De abstracte kant van liefde (✔)

H8: Een stripper als ontbijt

Als kind ben ik regelmatig uit een boom gedonderd. Het gevoel dat al de lucht uit je longen werd geperst en je hoofd in een houthakkersplatform was veranderd, stond me nog bij als de dag van gisteren.

Nu voelde mijn hoofd net zo, alleen dan tien keer zo erg. Mijn hoofd leek uit elkaar te willen barsten van de pijn. Ik kreunde tegen het felle licht dat door de gordijnen naar binnen priemde en dook zo ver ik kon onder mijn dekens.

Ik mocht nooit meer drinken, nooit meer.

'Last van een kater, slaapkopje?' Ik gromde geërgerd. Als ik niet zo'n hoofdpijn had gehad, had Lucas een welverdiend kussen tegen zijn hoofd aangekregen. Mijn irritante kamergenootje grinnikte kleintjes.

'Toch wordt het echt tijd om op te staan, Imke. We ontbijten hier altijd om negen uur, stipt. Ik denk niet dat ze daar nu al heel streng op zijn, maar je maakt er wel een mooi statement mee tegenover je nieuwe vriendjes.'

'Het zijn mijn vriendjes niet,' mopperde ik.

'Daar gaat het niet om. Hoe sneller je iets eet, hoe sneller ik je kan voeren met paracetamol. Ik ga je kleren voor je klaarleggen. Als jij je pruik dan opdoet, dan laat ik je het douchegebouw zien.'

Ik wreef de slaap uit mijn ogen in een poging wakker te worden. Eigenlijk wilde ik niet eten, want ik was misselijk als de pest. Ik zou vast een lekkere indruk achterlaten wanneer ik aan de ontbijttafel de boel onder zou kotsen.

Met een laatste kreun van protest rolde ik mijn bed uit. Zoals ik al had voorspeld, stond mijn haar zo'n beetje recht overeind. Ergens had iemand de radio aangedraaid en de bas trilde zo'n beetje door de muur heen. Zodra ik de dader had gesignaleerd, zou die gegarandeerd te maken krijgen met mijn ik-lust-je-rauw gezicht.

Ik gooide mijn hutkoffer open en graaide net zolang door mijn stapels met mijn moeders noodmiddelen, tot ik mijn vaders toilettas gevonden had.

'Ben je klaar?' vroeg Lucas vanuit het toilet.

'Bijna, bijna,' loog ik.

Tien kwade blikken en een hoop gestuntel met mijn pruik later, was ik klaar om te gaan douchen. Lucas keek me met een verontschuldigend aan, terwijl hij me begeleidde naar de douchecabines.

Natuurlijk stelde het allemaal niet al te veel voor. De hokken deden me denken aan de douchecabines van het plaatselijke zwembad. Het enige wat ik nog miste, waren de kluisjes voor het dumpen van mijn zooi.

'Je weet de eetzaal te vinden,' zei Lucas, voor hij zijn hand opstak en terugliep.

Het was een opluchting om even gewoon te kunnen douchen. Ik ontdeed me van al mijn kleren en zette de kraan aan. De warme stralen zorgden ervoor dat mijn verkrampte spieren een beetje konden ontspannen. Helaas hielp het niet tegen mijn hoofdpijn.

Ik droogde me af en pakte het schone stapeltje dat Lucas voor me had klaargelegd. Op een ander moment had ik me waarschijnlijk doodgeschaamd dat een jongen in mijn ondergoedvoorraad had gezeten, maar op dit moment kon ik me er niet druk om maken.

Toen ik klaar was om te vertrekken, controleerde ik nog vlug of mijn pruik goed zat. Gistermiddag had Lucas hardhandig mijn bakkebaarden met secondelijm op mijn gezicht geplakt, dus ik hoefde me in ieder geval geen zorgen te maken dat díe verkeerd zouden zitten.

Ik smeet de cabinedeur open, gooide de plastic zak met shampoo en ondergoed over mijn schouder en wilde de badruimte uitlopen.

'Ook uitgeslapen, zie ik?'

Mijn nekharen schoten overeind. Met een ruk draaide ik me om, om tot de conclusie te komen dat ik het niet fout gehoord had.

Christian stond me vuil glimlachend aan te kijken. Zijn haar stond bijna schattig overeind. Diepe wallen stonden onder zijn ogen in zijn huid gegrift en ook hij moest het slaap nog uit zijn ogen wrijven. Het was wel duidelijk dat ook hij nog wel een paar uurtjes had willen blijven liggen.