I'm just in love

Vreselijke ouders

POV EMILY
"Neeeee max!" Schreeuw ik als ik hem niet meer zie bewegen. Me vader pakt me vast. "Laat me los!" Gil ik. "Emily rustig nou!" Schreeuwde me vader. Ik verzet me en sta binnen notime bij max. Ik klem me aan hem vast. Me vader komt naar me toegelopen,pakt me op en sleept me weer mee mijn kamer in. Hij doet ook snel de deur op slot. Waarom doet hij dat? Wat gaat hij doen? Hij komt weer naar me toegelopen. "Emily max is niet wie je denkt dat ie is" zegt hij. "Hij is mijn vriendje ja!" Schreeuw ik. "Hij gaat vreemd Emily" zegt hij weer. Ik zie hem steeds dichterbij komen. "Niet doen!" Schreeuw ik maar het is al te laat. De lippen van mijn vader gaan op die van mij. "Hallo!! Ik ben je dochter!" Schreeuw ik bang. "Ja dus nu ben jij van mij" zegt hij met een eng lachje. Ik word steeds banger en banger. Help me! Schreeuw ik in me zelf. Hoe kan hij dit doen! Zijn lippen laten de mijne maar niet los ik ben bevroren van bangheid. Hij gaat steeds verder. Even later lig ik in me onderbroek en bh in bed en hij in zijn onderbroek. "Laat me gaan, ik wil uit dit kut huis en weg bij jullie jullie zijn vreselijke ouders!!!!" Schreeuw ik. Hij word boos en geeft me een paar klappen. "Jij bent gewoon een verwend kreng!" Zegt hij boos en doet zijn onderbroek uit. Ik hou mijn ogen dicht. "Verdomme verdwijn uit mijn leven jij!!!!!!" Schreeuw ik weer maar hij gaat gewoon door. Dit was mijn leven hoe kan ik hier in godsnaam mee om gaan. Er is niemand die me kan helpen, hij heeft max uitgeschakeld. Ik probeer me steeds weer te verzetten maar het lukt niet want hij blijft me maar slaan en hij blijft fucking doorgaan. Zijn handen gaan voor de 5e x richting me borsten en deze x ben ik zo boos,bang en verdrietig dat ik al mijn kracht inzet om hem weg te duwen. Ik duw hem weg en het lukt. Hij knalt met zijn hoofd tegen de muur aan en valt neer. Dit is mijn kans om te ontsnappen! Ik kijk nog even naar max. Naast hem ligt een mobiel. Fuck! Hij heeft de politie gebeld, wat is hij toch slim de politie zal wel onderweg zijn. Snel! Weg hier. Ik trek snel me onderbroek weer aan en ren als een gek naar buiten als ik hoor dat hij weer wakker word. Ik moet maken dat ik hier weg kom, maakt niet uit waarheen maar ik moet weg. Ik ren het Asveld af en zie dat me vader me achterna rent. Ik begin nog harder te rennen, ik voel dat ik steeds zwakker word, ik heb al mijn energie al verbruikt maar dit stuk moet me gewoon lukken anders word ik nog een keer verkracht en dat wil ik echt niet ik durf nu nauwelijks een jongen of man aan te kijken. "Kom hier jij!" Schreeuwd hij. Ik ren richting een kruispunt. Ik zie al een politie auto aankomen met zwaailichten. Ik probeer me vader af te lijden en het lukt me want hij flikkerd op de grond en staat niet meer op. De politie auto komt steeds dichterbij ik loop nu letterlijk op de weg. De politie auto stopt en er komt een mevrouw uit. "Shit!" Zegt ze terwijl ze naar me toe rent. De man die achter het stuur zit stapt nu ook uit. De vrouw steld me gerust. "Rustig maar meisje het komt goed er is een ambulance onderweg het komt goed" zegt ze en geeft me een knuffel.
_______________________________*even later in het ziekenhuis
Ik open mijn ogen en zie die vrouw voor me staan. "Hey" zegt ze met een vriendelijke stem. Ik word weer bang en ga hyperventileren. "Sssssst rustig maar, ik kom je helpen ik ben van de politie." Zegt ze weer. Ik wil gaan zitten maar word tegen gehouden door de man die achter het stuur zat. "Kun je wat vraagjes beantwoorden?" Vraagt hij. Ik knik. "Wat is er gebeurd." Vraagt ze. "Ik bbben vvverkracht door mijn pppleegvvvader." Zeg ik bang als ik er aan terugdenk en begin weer te huilen. Ik zie dat het gezicht Vsn de vrouw verstrekt staat alsof zij het ook heeft meegemaakt. "Emily!!!" Hoor ik ineens. Ik kijk opzij. "Lynn" zeg ik zachtjes. Lynn komt naar me toe gerend. "Het komt goed em, max is in orde wij gaan voor je zorgen." Zegt ze.