MINK (SOFT & WILD)

Pul0t-Gata

FELIZA'S POV

"Izang?"
Hindi makapaniwalang bulalas ni Manjoe matapos niyang iangat ang veil ko.

"U-Ugok."
Tanging naibulalas ko.
Nag-iwas agad ako ng tingin. Hindi ko kayang salubungin ang matiim niyang pagtitig sa akin.

"I repeat, you may now kìss the bride."
Narinig kong sabi ng Preacher. Haist, bakit ipinaalala pa.

"Thank you for the reminder, Father. For that, I'll send my donation for this church first thing in the morning." Nakangiting sabi ni Ugok at pagkaraa'y muli niya akong hinarap.

Hinaklìt niya ang maliit na baywang ko at inangat niya ang aking mukha.

"I miss you."
Mahina niyang sabi.
Nag-init ang aking mukha.
Nakaawang ang mga labì ko.

Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya.
Na-mis niya ako?
Kaya pala hindi niya ako naalalang kumustahin man lang kapag nag-uusap sila ni Yaya Ana sa skype.

Unti-unting lumapit ang mukha niya sa mukha ko.
Walang kakurap-kurap na nakatingin ako sa mapupulang labì niya.

"Close your eyes, Mink.
Mas matamìs ang lāway ko kapag nakapikit ka."
Bulong niya sa akin.

He rësted one hand on the back of my nëck and the other on my waìst pullìng my bōdy up agaìnst him.

Pagkapikit ko pa lang ay naramdaman kong sinunggāban niya ang bibìg ko.

He kìssed the sëams of my mōuth and then my chìn.
Nangìnig ang katawan ko dahil sa matinding antìsipasyon.

He prëssed his mōuth sōftly agaìnst minë.
I fëlt him skìmmed his hands dōwn my arms until they rëached my wrists and pulled the two lìmbs up to rest on his shoulders.

I wrapped my arms arōund his nëck and prëssed mysëlf more agaìnst him while he put hìs hands on my hìps.

Nagpakawala ako ng mahinang ungōl nang magsimulang gumalaw ang labì niya.

Naramdaman kong humigpit ang pagkakayakap niya sa balakang ko.
Suddenly, he bìt my lìp and I gasped.
Firëwōrks were explōding in my stōmach and I begin to fëel that familiar knōt start to fōrm.

Nanlambōt ang mga tuhōd ko nang maging mapusōk ang banayad niyang halìk.

My heart races, I am slightly
light-hëaded, and there's no awkward moment.

Its like everything becomes right in the world and everything is ok.
Everything else disappears and all I think about is how much I ënjoy kìssing him and I pōur my heart and sōul into that kìss.

"You're still inside the church not in your hōneymoōn suite."

Agad akong humiwalay kay Manjoe pagkarinig ko sa sinabi ng Preacher na binuntotan ng halakhak at malalakas na palakpakan ng mga taong naroroon.
Habol ko pa rin ang aking paghinga at yumuko ako dahil sa sobrang kahihiyan.

Laking pasasalamat ko nang buhatin ako ni Manjoe in a bridal style.
Sumubsōb ako sa dìbdib niya para maitago ang pulang-pula kong mukha.

"Nakakahiya!"
Paulit-ulit kong sabi.

"It's okay. Ang sārap nga eh. Ang tamìs talaga ng lāway mō. Nakakaadìk. Ituloy na lang natin sa suite natin."
Kahit 'di ko man nakikita ang mukha, alam ko ang laki ng pagkakangisi niya. Pero hindi ko na lang pinansin