Lost all over again (part 3)

Dubbeldekker - 34

BELANGRIJKE AUTHORS NOTE ONDERAAN! LEES HET!

Ohja, en dit muziek hierboven is PERFECT ;P

Previously:

'Ze hebben Jack, ze hebben Jack!' fluistert David met een trillende stem.

'Dit zal wel het eindspel van Deadline zijn, of niet?' fluister ik.

Noa knikt. 'Laten we daar voor goed een einde aan maken.'

We racen in de taxi naar Londen.

---

(Vanaf Mila gezien).

'That's thirty pond, please.' zegt de oude taxichauffeur. We rekenen snel af en haasten ons de taxi uit. We zijn in Londen.

Noa en ik kijken beide met een kloppend hart rond. De stad is zo groot, waar zouden ze kunnen zijn?

'Mila, kijk!' roept Noa. Ik kijk naar waar ze wijst, maar zie niet wat ze bedoelt.

'Kom, voor weg hij gaat!' roept Noa en trekt me mee. Met grote passen rennen we de besneeuwde straat uit, een park door, tot ik snap wat Noa bedoelt.

Een kleine grijns verschijnt op mijn gezicht. We rennen beide naar de grote rode dubbeldekker toe en stappen hijgend in.

Verbaasd kijkt de chauffeur naar ons op als we vragen of we helemaal bovenin mogen zitten, want wie gaat er nou met deze sneeuw boven zitten?

Jep, wij. Omdat we dan uitzicht hebben.

We klimmen het trappetje op en komen boven aan. Er zit niemand.

De dubbeldekker begint te rijden en gelijk krijg ik het ijskoud. Noa en ik zitten dicht tegen elkaar aan, terwijl de om ons heen kijken.

Na een kwartier te hebben getoerd door Londen, hebben we nog steeds geen zwart busje gezien.

Nog geen spoor.

Niks.

Trillend zitten we tegen elkaar. Onze ogen vermoeid van het kijken. Onze lippen blauw van de kou.

Opeens sperren mijn ogen wijdt open. Ik duw tegen Noa met mijn elleboog.

'Noa, kijk, wat is dat?' vraag ik en stel mijn ogen scherp. In het parkje waar we voorbij rijden loopt iemand met blond haar.

'Is dat David?' vraag ik en kijk naar Noa. Noa's ogen worden groot. 'We moeten uit de bus!' roept Noa.

We staan op en rennen het trappetje af naar beneden.

'Stop the bus!' roept Noa.

De chauffeur kijkt ons vreemd aan. 'I can't, girls. You have to wait 'till the next stop.'

Nee, we kunnen niet pas bij de volgende halte uitstappen!

Ik schudt mijn hoofd en trek aan de noodrem.

Met piepende remmen stopt de bus.

'Goed gedaan, Mila.' grijnst Noa en rent de bus uit. Ik ren haar achterna en samen haasten we ons naar het parkje. Weg van de tierende buschauffeur.

Hijgend komen we aan bij het parkje. Vaag zien we een silhouette alleen aan een picknick tafeltje zitten. Zijn handen voor zijn ogen.

Langzaam kom ik dichterbij.

'David?'

Met een ruk draait David zich om. 'Mila!' zegt hij en neemt me in een stevige omhelzing. Ik sluit mijn ogen en trek hem dicht tegen me aan. Hij laat los en knikt naar Noa. Noa knikt terug. Dan begint David met praten.

'God, guys, I need to tell you so much, and-' David stopt met praten en zijn ogen vullen zich met tranen.

Ik stel David gerust en vertel hem dat het allemaal goed komt. Al ben ik daar zelf niet zeker van. Helemaal niet zeker.

'Start again with what happened.' probeer ik op z'n beste Engels te zeggen.

David knikt.

'Deadline only wanted Jack.' vertelt David, 'I was outside and Jack saw me. Then this black bus came and took Jack. I swear I saw Deadline in it. Then I also jumped in the bus, but after a while Deadline threw me out, and now I'm here and god, Mila, I don't know what to do anymore.'

Ik schudt mijn hoofd en zet alles voor mezelf op een rijtje. Deadline heeft Jack gepakt. David is erachter aan gegaan, maar er vervolgens weer uitgegooid.

Deadline heeft Jack nodig.

Nadat ik dit heb gedaan, draai ik mijn hoofd weer terug naar David en Noa. 'Laten we uitzoeken waar Jack is en Deadline voor altijd stoppen.' In het Engels vertel ik David hetzelfde.

David wijst de kant op, waar hij het zwarte busje voor het laatst zag rijden. We beginnen te lopen. Ondertussen is het gestopt met sneeuwen en waar we nu zijn, rijden niet veel auto's. We hebben heel veel geluk: nu kunnen we de sporen van de banden volgen.

Eerst lopen we, na een tijdje rennen we. Doordat er zoveel sneeuw ligt, is alles een stuk gedempter. Vanaf hier kan ik een heel klein stukje van de London Eye, het grote reuzenrad zien.

'Look!' zegt David na een tijdje. Onze benen zijn pijnlijk van het lopen. Ik kijk op en we zien het zwarte busje. Dan loopt er uit een vervallen pand een man naar het busje. Snel verstoppen we ons achter een huis.

'Okay, this is the plan: we're gonna sneak in that old house and look if Jack's there, yeah?' fluistert David.

Noa en ik knikken en kijken om het hoekje.

Ik ga niet alleen naar Jack zoeken, maar ook naar bewijzen, papieren, of iets waarmee ik kan uitzoeken waarom Deadline ons dit aandoet.

'We go on three.' zegt David.

Mijn hart zit letterlijk in mijn keel.

'One...'

Ik adem kort in.

'Two...'

Trillend uit.

'Three!'

We sprinten met z'n drieën naar het gebouw.

~~~~~~~~

Wooooeeehh,

dit is bijna het einde guys!

Even wat nieuws delen:

1. Ik heb 2K op mijn boek wooehoeee! Echt, I Love You!

2. Ik heb ineens een geniaal plan voor dit boek, maar ik ga het jullie nog niet vertellen! Muhahaahaha, het wordt echt geweldig!

3. Se-week komt eraan dus ik moet hard werken ;( er komen iets minder updates, maar in de herfstvakantie wel weer veel!

That's it!

Comment, Read, Vote :)x