chapter 32 (Warning)

Start from the beginning
                                    

I still can't forget what ate said before Jill came.

'I pity these students, they're all happy, but they better make sure to make the most out of it, because soon... they'll all be shouting with fear and sadness.'

Ate Cassy, told us the exact same words she heard that night. Maybe I should just trust my instinct to hold up my grudge, and wait for my ates command.

Zypher's POV

"Ako na."

"Huwag ka ngang malikot!"

Napapikit nalang ako sa inis dito, dahil sa mga ginagawa nilang ka OA-ahan sa akin. Kanina pa nila ako kinukulit na magpahinga, but I refused, they also gave me a sandwich----healthy sandwich to be exact, and now, Alex is tying my shoe laces. Ugh! They're overreacting!

"Ayan! ok na!" Masiglang sabi niya matapos taliin ng maayos ang natanggal kong shoe lace kanina.

"You know what, you're overreacting! I said I'm fine, how many times am I suppose to repeat that?"

"Oh, just doing orders Zy. Diba sabi ng doktor, kailangan mong mag-ingat, kasi mahina pa daw ang stamina mo dahil sa nangyaring aksidente sayo. Kung hind pa tinalian ni Alex yang sintas mo, baka nadapa ka na diyan, mabagok ka pa." Pagdadahilan naman ni Mia.

I rolled my eyes at them. "I don't need this, you guarding me and taking care of me. Hindi naman ako tanga o lampa para madapa at mabagok diyan."

"But!----"

"I can take care of myself Jill, rememeber that." I eyed her, para magets niyang may double meaning ang sinabi kong iyun. Of course I can take care of myself, I'm the 21st century goddess anyway, and besides nangyari lang yun because I was being ruthless at hindi ko napansin na meron pa palang ibang tao na nasa likod ko because I was pre-occupied.

Hindi ko na hahayaang maging mahina pa, ayaw ko ng ako nalang palagi ang pinoprotektahan, gusto ko, ako naman ang poprotekta sa kanila. It's my duty in the first place, and I don't want to fail again.

Nagpatuloy na ako sa paglalakad, "Ate ko! Hintay naman!" Narinig kong usal ni Jill, kaya nilingon ko sila.

Pero nakita kong may paparating na energy ball sa kaniya. I was so shocked that I can feel my heart beating so fast. And by instinct, I shouted. "Jill!!! Watch out!!" I ran to save her from the ball.

I thought I was too late, but thank god!

Nakahiga kaming dalawa sa sahig ngayon dahil tinulak ko siya at napasama narin ako.

Nawasak naman ang pader ng classroom na tinamaan ng asul na energy ball.

"Are you ok?!" Tanong ko at hinawakan ang magkabilang pisngi niya para mapaharap sa akin. Nanlalaki ang mga mata niya at nanginginig siya sa takot. Bigla niya akong niyakap at nagsimula na siyang umiyak.

"You're safe now, it's ok." Pang-aalo ko sa kaniya, habang hinahagod-hagod ang likod niya. "A-akala ko m-mamamatay na a-ako. Maraming salamat."

"Shh, you're welcome Jill, you're welcome." Tiningnan ko naman siya at nginitian ng bahagya. "M-maraming salamat talaga ate ko!" Niyakap na naman niya ako ulit at humagulhol ulit sa pag-iyak. "Shh, I'm here, your ate. I got you." Pang-aalo ko ulit sa kaniya at pinunasan ang luha niya.

Mas gumagaan pa ang pakiramdam ko kay Jill ngayon. At minsan mas gusto ko na nga lang na tawagin niya akong 'ate ko', kesa princess, kasi sa ngayon, I can also consider her as my sister. Because all this time, she's always here with me, and I can see the sincerity in her eyes, and when she talks to me, she talks to me as if I was really her sister. And now, eventhough the past is still affecting me so much, I'm starting not to think of myself badly before anymore, because of her. Nakikita ko kasi ang sarili ko sa kaniya noon.

21st Century GoddessWhere stories live. Discover now