Doorbell [Short Story] [FINISHED]

CHAPTER THREE ✔️

"Ugh! Nakakainis talaga! Siya na ang the best na pampabadtrip ng araw ko! ᕙ(｀皿')╯"

Pagkalabas ko ng music room ay napagdesisyunan kong pumunta sa isa pang music room dito sa school namin. Nasa ground floor ang room na yun kaya kailangan ko pang bumaba mula dito sa third floor. Kalimitan mga highschool ang gumagamit ng music room doon at mga college students naman yung sa third floor.

"Husay lumandi ah. Professional? Subsob sa Training?"  napatigil ako saglit sa pagbaba ng hagdan ng mapansin kong may commotion.

"Nakita mo ba yun? Grabe siya magalit. Sila ba ni Johan?"

"Oo nga. Baka nagseselos?"

"Baka nga. Pero tama lang yung ginawa niya noh. Ang landi naman kasi nung babaeng yun e. Kung makapulupot kay Johan, dinaig pa ang sawa. Tsk!"

"Woah! Daming tao ah. Ba't kaya?"

Andito na ako ngayon sa ground floor at mukhang may nag-aaway ata kaya madaming tao. Psh!

"Kala ko naman may artista na or something. Another  non-sense catfight lang pala. Tsk!"  nagsimula na ulet akong maglakad papunta sa music room since andito na ako sa ground floor at konting hakbang na lang ay andun na ako.

Pagpasok ko dito sa room ay agad akong umupo sa tapat ng piano. Vacant pa naman kami ngayon kaya pwede pa ako tumambay muna dito. 3pm pa lang naman at mamaya pang 4pm ang klase namin. Kelangan ko lang muna mag-chill sa paraang ito kahit papano, para mawala yung inis ko kanina. Tss.

"You shout it out
But I can't hear a word you say
I'm talking loud not saying much
I'm criticized but all your bullets ricochet
You shoot me down, but I get up.

I'm bulletproof, nothing to lose
Fire away, fire away
Ricochet, you take your aim
Fire away, fire away

You shoot me down but I won't fall
I am titanium
You shoot me down but I won't fall
I am titanium."
🎶🎶🎶🎶

Buti na lang sa gantong paraan nakakapag relax ako. Sa pagkanta at pagtugtog lang ng instruments nagiging peaceful ang utak at buhay ko. When I play my music all my problems, stress, and bad mood disappear, for a while. Sa bahay namin halos ganto lang din ang ginagawa ko. Wala kasi ang parents ko dito sa Philippines and lola ko lang ang kasama ko sa bahay. Nasa states sila pareho para sa business trip.

"Cut me down
But it's you who has further to fall
Ghost town, haunted love
Raise your voice, sticks and stones may break my bones

I'm talking loud not saying much
I'm bulletproof, nothing to lose
Fire away, fire away

Ricochet, you take your aim
Fire away, fire away
You shoot me down but I won't fall
I am titanium

You shoot me down but I won't fall
I am titanium, I am titanium."
🎶🎶🎶🎶🎶

So, Joseph pala ang pangalan niya. That guy! Pag nakikita ko siya at naaalala ko yung sigawan namin the other day, naiinis ako. Wala naman kasi akong ginawa, pinagbintangan ba naman ako. Tapos hindi pa maalam makinig sa explanation ng iba. Napaka kitid ng utak! Sayang siya. Ang gwapo pa naman niya, kaso mukhang mayabang at amoy playboy. Tsk! I'm allergic to that kind of guy. I hate them! I swear, hindi ko magugustuhan ang katulad niya!

"Stone-hard, machine guns
Firing at the ones who run
Stone-hard, those bulletproof glass
You shoot me down but I won't fall