My Brother's Best Friend 《Voltooid》#Netties2016

Hoofdstuk 27

Nog een foto, zoals belooft!

~Ik ga Oliver bevrijden, want dat moet gewoon~

[Jade POV]

Het was de avond, voordat ik aan mijn opleiding zou beginnen. De derde avond zonder Oliver. De opleiding die me eerst zo leuk leek, interesseerde me helemaal niet meer. Ik wilde Oliver terug. Ik lag op mijn bed toen Luke binnenkwam.

'Hee Jade' zei hij zacht. Hij kwam naast me liggen en trok me tegen hem aan.

'We gaan vanavond nog een keer naar de politie, want ze denken dat ze weten waar Oliver is' zei Luke. Ik keek hem hoopvol aan.

'Echt?' vroeg ik vol ongeloof. Luke knikte en mijn humeur werd een beetje beter. 'Ik wil ook mee'. Luke keek me geschokt aan en schudde zijn hoofd.

'Nee, jij blijft hier. Ik zorg wel dat je niet alleen bent, maar jij blijft hier' zei hij vastbesloten. Ik ging abrupt rechtop zitten en werd langzaam boos.

'Waarom niet? Je gaat gewoon naar de politie, dus ik kan mee!' zei ik pissig. Luke stond op en liep naar de deur.

'Je blijft. Einde discussie'. En met die woorden sloeg hij de deur achter zich dicht. Ik sprong op van mijn bed en sloop achter hem aan. Ik hoorde hem praten met Mitch en Tom. Ze hadden het over geweren of zoiets. Luke's auto stond al voor de deur. Of ze het nu wilden of niet, ik ga mee naar de politie. Ik kroop via de achterbank in de kofferbak en ging zo ver mogelijk van het raam afliggen. Volgens mij kunnen ze me niet zien vanaf hier.

[Luke POV]

'Ik denk niet dat ik het zou kunnen' zei ik tegen Mitch en Tom. 'Ik bedoel, ik weet nog hoe het moet, maar ik zou het nooit over mijn hart verkrijgen om het te doen'. Mitch knikte.

'Ik denk dat jij gewoon achter ons moet blijven, maar je moet jezelf wel beschermen. Dus hier heb je een geweer. Gebruik het verstandig'. Ik nam het geweer van Mitch aan en stopte hem weg.

'Hopelijk hoeven we niet te schieten' zei ik terwijl ik de angst op voelde borrelen. Mitch en Tom keken vol pijn naar de vloer.

'Ik hoop het ook niet' fluisterde Mitch. Mitch en Tom liepen naar de auto en ik liep een stukje de trap op.

'Jade!' riep ik. 'Wij zijn nu even weg, maar Nikki komt zo om je gezelschap te houden!'. Jade reageerde niet. Ze is vast boos op me, maar ik laat haar echt niet meegaan. Ze mag niet betrokken raken in zo'n gevaarlijke missie. Ik liep naar mijn auto en stapte in.

'Zo. Daar gaan we dan' zuchtte ik. Ik draaide de sleutel om en de auto startte. Snel reed ik de woonwijk uit, op weg naar het industriegebied, dat hier ongeveer vijftien minuten vandaan lag.

Ik parkeerde de auto tussen de bosjes, zodat het niet op zou vallen. We stapten uit en keken naar de loods, waar Oliver zou zitten. Mitch en Tom, die duidelijk meer ervaring hadden in dit soort situaties, zagen direct een paar in- en uitgangen. Ook wezen ze naar een aantal camera's. We bespraken allerlei tactieken toen mijn telefoon in mijn broekzak trilde. Ik keek naar het oplichtende schermpje. 'Nikki'.

L= 'Nikki? Wat is er aan de hand?'

N= 'Waar was Jade toen jij weg ging? Ze zit niet in de woonkamer'

L= 'Heb je haar slaapkamer al geprobeerd?'

N= 'Ja, en haar badkamer ook'

L= 'Vreemd. Probeer haar te bellen, misschien is ze er tussenuit geglipt en zit ze nu bij haar nieuwe vrienden'

N= 'Dat zal ik doen. Oh en Luke?'

L= 'Ja?'

N= 'Doe alsjeblieft voorzichtig'