The Lustful Neighbor | R-18

Chapter Five

"So, I will be your first."

Tinulak papalayo ni Carlo ang lalaki pagkatapos ay hinarap niya ang mga natitira pang hugasin sa lababo. "So that's it. You ignore me?" Ang naiinis na tanong ng lalaki. Hindi naman umimik si Carlo at nagpatuloy ito sa paghuhugas. "Fuck!" Padabog na umalis ang lalaki at iniwan siya sa kusina. Doon pa lang nakahinga nang maluwag si Carlo. Ikinabigla niya ang inaasta ng lalaki sa kanya. Kinakabahan siya dahil wari'y nakikita niya si Morris sa katauhan ng lalaking ito, agresibo, malakas at higit sa lahat, misteryoso.

Alam niyang hindi maganda ang kahahantungan kung magtatagal pa siya sa bahay nito kung kaya't mabilis niyang tinapos ang paghuhugas at paglilinis. Balak niyang hindi na magpaalam sa lalaki dahil baka pigilan pa siya nito. Isa isa niyang pinatay ang mga ilaw sa baba pagkatapos ay dahan dahan naglakad papunta sa pinto. Isasara na sana niya ito ng biglang sumulpot ang lalaki sa likuran niya.

"You're leaving huh?" Wika nito. "Ay kabayo! Huwag mo nga akong takutin dyan. Hindi ko pa naman bahay ito baka mamaya may multo dito." Gulat na sabi ni Carlo. Natawa naman ang lalaki sa naging reaksyon ni Carlo. "Honestly there's ghost here. You can't see it anyway but you will hear moans and screams of joy." Nakangising sabi nito.

Nanlaki ang mga mata ni Carlo ng maintindihan niya ang ibig sabihin ng lalaki. "Walang duda, napakalibog mo sir. That's not funny. Uuwi na ko baka hanapin na ko ng mga magulang ko." Sabi ni Carlo. Pinagbuksan naman siya nito. Tuloy tuloy na siyang lumabas ng gate at hindi niya na ito muling nilingon pa.

Nakakailang hakbang pa lang siya ng tawagin muli siya nito. "Hey cookie virgin. What's your name?" Tanong ng lalaki. Naiiritang nilingon niya ito. "My name is Carlo not cookie virgin so stop calling me that." Naiinis niyang sagot dito. "Nice meeting you, Carlo. See you soon." Ang nakangiting sabi ng lalaki. Tinalikuran ni Carlo ang lalaki at muling nagpatuloy sa paglalakad palayo dito. "Walang soon na magaganap." Wika ni Carlo pagkasara niya ng gate ng kanilang bahay.

Kinabukasan ay nagbalik sa normal ang lahat. Hindi na naabutan ni Carlo si Morris at ang kanyang ama dahil maaga silang umalis para magtrabaho. Ang kanyang ina naman ay naging abala sa mga produktong ibebenta niya para sa kanyang itatayong bakeshop kasama ang mga bago niyang tauhan na sina Zoey at Ferdie. Pinili ni Carlo na tumulong sa mga gawaing bahay kasama ang kasambahay na si Tin.

"Alam mo Carlo bakit hindi ka lumabas mamaya para maglibot." Wika ni Tin habang nagkukusot ng damit. "Ha? Ano naman gagawin ko sa labas ate? Tsaka okay lang naman po ako dito sa loob ng bahay." Sagot naman ni Carlo. "Naku mabuburyong ka lang dito. Ang ganda kaya ng subdivision ninyo. Ang daming puno kaya presko ang hangin. Sigurado ako na may mga palaruan o court dito. Makipagkaibigan ka, ganun." Pahayag ni Tin. Napaisip naman si Carlo. "Actually ate hindi ako sanay na makipagkaibigan. Hindi kasi ako palalabas ng bahay kahit noong nasa Cebu pa kami. Baka hindi ako magustuhan ng mga kasing edad ko dito dahil boring akong kasama." Pag-amin ni Carlo.

Magmula pa noong bata ay hindi na talaga mahilig lumabas si Carlo kaya iilan lang ang naging kaibigan niya. Ang kababata niya at classmates niya nung elementary at highschool lang ang madalas nitong makasalamuha.

"Ano ka ba kaya nga lalabas ka ng bahay para makipagkaibigan. Kung gusto ka nilang maging kaibigan eh di good, kung ayaw eh di hindi, walang pilitan. Huwag mong sayangin ang bakasyon mo na nandito ka lang sa loob ng bahay. Labas labas din pag may time." Wika ni Tin.

"Ikaw talaga ate pero sige subukan ko mamayang hapon, maglilibot ako. Sure ka talaga ate hindi mo na ko kailangan dito?" Tanong niya.

"Sige palit na lang tayo, ako ang maglilibot tapos ikaw ang gumawa ng mga gawaing bahay. Mag-apply na lang kaya akong amo. Pwede kaya kay ma'am?" Biro ni Tin at kapwa sabay silang nagtawanan.