My Brother's Best Friend 《Voltooid》#Netties2016

Hoofdstuk 30

[Jade POV]

Luke lag nog steeds in het ziekenhuis en ik had bijna alle hoop verloren. Dagen, weken en maanden vlogen voorbij. Ik probeerde hem dagelijks te bezoeken naast het oefenen voor het toneelstuk, want the show must go on. Luke lag nog steeds in een kritieke toestand. Het gif was nog niet helemaal uit zijn lichaam, dus het zou in principe nog fout kunnen gaan, maar daar dacht ik liever niet aan.

Momenteel had ik enorm veel stress. Het was de dag voor kerst en deze avond had ik mijn toneelstuk. Ik probeerde Drake, mijn tegenspeler, zoveel mogelijk te ontlopen. Hij had me al meerdere keren aangesproken, omdat hij de zoenscène wilde oefenen. Het liefste in een donker steegje of in de bezemkast op school, maar daar had ik ''vreemd genoeg'' geen behoefte aan.

'Ben je er klaar voor, Jade?' vroeg Oliver gespannen. Ik had de jongens en Nikki uitgenodigd om te komen kijken vanavond. Nikki kon niet komen, aangezien ze amper kon lopen, maar de jongens kwamen wel. Oliver leek bijzonder nerveus voor mij.

'Ik denk het wel. Ik ken mijn script uit mijn hoofd dus het zal wel goed komen'. Ik trok mijn jas aan en nam de autosleutels van de tafel af. 'Ik ga alvast. De cast moet er eerder zijn'

'Oké, rijd voorzichtig!' riep Oliver nog. Ik stapte in de auto en reed naar mijn school.

[Mitch POV]

'Oliver, gast. Doe eens rustig! Je zit helemaal te trillen man!' zei ik lachend. Oliver zat op de bank en zijn been begon te trillen. 'Waarom ben je zo nerveus?'. Hij haalde een bundel papier uit de binnenzak van zijn jasje en gooide die naar mij.

'Wat is dit?' vroeg ik terwijl ik door het papier heen bladerde.

'Jade's script. Ik heb het gekopieerd'

'Waarom zou je dat doen?'.

'Jade praat niet meer zoveel tegen me. Ik wil haar zo graag terug hebben en ik dacht dat het romantisch zou zijn als ik haar zou verrassen op het podium'. Ik keek Oliver met grote ogen aan.

'Wacht? Jij wilt dit op het podium tegen haar zeggen?'. Hij knikte.

'Ik moet de persoon zijn die haar wakker kust, niet één of andere klootzak'.

'Wat doe je dan nog hier? De cast moet er al eerder zijn!' herhaalde ik. Oliver sprong op van de bank en trok het script uit mijn handen. Met een top snelheid rende hij de kamer uit en ik hoorde de voordeur met een klap dichtgaan. Ah, jonge liefde. Over jonge liefde gesproken. Ik moest echt iets doen voor Melanie. Wat als ze iemand anders vindt, die veel beter is dan ik? Ik ging op de bank liggen en legde mijn handen onder mijn hoofd. Snel keek ik op de klok en ik zag dat ik nog iets meer dan een uur had. Ik besloot om te genieten van de rust en sloot mijn ogen. Plots werd alle rust doorbroken door een ijzige gil.

'Nikki?!' riep ik ongerust. Ik sprintte snel de trap op naar de kamer van Luke en Nikki en klopte op de deur. 'Gaat alles goed?'. Weer klonk er een gil.

'Mitch! Bel iemand!' riep ze. 'De baby komt!'. Ik raakte meteen in paniek. Ik sprong van mijn ene been op de ander. Uhm, ja, telefoon! Ik trok mijn mobiel uit mijn broekzak en typte het noodnummer in. Please, schiet op!

[Oliver POV]

Het toneelstuk was al begonnen, maar nog niemand van de jongens was op komen dagen. Ik keek af en toe stiekem op mijn mobiel of te kijken of er iets aan de hand was, maar iedere keer als ik keek, werd de oude vrouw naast me super pissig. Ik besloot me te focussen op Jade. Ze zag er prachtig uit. Haar lange bruine haar golfde en bewoog bij elke beweging die ze maakte. De toneellampen lieten haar groene ogen sprankelen. Zo nu en dan keek ik ook naar haar tegenspeler Drake. Wat een eikel was dat. Hij dacht zeker dat hij beter was dan de rest. Nou, ik zou hem eens even laten zien dat het niet zo was. De rode gordijnen sloten zich en de lampen in de zaal gingen weer aan. Het was pauze. Ik stond op en liep richting de kleedkamers.