The Lustful Neighbor | R-18

Chapter Thirty Nine

"Bakit niyo ginawa sa akin 'to!?"

Parang isang karumal-dumal na krimen ang nasasaksihan ngayon ni Carlo.

Ang mga akusado? Ang kasambahay na si Tin at ang kanyang nobyo na si Morris. Nakaupo ang lalaki sa may toilet bowl habang ang babae naman ay nasa ibabaw nito, nakapasok ang naninigas nitong alaga sa pagitan ng mga hita ni Tin.

Nagulantang ang dalawa nang marinig nila ang tinig ni Carlo, kapwa silang napatayo sa kanilang kinauupuan.

"W-Wifey m-magpapaliwanag ako." Ang wika sa kanya ni Morris, sinubukan niyang lumapit sa kasintahan ngunit pinigilan agad siya nito.

"Huwag kang lalapit sa akin dahil nandidiri ako sa'yo. Hindi mo na rin kailangan na magpaliwanag pa, sinabi na sa akin ni Zoey ang lahat. Hindi ko lang lubos na akalain na pati ang kasambahay namin ay papatusin mo na din." Ang dismayadong sabi ni Carlo sa nobyo.

"C-Carlo, I'm sor---" Agad na pinutol ni Carlo ang sasabihin sa kanya ni Tin.

"Sorry? Para saan yang paghingi mo ng kapatawaran? Sa pagsira mo ng tiwala ko o dahil sa pagpatol mo sa kalibugan ng nobyo ko?" Ang sarkastikong tanong ni Carlo sa babae. Hindi naman nakasagot sa kanya si Tin sa labis na kahihiyan kaya si Morris na ang dumepensa para dito.

"Tama na yan, wifey. Kung mayroon kang dapat na sisisihin ay walang iba kundi ako, ang nobyo mo. Sa akin ka lang dapat magalit, huwag mong idamay ang iba." Ang sagot ni Morris sa kasintahan.

Natawa naman ng pagak si Carlo sa mga sinabi ng nobyo. "Wifey? Wala na tayo, Morris kaya huwag mo na akong tatawagin ng ganyan. At para sa iyong kaalaman, hindi ako ang nandamay ng ibang tao sa relasyon natin, kundi ikaw. Sa tingin ko ay mukhang nagsisimula pa lang kayo nang dumating ako kaya pasensya na kung nakaabala ako sa inyo. Sige aalis na ko, maaari niyo ng ipagpatuloy ang pagpaparaos na ginagawa ninyo sa isa't-isa." Ang sabi sa kanila ni Carlo. Tumalikod na siya sa dalawa pagkatapos ay naglakad palabas ng kwarto ng kasambahay.

Imbes na pumunta sa sarili niyang kwarto ay dumiretso si Carlo patungo sa labas ng kanilang bahay. Gulung-gulo ang kanyang isip kaya hindi niya malaman kung saang bahay siya pupunta, basta tumakbo lang siya ng tumakbo.

Tila wala sa sarili si Carlo habang lakad takbo siya sa loob ng subdivision. Hindi niya namalayan na may tao na nakahinto sa kanyang harapan kaya bumangga siya dito.

"Okay ka lang ba, bunso?" Pag-angat ni Carlo ng kanyang ulo ay nakita niya si Miguel. Sa puntong ito ay hindi na niya napigilan ang sakit na kanyang ikinukubli, muling tumakas ang mga luha sa mata niya na kanina pa naiipon.

"Ang sakit, kuya. Ang sakit, sakit..." Ang pahikbing sabi ni Carlo.

Niyakap nang mahigpit ni Miguel ang kaibigan.

"Pwede mo ng iiyak ang lahat ng sakit na nararamdaman mo ngayon sa aking balikat. To the rescue na si kuya para kay bunso." Ang wika sa kanya ni Miguel.

Walang tigil sa pag-iyak si Carlo kaya minabuti ni Miguel na dalhin na ito sa bahay nila upang mapakalma ang kalooban at doon na kakausapin nang masinsinan.

"Anong nangyari kay tutoy? Bakit naiyak?" Ang nag-aalalang tanong ng isang matandang babae na sumalubong sa kanilang dalawa para pagbuksan sila ng gate.

"Mahabang kwento, Manang Aida. Hayaan po muna natin si Carlo na makapaglabas ng kanyang sama ng loob." Ang saad ni Miguel sa matandang babae.

"Ay ganun baga? Ay siya doon na lang kayo sa kwarto mo mag-usap. Hahatiran ko na lamang kayo ng pagkain at saka maiinom." Ang sagot naman sa kanya ni Manang Aida.

"Sige po, manang. Maraming salamat po. Aakyat na po kami." Ang sambit ni Miguel sa matandang babae saka nito inakay ang humihikbing si Carlo papunta sa may hagdan patungo sa kanyang kwarto.