Legolas dacht na wanneer hij om Nauriel moest gaan. "Zoon, ik snap dat je veel om Nauriel geeft. Ik zie dat je haar heel erg leuk vind, maar ik geef ook veel om jou, ik wil jou niet kwijt, ik wil niet dat er iets met jou gebeurt.", zei Thranduil terwijl hij binnen stapte in de ruimte waar Legolas zat. Nadat Thranduil zijn woorden heeft uitgesproken bleven ze stil, starend op de houtenvloer die gemaakt werd van de bomen van het bos. "Vader, laat mij toch gaan. Je kan met Meester Elrond en een klein leger soldaten mee gaan. Dan ben ik toch veilig en ben jij mij niet kwijt.", zei Legolas na lange stilte. "Ik aanvaard jouw voorstel, Legolas. Wij vertrekken morgen vroeg.", zei de koning en stapte toen uit de ruimte. Legolas was heel erg blij, hij mocht mee gaan om Nauriel te gaan halen. Waar zou zij nu zijn? Thranduil praatte ondertussen met Elrond. "Elrond ik kan Legolas niet alleen laten. Ik ben heel erg bang voor hem, het is een lange weg. En toen kwam hij op het idee om samen met hem te gaan. Zou jij misschien ook meewillen? Het zou zeker gezelliger worden met ons tweeën.". Elrond dacht na en Thranduil schonk hem een glas rode wijn. "Ik ga mee, Thranduil. Dan kan ik Nauriel sneller zien.". Toen dronken ze verder wat rode wijn. Ze besproken welke soldaten mee zullen gaan, wat ze zullen mee nemen. Elrond stelde voor om langs Lothlorien te gaan, een bezoekje brengen aan Galadriel en Celeborn. Ze merkten niks op, Legolas zat achter een hoekje alles af te luisteren. Toen hij hoorde dat Elrond ook mee ging, was hij heel erg blij geworden. Hij ging naar zijn kamer en bereide zich voor de lange reis.
ČTEŠ
Never forget you...
FanfikceHey, Ik ben een enorme fan van Lord Of The Rings en The Hobbit. Paar maanden geleden begon ik met het schrijven van deze verhaal. Zo als jullie kunnen zien, vind ik de elven heel erg leuk dus het verhaal gaat over het algemeen over elven. Mijn...
