Paraisla II: Kalahati

- 1 -

Maingat na bumaba si Ninette mula sa prestihiyosong sasakyan na pagmamay-ari ng kanyang pamilya.

Bitbit ang basket, pinasalamatan niya ang lingkod niyang si Amos. "Walang anuman, binibini." Ngumiti ang lalaki sa kanya na halatang may gusto sa kanya. Iniling na lamang niya ito at nagsimulang maglakad paakyat ng kanilang mansyon.

Wala akong panahon sa mga ganitong bagay. Siguro, anim na taon ang nakakaraan, malamang ay kinikilig na siya dito pero nag-iba na ang lahat ngayong labing-pitong taong gulang na siya.

Marami na ang nagbago sa buong kaharian.

Pagkatapos ng madugong rebelyon at pagsupil sa mga 'Sinumpa', nagkaroon na ng bagong pamamahala. Si Lax ay naging Hari, kasama ng kanyang reyna na si Eyha na yumaong sa pagpapanganak. Nagkaroon ng Konseho na pinapamahalaan ni Val kasama ng anim pang pinuno mula sa bawat isla. Isa na ang kanyang ina doon– si Astrid. Kaya naman ganito na lang ang ikinaganda ng kanilang estado sa buhay.

Syempre, hindi lang sila ang nakinabang sa bagong pamamahala.

Nang umakyat sa trono si Lax, madaming proyekto ang kanyang ipinatupad. Umangat ang pamumuhay ng mga tao. Dahil dito, mahal na mahal siya ng mga nasasakupan. Sa loob ng anim na taon, naging konektado na ang bawat isla sa isa't-isa sa pamamagitan ng mga mahahabang tulay. At lahat ng isla ay konektado na rin sa Paraisla sa parehong paraan.

Kung titingnan, para na itong gulong ng isang karwahe. Ngayon, matatawag na ngang 'puso' ng kaharian ang Paraisla. Ngunit ang pinaka-nagbago sa lahat...

"Magandang umaga, Binibini!"

Lumingon si Ninette sa kanyang gilid.  Kumakaway sa kanya ang mga estudyanteng kawal habang tumatakbo. Araw-araw nila iyong gawain. Tinanguan lamang niya ang mga ito.

Ang mahirap na isla ng Rena noo'y naging isla na ng militar. Dito ipinatayo ang mga sentro at pasilidad para sa estratehiya, depensa at opensa at iba pang may kaugnayan sa proteksyon ng kaharian. Kasama na dun ang mga paaralan para sa mga naghahangad na maging kawal.

Ito'y plano ni Val na siyang ipinilit niyang maipatupad ng Hari. Ngunit mas madalas pang magpunta dito si Lax kaysa sa kanya. Nagtuturo ang Hari, mismo, sa mga estudyante sa pakikipaglaban. Siguro'y isa iyon sa tumulong sa paglimot ng Hari sa lungkot na dulot ng pagkamatay ni ate Eyha.

Nang makapasok si Ninette sa loob ng mansyon, agad siyang nagtungo sa isang maliit na pasilyo sa likuran at pumasok sa isang silid. Amoy na niya ang langsa ng dalang hilaw na karne sa basket pero hindi niya tinakpan ang kanyang ilong.

Tinulak niya ang isang lalagyan ng mga libro sa gilid at inalis ang mga kandado ng pintong nagtatago sa likod nun. Huminga siya nang malalim at tuluyang bumaba sa madilim na hagdanan tungo sa basement.

"Sinong nandyan?" isang galit na boses ang narinig niya.

"Ako lang ito, Ate Danae." May pinindot siya sa dingding at umilaw ang buong silid.

Sa isang sulok, nakaupo habang yakap ang mga tuhod ang isang babaeng naka-kadena ang mga pala-pulsuan sa sementong dingding. Matigas at buhaghag ang maikling kahel na buhok nito. Marumi ang bestida nito at dumikit sa kanyang maputing balat ang dumi at putik.