MELEZ KIZ

MELEZ KIZ 42.BÖLÜM

Kararlılığımdan ödün vermeden "Bilmem gerekseydi anlatırdı." dedim.Kahkaha attı.

"Neden salak kızlar hep böyle düşünüyor ? Bilmem gerekseydi anlatırdı.Komikmiş."

Ona döndüm ve üzerine yürüdüm.Aramızda birkaç adım varken tehlikeli bir ses tonuyla "Aramızı bozmaya çalışıyorsun,yemezler." dedim.Kollarımı göğsümde birleştirirken "Peki neden sürtük kızlar hep böyle düşünüyor ? O benim olacak.Komikmiş." diye tekrar ettim onu.Ve keyiften uzak,zorlama bir kahkaha attım.

"Benimle düzgün konuş." derken bir anlık ciddi göründüğünü sandım.Bir anlık.Ardından sırıttı ve omzuma çarpıp yanımdan geçti.Küçük adımlarla sınıftan çıktım.Merdivenlerden inerken ellerimi kotumun ceplerime yerleştirdim ve Becca'nın hep olduğu gibi hadi- Summer-ve-Cody'nin-arasını- bozayımlarından birinde olduğunu umut ettim.

Okulun çıkış kapısına geldiğimde dışarıda yağmur yağdığını gördüm.Nisan yağmuru,bir bu eksikti.Derin bir nefes alarak dışarı çıktım.İki üç adımda hatrı sayılır bir şekilde ıslanmıştım zaten.Yine de yavaş yürümeye devam ettim.Sahi o benim tüm yaşamımı bilirken,ben nasıl onun sadece kendisini biliyordum ? Hiç mi merak etmemiştim Tanrı aşkına ?! Cidden,bu sorumsuzluk olsa gerekti.

Sıkıntıyla iç çekerken yağmurdan dolayı alnıma yapışan saçlarımı geriye attım.İleride Cody'nin bedenini seçebilmiştim.Bana doğru hızla yaklaşıyordu.

"Summer,hızlı mı olsan acaba ?"

Bakışlarım yüzünde gezinirken gözlerimi kırpıştırdım.Yağmur damlaları dudağının üzerinden süzülürken parmak ucumda yükselip dudaklarına küçük bir öpücük bıraktım.Geri çekilmemiştim.İlk afallasa da kolları belime sarılırken,kollarımı boynuna sardım ve başımı eğip,alnımı omzuna yasladım.

Yavaşça "Benden bir şey saklıyor musun ?" diye sorduğumda mırıldanarak "Neyden bahsediyorsun ?" dedi.

Usulca "Seni neredeyse tanımıyorum." diye fısıldadım.Geri çekildi ve gözlerime baktı.Belimdeki eli,elime inerken çoktan yürümeye başlamıştı.Cevap vermemişti.Peşi sıra ilerlerken başımı eğdim.Sonunda arabanın ön kapısını açıp binmemi bekledi.Islak olmamı umursamıyor gibiydi.Doğrusu benim de umursadığım söylenemezdi.

Tek kelime etmeden ön koltuğa yerleştim.Cevap vermemiş olduğunu birkez daha hatırlarken,buna inkar etmediğini de ekledim.Belki o da böyle düşünüyordu.Cody,sürücü koltuğuna yerleşirken başımı cama çevirdim.Rebecca ordaydı ve gözlerini dikmiş bana bakıyordu.Ona bakmaya devam ettim.

Cody arabayı çalıştırırken birkez daha Rebecca'nın yüzünü inceledim.Tek yaptığı omuz silkmek oldu.

(...)

Geçtiğimiz yolu daha önce görmediğimi düşünürken,düşüncelerimi okumuş gibi "Bu yolu hiç kullanmadın." dedi.

Tepki vermedim.Okuldan çıkıp eve dönmek yerine hiç bilmediğim bir yola gelmiştik.Ama Cody nereye gittiğini bilir gibiydi.

Tam sıkılmaya başlamıştım ki araba bir villanın önünde durdu.Cody'e baktım.Gözleri bir an bana kenetlense de başını çevirdi ve arabadan indi.Yavaş hareketlerle indim bende.Lucy omzundaki çantasını iyice kavradı ve yanımda yürümeye başladı,Cody önden gidiyordu.

"Burası neresi ?"

Lucy eve kısa ama anlamlı bir bakış attı."Cody'nin ailesinin evi."

Dudaklarım hayretle aralanırken soru sormama izin vermeden, çabucak "Yandaki ev de bizim evimiz." dedi."Gerçi ailem şu sıralar ülke dışında."