Alchemic Chaos: Fate (Vol 1 & 2)

Kabanata Singko

[REVISED]

PROOFREAD BY: VEEutiful 💙

-

TUMAMA ang sikat ng araw sa nakahimbing na si Kira. Nakaramdam siya ng init na humahaplos sa kaniyang mukha kaya awtomatiko siyang dumilat at kinusot-kusot ang mga mata. Sa kaniyang paggising ay nagising din ang matalim na sakit mula sa kaniyang ulo. Napatingin siya sa paligid at napagtantong wala na siya sa gubat, kundi ay nasa isang kwarto. Maganda ang kwartong iyon; naka-ternong puti ang mga kurtina at kulay ng disenyo nito. Amoy lalaki ang paligid at napansin niyang tanging kumot na lamang ang kaniyang saplot, 'pag wala ang kumot ay hubo't-hubad na siya.

Doon napagtanto ni Kira ang nangyari bago siya napunta rito... Malapit na siyang mamatay dahil kay Tsukino, malapit na siyang magahasa at-nabiyak ang kaniyang puso. At malapit ulit mamatay dahil sa Krus ng Kapusukan na kagagawan ni Tsukino.

Tumulo ang kaniyang luha at napakuyom ng kamao nang maalala ang kanyang mga sinapit. "Sino kaya ang tumulong sa akin? Tunay bang nawala na talaga ang pagka-birhen ko?" mahinang bulong ni Kira sa sarili at napahawak sa ulo. Hindi namalayan ni Kira na mas lalong sumagana ang pagtulo ng kaniyang mga luha. Ang daming nangyari sa kaniya ngayon at labis siyang pinahirapan na kulang na lang ay siya'y kunin na ng kamatayan.

"Bakit ba nangyayari sa akin ito?" patuloy na hikbi ni Kira habang hawak-hawak ang kumot na konti na lang ay mapupunit na sa higpit ng pagkakapit niya. "Dahil mahina ka, masyado kang mabait," sagot sa kaniya ng isang mamaos-maos na boses-lalaking nilalang na nagpataas sa kaniyang balahibo.

'Di niya namalayan ang pagbukas ng pinto at ang pagpasok ng isang matangkad na lalaki na may abot-balikat na pulang buhok.

Nakamaskara ito ngunit kitang-kita pa rin ang matalim nitong mga mata na kakulay ng mga halaman. Kita rin ang labi nitong masasabi mong perpekto ang hugis at kulay. Wala itong suot pang-itaas at kitang-kita ang makasalanan nitong katawan na iginawad ng nakatataas. Para bang hindi nagkamali ang panginoon sa pag-iskulpto at paghubog ng katawan nito, at para bang hinulma ang nilalang na ito gaya ng isang katawan ng isang Diyos.

Idagdag mo pa ang mga butil ng tubig na tumutulo pababa sa katawan nito, pababa sa mga linya sa tiyan nito na mas lalong nagpapaakit sa kung sino mang kakabaihan na mapapatitig sa kaniya. Napalunok ng laway si Kira na hindi magawang makatingin sa mata ng lalaki. Dinampot niya ang unan mula sa kamang kinauupuan niya at itinapon sa binata na agad naman nitong nasalo.

"S-Sino ka?" utal-utal na sabi ni Kira. Mahinang tumawa ang lalaki, pati ang pagtawa nito ay kaakit-akit sa pandinig niya.

Lumapit ito sa kaniya, dahilan para mapalunok ulit ng laway si Kira.

Umatras siya nang umatras sa kama at mahigpit na hinawakan ang kumot na tumatakip sa kaniyang katawan. "Ako?"

Ngumisi ang lalaki at lumapit pang muli. "Alam mo bang limang araw mo nang inaangkin ang kwarto ko dahil ayaw mo pang magising?" Pagpapatuloy nito at lumapit muli hanggang sa kaunting pagitan na lang ang layo nila.