Ik bleef stil. Ik wist niet wat ikmoest zeggen, wat u er nu zou gebeuren... Ik was eigenlijk bang. Bang voor deduisternis. Ik was erg bang voor de orks. Als er iets met Elrond en Thranduilzou gebeuren, het zou door mij zijn. Ik zou het niet mee kunnen leven. Ik gingop mijn bed zitten. Elrond hurkte voor mij, hij zag dat ik bang was en zei:"Wees niet bang, alles komt goed, ik en Thranduil hebben al veel oorlogengewonnen. Alles komt goed.". Ik begon te huilen. Elrond ging naast mij zittenen gaf mij een knuffel. Op dit moment kwam Legolas binnen. "Welkom meesterElrond, welkom Nauriel.", zei hij. "Welkom, Legolas. Ik ga jullie alleen laten.Het ontbijt begint wanneer de zon boven het berg staat. Tot dan", zei hij enlachte naar mij. Ik lachte terug. "Ik heb net gehoord dat wij samen naar deDemsterwold moeten gaan.", zei hij erg enthousiast. "Ja.", antwoorde ik stil.Ik wist totaal niet wat ik moest antwoorden. Ik was totaal van streek. Legolasmerkte het op. Hij pakte mijn handen en trok mij recht, maar hield steeds mijnhanden vast. "Jij hoeft niet bang te zijn, wees niet verdrietig. Mijn vader enElrond zijn goede strijders, ze halen het wel. Wij gaan naar mijn stad en daarverblijven wij. De orks willen waarschijnlijk jouw dood, maar dat laten wijniet gebeuren. Ik laat het niet gebeuren!", zei hij en knuffelde mij. Ik voeldemij zo veilig bij hem. Even later gingen wij naar de eetzaal, de zon was alprecies boven het berg.