My Brother's Best Friend 《Voltooid》#Netties2016

Hoofdstuk 31

[A/N] Sorry als je ineens super veel meldingen hebt gekregen. Er ging iets mis met de eerste vijf hoofdstukken. Ik heb niets veranderd! Maar nu dus het nieuwe hoofdstuk!

'Trots, blij en gelukkig zijn wij met de geboorte van Hope Sarah Williams.

Geboren op 24 december 2015 om 20:09 uur.

2828 gram en 49 cm.

Dochter van Luke Williams en Nikki Jones.

Petekind van Jade Williams en Oliver Black'

[Jade POV]

Iedereen was uitgeput na de zware dag van gisteren. Nikki en Hope, mijn kleine nichtje, mochten gelukkig meteen naar huis. Luke moest officieel nog een paar weken blijven, maar die sukkel heeft zichzelf ontslagen uit het ziekenhuis. Er staat nu een bed in de woonkamer, zodat Luke niet elke keer naar boven hoeft.

Het was eerste kerstdag en ik lag samen met Luke in zijn woonkamer-bed. Hij was diep in slaap, net zoals het kleine meisje in het wiegje naast hem. Ik sloeg de deken iets meer over Luke heen en kroop dichter tegen hem aan. Het was fijn om hem weer dichtbij te hebben. Ik voelde mezelf langzaam wegzakken in een diepe slaap, maar Hope hield me wakker. Zachtjes begon ze te huilen. Luke schoot overeind in zijn bed, waardoor ik bijna uit bed viel. Nog net hield hij me vast.

'Het is mijn beurt!' schreeuwde Oliver vanuit de keuken. Luke ging weer rustig achterover liggen en trok mij iets meer naar het midden van het bed.

'Sorry' fluisterde hij.

'Het is niet erg, dit bed is ook veel te klein voor ons twee' lachte ik. Met een glimlach keek ik naar Oliver die Hope in zijn armen aan het wiegen was. Zo nu en dan trok hij een gek gezicht waardoor Hope rare geluidjes maakte.

'Kom' zei Oliver. 'Dan gaan we even naar tante Jade'. Ik ging rechtop zitten en leunde tegen het hoofdeind aan. Oliver legde Hope in mijn armen en ik streek over haar kleine hoofdje.

'Dag kleine meid' fluisterde ik met een glimlach. Ik hield mijn hand voor haar uitgestoken vuistje en gretig pakte ze mijn pink vast. 'Oliver, geef haar mutsje eens' beval ik.

'En ja hoor. De dame ziet haar nichtje als een aankleedpop' zei Oliver terwijl hij het mutsje uit de wieg pakte.

'Iemand moet haar toch warm aankleden?'. Hope liet mijn pink los en ik deed het mutsje voorzichtig op haar hoofd. 'Zo, dat is mooi hè?' zei ik op een kinderlijke toon tegen Hope. Luke grinnikte vermoeid.

'Begint dat hele mode-gedoe nu al?' lachte hij.

'Wacht maar af. Over een paar jaar komt ze smekend bij mij omdat ze kleding wil lenen voor een date'.

'NEE!' riepen Oliver en Luke tegelijkertijd.

'Geen dates totdat ze 25 is' zei Oliver.

'Maak daar maar 30 van!' vervolgde Luke. Nikki kwam de woonkamer in en schudde haar hoofd.

'Mijn prinsesje mag daten met wie ze wil' lachte ze terwijl ze de baby voorzichtig uit mijn armen tilde. 'Ik geef haar even wat te eten en dan leg ik haar boven in haar wiegje'. Nikki en Hope verlieten de woonkamer en lieten ons achter.

'Pfff' zei Luke. 'Als die jongen één stap in mijn huis zet, dan zal ik hem wel eens iets vertellen'.

'Jongens, jongens, jongens' zuchtte ik. 'Jullie moeten jezelf eens horen. Niet daten tot je dertigste. Kijk eens naar jezelf, papa van 23 jaar oud'. Ik stond op van het bed en legde de dekens weer goed. 'Ik ga Mitch helpen met het kerstdiner'. Ik huppelde vrolijk naar de keuken, waar Mitch bezig was. Het zweet stond hem op het hoofd.