Farah's life

Deel 54

Farahs perspectief 

Ik werd wakker door het gehuil van de kleine Achraf en besloot maar op te staan. Ik deed mijn telefoon aan en zag dat ik vele gemisten oproepen van Wassim had. Ik ging gelijk naar Dalila toe en appte haar 

Farah: Hee lieve schat, ik zit nu zelf in Amsterdam in een hotel dus kom je naar mij toe? 

Dalila: Hoe The Fuck kom jij in Amsterdam?

Farah: Leg ik je dan wel uit kom want ik ben met kleintjes we spreken af bij La Place

Dalila: Isgoed pop, zie je zo!!

Ik zag allemaal berichtjes van Wassim en besloot ze allemaal niet te lezen

Farah: Wassim stop met je dreig berichtjes want dat helpt mij toch niet, jij bent diegene die fout zit. Verwacht mij en je kinderen dan ook niet snel thuis

Ik keek in de tas en pakte er een olijfgroene broek uit met een wit net overhemd en een omslagvest die ook olijfgroen was. Ik verzorgde mijn haren en deed mijn Micheal Kors schoenen aan, dat waren de enigste schoenen die ik bij me had. Ik deed voor de kleintjes beide een licht blauwe broek aan met hun licht blauwe Burberry blouse en hun lichtblauwe Zx Flux. Ik deed ze beide een jasje aan en pakte mijn spullen. Ik checkte uit en reed naar La Place, ik ging alvast naar binnen en kocht het standaard ontbijtje van Dal en mij. Ik rekende het af en zocht een plek. Ik zag Dalila aankomen lopen en we gaven elkaar de gebruikelijke kusjes,

Dalila: Wat deed je hier?

Ik legde haar alles uit en las woede in haar ogen, 

Dalila: Wat denkt deze Boizan wel niet! Tering ezel die hij is.

Farah: Saff pop, ik blijf het niet van hem pikken het is genoeg geweest maak jij je geen zorgen!!

Dalila: Waar ga je nu dan slapen?

Farah: bij mijn ouders.

Dalila: Isgoed liefje laten we ons dagje niet verpesten door die klootzak!!

Farah: zeker weten niet.

Na het ontbijt verlieten we het restaurant en gingen we volop winkelen. Ik heb nieuwe schoenen voor mezelf gekocht dus nu hoef ik niet naar huis. Na het winkelen gingen we eten en zeiden we elkaar gedag bij de parkeerplaats. Ik reed naar het huis van me ouders en opende de deur met de sleutel die ik nog had.

Farah: Salem eleykoum

Ouders: Eleykoum Moussalem 

Farah: Hoe gaat het met jullie?

Ouders: Hamdoulilah goed en met jouw?

Farah: Gaat goed, 

Ik legde mijn spullen neer en haalde de kleintjes uit de MaxiCosi, ik gaf Rayan aan mijn vader en Achraf aan mijn moeder en ging toen tegenover mijn ouders zitten.

Papa: Ze groeien echt snel en worden op de dag knapper. Maa Shaa Allah!

Farah: Zou ik hier misschien een paar dagen mogen overnachten 

Mama: Farah doe is even normaal? dat je bent getrouwd betekend niet dat dit niet meer jou huis is. Dit is en zal altijd jou huis blijven

Farah: Dankjewel mama!!

Papa: Weet Wassim dat je hier bent

Farah: Nee gaat hem ook niks aan

Papa: Ik weet niet wat er is gebeurd prinses maar vertel hem op zijn minst dat je hier bent want weglopen van je man is niet goed he

Ik zuchtte diep en knikte met mijn hoofd

Farah: Waar zijn Miraa&Momo

Mama: Die zijn een weekend naar Disneyland Parijs! 

Farah: zo gezellig.

Papa: Ja

Ik pakte mijn spullen op en liep naar mijn oude kamer, de kamer waar ik van alles heb meegemaakt. De muren die al mijn geheimen kennen en waar ik altijd naar staarde wanneer ik weer eens boos naar mijn kamer was gelopen. Met een glimlach legde ik mijn spullen op de grond neer en liet ik mezelf op mijn overheerlijke bed vallen. Het voelde zo goed, ik pakte mijn telefoon en zag dat ik weer verschillende appjes van Wassim had,

Wassim: WAAR BEN JE

Wassim: WOLLAH ALS IK JOUW TE PAKKEN KRIJGEN ZULLEN JE OUDERS EEN DODELIJK OPGESTUURD KRIJGEN 

Wassim: NEEM DIE TERING TELEFOON OP 

En zo volgde er meerdere appjes.

Farah: Ik ben bij mijn ouders thuis en zoals ik net al zei voorlopig zie je mij niet verschijnen.

Ik nam een heerlijke douche en maakte mijn bedje klaar. Ik ging naar beneden en zag dat mijn ouders hadden omgeruild, er lag een slapende Achraf in de handen van mijn vader en zo lag Rayan er precies bij maar dan in de handen van zijn oma. Ik maakte er een foto van en veranderde mijn profielfoto van mijn app. Ik nam de kleintjes van ze over en ging toen weer naar boven waar ik ze instopte, gaf ze beide een kusje en ging toen knus tussen mijn ouders liggen. Na een tijdje hoorde we de bel een paar keer hard achter elkaar en stond mijn vader op, na een tijdje hoorde we geschreeuw en herkende ik de stem van Wassim, 

Shitt!! 

Hoe zal het aflopen? Zal Wassim zich inhouden of loopt het echt uit de hand!!