The Bedbugs Addiction [SPG]

Now Serving: 25th Chapter - Just A Glimpse

I'm sorry for making all of you wait for too long. Busy lang talaga. Hindi na ako nagkaroon pa ng oras, kaya, pag may konti pang time, itinutulog ko na lang. Tsaka mas masarap matulog sa probinsya *____* (nandito kasi ako ngayon).

Salamat sa pagbibigay ng oras na basahin ang The Bedbugs Addiction.

Now Serving: 25th Chapter - Just A Glimpse

              "She'd better be there or I'll kill you!"

             He chuckled.

             "What's so funny? Are you making fun of me?"

          "No, sir. It just so happened that...  I also love her. The problem is, she never loved me back. Ikaw pa rin ang mahal niya."

           "You know her? My Jess?" Nagpantig ang mga tainga ko sa narinig ko. Siya? E hindi ko siya kilala! Ex ba siya ni Jess?

             "You're somehow possessive, sir."

             "I should be. We love each other. Its just that..."

             "Yeah, circumstances. I understand."

             Uminit ang dugo ko. Para kasing nakakaluko ang pagsasalita niya. "Who are you?"

             Dumaan ang ilang sandali na akala ko hindi  na niya sasagutin ang tanong ko. Pero sumagot siya. "It seems like you know things already."

             "Yes, and, I don’t care if you do mind, explain. Explain to me everything!"

             Nagpalipas muna ang piloto ng sandali at nagsalita.

             "I'm an ex-army, I retired actually, because of a government glitch. They're biased. I'm sent from a private agency that is designed to specialize in undercover missions and protection. I disguised. And the mission I got was to protect Jessica."

             "Protect her? Who sent you?"

             "Your mother. Mrs. Cherry Tomita."

             "And.. did she knew you as one? You were disguised as what?”

           "A bank employee just like her. And a suitor." Humugot siya ng malalim na hininga. "I learned to love her. In fact, I still love her. The latter, of course, is not a disguise anymore."

             I cannot speak. So.. all these time, mom took care of everything. She thought  I am happy with Shan so she took care of everything... Mom took care of everything. Nanginginig ako sa sobrang inis sa sarili ko kung bakit hinayaan ko pang magpalipas ng panahon.. na hindi ko man lang naisip si mama.

             "I'm James, sir."

            "Well done, Sergeant. I'm Aizen. Thank you."

            "Goodluck sir."

            Mula sa rooftop, bumaba na naman ako papunta sa office ni Mama. Every step feels like a million bomb clutching my very chest. Na para bang sa bawat pagdaan ng segundo ay isang reyalisasyon na napakasama ko... Pero mahal pa rin niya ako. At labis ko 'yong ikinatutuwa. At ipinakakaba.

            It felt like a slow-motion scene in a primetime soap opera when I saw my mom making her way outside.

            "Where is she, mom?"

            Nagulat si mama nang makita niya ako. It took a while before she can answer.

            "She's inside, crying. Son, I'm sorry--"

            "I forgive you, now let me see her!"

            "Go on--" Pumasok na ako, pabalandrang binuksan ang pinto.

            "Jess..."

            Lumingon si Jessica, nang may matang namumugto na sa pag-iyak. Dahan-dahan akong lumapit at niyakap siya. Dahan-dahan, para naman kahit paano ay maisalin ko ang init na siyang magpapahupa ng pag-iyak niya.

            "Jess..."

            "I hate you."

            "I know."

            "I hate your m-mom."

            "I know." Tumulo na ang luha sa kaliwang mata ko.

            "I hate everything... that has happened."

            "Me, too."

            ".."

            "I love you. Still. Mahal naman kita e. Mahal na mahal."

            Tumitig siya sa mata ko at ngumiti nang impid. Hinaplos niya ang mukha ko. "Sorry..."

            Nagpantig ang tainga ko. Parang hindi ako makahinga. Nanlamig ako bigla... at nanghina.

            "Anong... sorry?"

            "Sorry kasi..."

            "Hindi mo na ako mahal?"

            Humihinging-paumanhin ang titig ni Jessica. At ito na siguro ang sinasabi nilang unti-unting pagguho ng mundo ko...

Jess'

            "Sorry kasi..."

            "Hindi mo na ako mahal?"

            Apologetic ang tinging ibinigay ko sa kanya. Ayoko sa lahat, excited mag-ending ang resolution part. Tsk, tsk. Kainin mo! Tse.

            Binatukan ko nga siya nang makita ko ang nanghihinang tingin ng mga mata niya.

            "Tanga ka ba? Matapos kong maghintay ng sandaling to nagmumuntanga ka na naman? Syempre mahal kita! May anak na  tayo, oh. Umayos ka nga."

            Pinahid na ni Aizen ang luha ko at inilapit ang mukha ko sa kanya. Ang ayaw ko sa lahat, maraming arte. Never kong ipinagtapat ang feelings ko sa kanya, nung gabing yun lang. At ito, itong taong to, dumadrama. Yuck! Super cheesy. Allergic ako sa keso.

            "Mahal kaya kita. I love you." Ngumiti pa siya ng pagkatamis-tamis at hahalikan dapat ako pero itinulak ko ang mukha niya.

            "Magtigil ka nga. Manlalamukos ka na naman. Umayos ka. Nandyan ang mama mo."

            "E ano? Magpapakasal na naman tayo eh."

            "E kahit na! Pa-virgin ako eh, wala ka nang magagawa." Iningusan ko siya. Nagsorry siya sa akin, na personally ay ayaw ko nang balikan pero dapat... kaya eto, masaya na ulit ako.

            Kahit naman siguro nasaktan ako, masarap naman siguro ring magmahal ulit. Hindi naman masamang sa iisang tao pa rin, basta alam mong mahal ka niya. Ang second chances, alam ko, ay matagal at mahirap ibigay, o sa ibang pagkakataon ay hindi na pwedeng ibigay. Pero pag alam mo namang pwedeng ibigay at mahal mo pa, kung deserve niya edi go. May dahilan naman ang lahat. Dasal lang. :)