VAMPİR LİSESİ

HER ŞEYİN BİR BEDELİ VAR

Ursula....
Gerekli kontrollerinden sonra jonun ayrı bir odaya tahsis edilmesini emrettim. Sonuçta bu ülkenin velihatıyım değil mi?
Jon için tahsis edilen oda oldukça ferahtı. Bunun yanı sıra benim odamın hemen yanında olması ayrı bir güzel idi. Jonun yattığından emin olup odadan çıktım ne olur ne olmaz diye kapıya 2 tane muhafız bıraktım. Annem ile asker toplama işini konuşmam lazımdı. Taht salonuna doğru yürüdüm. Büyük ihtimalle annem orada olmalıydı. Tahminim de haklıymışım! Taht salonun kapısının önümde bir düzine muhafız dikilmiş nöbet tutuyordu. Hızlı adımlarla yaklaştım.

U- kapıyın açın!

Muhafızlar önce önümde yavaşça diz çöktüler daha sonra rahatsız edici bir gürültü ile kapıyı açtılar.
Annem tahtına oturmuş yanında donanımlı kıyafetler giymiş askerlerle konuşuyordu. Tahminimce bunlar komutan veya yüzbaşı olmalıydılar. Hepsi beni görünce yavaşça eğilip selam verdiler.

L-hepiniz çıkabilirsiniz.

Annemin sözünü ikiletmeden herkes taht salonunu boşaltmıştı. Bir tek annemle ikimiz kalmıştık.

L-öncelikle.. Senden nasıl özür diyeceğimi bilmiyorum.

U-sadece ben değil. Bizden.

L-evet haklısın.

Annem yavaşça tahtından kalktı. Kafasındaki kraliyet tacını çıkartıp tahtının üzerine koydu. Neden böyle bir şey yaptığını anlayamamıştım. Sadece merakla izliyordum.

L-uzun süredir.. Anneliğin ne olduğunu bilemedim. Karanlıkta kaldığım hergün özlemim arttı. Annelik işte belirsiz duygular açıklaması olamayan. Ama sanırım bunu beceremedim. Çünkü kızımı kendimden uzaklaştırdım.

Annem o kadar sıcak ve samimi konuşmuştu ki neredeyse gözlerim dolacaktı. Annemin hatasını anlamasına sevinmiştim. Tamam anlıyorum onu o bir anne evladından uzak cehennem bir hayat geçirmiş bir anne.

U- seni affediyorum. ANNE.

L-Canım kızım.

Anneme doğru ufak adımlarla yaklaştım elimi hafifçe omuzunun üstüne koydum.

L- bundan sonra hepiniz burada kalacaksınız. Ayrılmak zorunda değilsiniz.

Annemin böyle söylemesi beni oldukça şaşırtmıştı. Ya da ben böyle bir şey söylemesini beklemiyordum! Sevgili annem ciddi ciddi alvin ve diğerlerinin burada kalmasını istiyordu.

U- sen ciddi misin?

L-evet.

U-teşekkür ederim anne!

Sevinçle annemin boynuna atladım. Annem ise hafif bir kahkaha attı. Gerçekten bugün yaşananlar anneme ders olmuş ha?
Annem benden ayrılıp tekrardan tahtına yaklaştı. Tacını eline alıp bana döndü.

L- gün gelecek bu tacı sen takacaksın. Sen hüküm süreceksin.

U- sen hep olacağın için buna gerek kalmayacak anne.

Annem acı acı güldü.

L- ben hep olamayacağım kızım. Ben vampir değilim. Su ve kan büyücüsüm. Ben sizler gibi ölümsüz değilim. Bir gün elbette bedenimi terk edeceğim nasıl olursa olsun. Ama sen sonsuz olacaksın.

Anlamsızca bakmak ile yetindim. Tam bir vampir olamamamın sebebi demekki buymuş! Çünkü benim annem vampir değil!

U- ben.. Ne diyeceğimi bilemiyorum.