ALTIN KADEH "TAMAMLANDI"

7.Bölüm

Koray Avcı'nın yorumuyla Hoş geldin parçası başlayınca kendimi şarkıya bıraktım.

**

***Çağkan****

Ellerimi saçlarıma geçirdim ve çekiştirdim. Sağa, sola dönüp duruyordum ve aklımda oluşan düşüncelere bir türlü dur diyemiyordum. Kafayı yiyecek durumdaydım ki zaten yemiştim.

"Yeter artık Çağkan kendine gel ve otur."

Koltuğa yayılmış olan Erdem'e çevirdim gözlerimi. Deli ediyordu beni. O, çağıl, iştekiler ve hatta tüm insanlar. Herkesten nefret ediyordum.

"Kes sesini." diye tısladım ve devam ettim. Aklımda dönen tilkilere dur diyemiyordum. Çağıl gidecekti yine işte beni bırakacaktı. Beni sevmiyordu. Sevmeyecekti.

"İlaçları aldıralım yurt dışından bir doz daha yükseltsinler."

Dedim aklıma gelen fikrin heyecanı ile Erdem'e. O ise derin bir nefes almış ve ayağa kalkarak yanıma gelmiş ve önümde durarak hareket etmememi sağlamıştı.

"Anlamıyorsun değil mi? Kız zaten bir şey hatırlamıyor. Sorun ilaçlar değil. O çocuk değil. Çalışmak istiyor sadece. Seni terk etmiyor anlıyor musun? İstediği işi yapmak istiyor her insan gibi."

Evet ama anlamıyordu beni. Anlamayacaktı zaten ne biliyordu ki o. Oraya gidecek ve arkadaşlarından biri çıkıp tanıyacaktı. Sonra aklını karıştıracaktı. Sevgilisi gelip elimden alacaktı. Beni terk edecekti.

"Beni terk edecek, beni terk edecek, beni terk edecek." Ellerimi saçlarıma geçirdim ve tekrarlamaya devam ettim. Erdem 'lanet olsun' diye bağırarak yanımdan geçti ve çekmeceden ilacımı alıp yanıma geldi.

"İç ilaçlarını Çağkan lütfen. Bak Çağıl yanında terk etmeyecek seni. Benimle kal tamam mı?"

Kafamı salladım ve ilacımı içtim. Aradan ne kadar süre geçti bilmiyordum ama Erdem ellerimi bıraktı. İlaç etkisini gösterdikçe beynimdeki düşünceler susuyordu.

"Tamam iyiyim."

Koltuklardan birine geçip oturdum ve başımı arkaya yatırarak gözlerimi kapattım.

"Ona bunu yapmaya hakkım yoktu. Kötü biriyim ben Erdem." Diye mırıldandım. Uykum gelmişti.

"Değilsin, atlatacaksın. Belki sonra ona her şeyi anlatırız. Unutma yanındayım ben."

"Yanımdasın. Tedavi için bir hafta yatmak istiyorum. Ayarlamaları yapar mısın?"

İçimdeki endişeler arttıkça daha da kötüleşiyordum ve tedavi olmazsam zarar verebilirdim Çağıl'a.

"Tamam. Ayarlamaları yapıyorum. Dinlen sen lütfen." Dedikten sonra yanımdan kalktığını ve odadan çıktığını hissediyordum ağır ağır. Bir süre sonra tamamıyla hissizleştim ve kendimi uykuya bıraktım.

**

****Çağıl******

Öğleden sonra iki saat yaptığım provadan sonra hazırlanmak için eve geçtim ve dünden hazırladığım kıyafetleri giymeden önce duş aldım.

Kalbim ağzımda atıyordu heyecandan. Ne yapacağımı bilmiyordum. Aşırı heyecan yüklüydüm.

Duştan çıktıktan sonra siyah uzun ve geniş kollar olan, derin göğüs ve sırt dekolteli, dizimin bir karış yukarısından biten dar kesim elbiseyi üzerime geçirdim. Altına topuklu siyah botlarımı giydikten sonra, altın ve işlemeli geniş bileklikleri de bileğime geçirdikten sonra hazırdım. Çok fazla makyaj yapmamıştım. Saçlarımı ise kurulamadan açık bıraktım. Kuruduğunda aynı doğal görüntüde kalacağını biliyordum. Ve elbiseyle hoş olmuşu.

Siyah çantamı da aldıktan sonra, taksi çağırdım ve aşağıya indim. Çağkan ile de provalardan sonra konuşmuştum ve bu gece burada olacağımı biliyordu. Kaçırdığı için üzgün olduğunu söylemişti. Açıkçası bende yanımda olmasını isterdim. Onsuz bir şeylere adım atmak içimde burukluk hissine neden oluyordu.

Taksi geldikten yarım saat sonra mekana varmıştım. İçerisinin tıka basa dolu olduğunu kapıda bekleyenlerden anlayabiliyordum. Ve dışarıya gelen hareketli müzik sesi resmen yeri inletiyordu.

Derin bir nefes alıp verdim. Ağır adımlarla içeriye girdim.

Yeni bir hayata adım atıyormuş gibiydim.

Yeni ama tanıdık.

Her zaman var olan, ama yine de yeni başlayan.