Never forget you...

De oorlog komt eraan

"Ik ben hier, altijd bij jou, ik ga nooit ver weg van jou.... Orks zagen dat jij,Nauriel, ontsnapt bent en zijn jou gaan zoeken. Lieve schat, ik hoop dat Elrondgoed voor je is, hij was altijd goed, voor iedereen. Ik wil je nu knuffelen.Duisternis komt eraan. Schat, ik overleef het wel. Ze willen niks van mij maarvan de elven op deze aarde. Ze willen oorlog, duisternis. Nauriel ik kom zogauw terug, zo snel als ik kan schat..." Ik werd snel wakker, ik zweette heel erg. Wat was dat? Ik sprong sneluit mijn bed. De maan scheen recht op mijn bed. Het was een mooie nacht, geenenkel wolk op de hemel. Ik dacht even na wat het was, wie zei het? Ik stond open stapte heen en weer. Na een tiental minuten ging ik weer liggen en wou inslaap vallen maar ik zag de rest van de nacht te rollen op mijn bed. Toen hetlicht werd besloot ik om op te staan. Ik ging eerst mij verfrissen en daarnanaar mijn klerenkast om een jurk te kiezen. Toen ik omgekleed was ging ik naar buiten om te gaan ontbijten. Ik was de eerste die er was. Ik ging aan tafelzitten. Wat was dat voor een droom, nog nooit zo'n gehad, zou het een visioenzijn, maar van wie?... al die vragen zwierden rond in mijn hoofd. Toen kwam Elrond binnen. "Goeiemorgen, Nauriel!", zei hij met een vriendelijke stem."Goeiemorgen, heer Elrond", zei ik stil. "Wat scheelt er? Je ziet er naar uit,vertel eens.", zei hij met en bezorgde stem. "Oh ik weet niet waar ik moet beginnen, gisteren was er een rare avond. Maar 's nachts, had ik een visioen.Een vreemde vrouw vertelde mij dat ze altijd met mij zal zijn, ze vertelde ook iets over de orks. Ze zei ook dat de duisternis eraan komt en dat ze iets vande elven willen, ze willen oorlog. Zou dat mijn moeder zijn?", vroeg ik met eenbange stem. Elrond zweeg even en toen zei hij: "Lieve Nauriel, het was jemoeder. De orks gaan Rivendell en andere elfse steden willen aanvallen. Wij gaan ons moeten haasten om ons steden te verdedigen. Lang geleden hebben wij,elven, mensen en dwergen een groot gevecht tegen de orks gehouden. De orks willen eigenlijk alles verwoesten, eigenlijk is er geen reden voor. Ze willennu onze rassen van de aarde wegschrijven. Wij kunnen er niks aan doen alleentegen hun vechten. Ze gaan ons zeker chantageren met jouw moeder, maar Nauriel weesniet bang, wij elven hebben een goed leger." "Heer wat moet ik doen?", vroegik met een onzekere stem. "Nauriel, jij kunt hier niks doen. Na het eten ga ikje een goeie uitrusting geven, gebruikt die goed, jij krijgt ook een zwaard. Ikzou zeggen begin maar met oefenen. Tot wanneer prins Legolas hier is kan jijmet hem gaan oefenen, hij kan het heel erg goed. Maar hou u veilig.Waarschijnlijk willen de orks jou ook te pakken krijgen. Hou je ogen open.",zei hij. Toen kwam koning Thranduil en Legolas binnen. Thranduil ging naast Elrond zitten en Legolas recht tegenover mij. De dienaren brachten de rest vanons ontbijt en nog wat drinken. Legolas keek zo als gewoonlijk ganse tijd naarmij. Ik voelde dat ik rood werd. Thranduil keek ook af en toe naar mij met eenvriendelijke blik. Elrond leek erg trots. Toen ging hij recht staan en zei:"Koning Thranduil, onze lieve dame, Nauriel had vandaag een visioen. Eenvisioen van haar moeder. Ze zegt dat de orks wraak willen nemen om wat wijgedaan hebben. Ze willen onze steden vernietigen en Midden Aarde onder deduisternis steken. Ze willen oorlog." Toen zweeg iedereen, zelfs Legolas keekniet meer naar mij maar naar zijn vader. "Willen ze oorlog? Dan gaan ze hetkrijgen. Elrond, zou jij aan mijn zij willen vechten?", vroeg Thranduil aanElrond met een trotse stem. "Naast zulke grote elf als jij, Thranduil zou elkewezen op aarde willen vechten.", vertelde hij. "Legolas, wij moeten terug omonze leger te verzamelen en...", toen werd hij onderbroken door Legolas: "Ik ganiet mee. Ik blijf hier in Rivendell!". En toen stapte hij uit de zaal. Het wasbeetje raar. Waarom wou hij hier blijven? Er komen weer problemen door mij. Ikzat rustig aan tafel en ondertussen zat Elrond en Thranduil op het balkon teoverleggen. "Nauriel kom is hier!", riep Thranduil. Ik stapte rustig opThranduil af en zei: "Wat wenst u koning?" "Nauriel, als je ziet is mijn zoonerg koppig. Hij wil hier blijven maar de reden weten wij niet. Wij zagengisteren dat je een goeie band hebt met hem. Zou jij zo vriendelijk willenzijn en met hem praten over de reden van zijn antwoord?" Ik antwoorde alleen:" Wat u wenst, doe ik."