Lost all over again (part 3)

Hate - 24

Previously:

Ik loop de trein in.

Jack's hoofd schiet weg van Noa en met grote ogen kijkt hij me aan. 'Dit is echt niet wat het lijkt.'

'Ik dacht dat je me leuk vond Jack.' zeg ik schor voor ik wegloop.

---

(Vanaf Mila gezien).

Hoelang nog?

Ik staar uit het raam van de trein die al uren de meterslange tunnel doorrijdt. Ik heb mijn capuchon over mijn hoofd getrokken zodat niemand mijn betraande ogen ziet. Mijn knieën zijn hoog opgetrokken en mijn handen er omheen geslagen.

Dit is de ergste dag van mijn leven. En nee, niet door Deadline. Door Jack en Noa.

Ik bal mijn handen tot vuisten. Hoe konden ze?

Na alles wat ik heb meegemaakt zo doen? 

Ik sluit mijn ogen en leun met mijn hoofd tegen het raam. Dan val ik in een diepe, onrustige slaap.

(Vanaf Jack gezien).

Ik haat mezelf.

Ik haat mezelf echt heel erg.

Deadline en die ene B trouwens ook.

Zonder die opdracht had ik nog van Mila gehouden. En nu...

Het lijkt alsof ik nu pas zie dat Noa en ik écht bij elkaar horen. En ik wil het niet, maar mijn gevoel gaat meer op Noa af dan op Mila. Hoe vreselijk ik het ook vindt voor Mila.

'Jack?'

Ik kijk op naar Noa.

'Mag ik wat eten pakken uit jouw tas?' vraagt Noa stilletjes.

'Ja.' zeg ik met een zwakke glimlach.

Ik kan mijn hoofd er vandaag niet meer bijhouden. We moeten nu ergens over de helft van de treinreis zijn. Nog een paar uur te gaan.

'Jack?'

'Hmm?' mompel ik afwezig.

'Jack!'

Ik kijk naar Noa en mijn mond valt open als ik haar zie. Met grote ogen houdt ze het briefje vast.

Love Noa. D.N. kan ik duidelijk aflezen. Ik slik.

'Oké, dit is n-'

'What the freaking fuck, Jack?' zegt Noa, ik hoor de woede in haar stem. 'Hou je niet van me?'

'Nee, nee, nee, dat niet,' zeg ik angstig. 'Noa, laat me dit uitleggen.'

'Er valt niets uit te leggen!' roept Noa door de trein heen. 'Ik dacht dat je van me hield! Nu heb je het en voor mij verpest én voor Mila!'

'Maar Noa-'

'Hou je mond en verdwijn uit mijn ogen! Nu!'

'Noa, please.' smeek ik, terwijl de tranen mijn beeld vervagen.

'Je had het me moeten vertellen! Jesus Christ en nou wegwezen!'

Ik wil iets zeggen, maar door de brok in mijn keel lukt het niet meer. Ik sta op en pak mijn rugzak.

'Het spijt me Noa. Ik meen het.' zeg ik met overslaande stem.

'Flikker op, weg!' roept Noa met rode ogen.

Langzaam sjok ik weg. Noa's ogen en die van de medereizigers branden in mijn rug. 

Een tijd lang loop ik door de trein, opzoek naar plaatsen die ik nergens kan vinden.

Tot ik de allerlaatste coupé doorloop. 

Ik wordt door iemand vastgegrepen en door een harde schop tegen de holtes van mijn knieën val ik voorover. Mijn hoofd wordt naar achteren getrokken en een vlijmscherp mes tegen mijn keel aangeduwd.

'Zeg een woord en het wordt je dood.' sist iemand. Mijn hart gaat als een razende tekeer.

Mijn handen worden ruw vastgebonden op mijn rug en voor ik nog iets kan zien raakt een hard voorwerp mijn hoofd. 

'Vanaf nu ligt jou lot in Mila en Noa's handen.' Is het laatste dat ik hoor, voordat ik wegval.

~~~~~~~~

NOOO JACKKKK.

Ohja guys, volgende week moet ik een week lang aan m'n profielwerkstuk gaan werken, dus weet ik niet of ik juist veel tijd of weinig tijd heb om te updaten. Ik zal m'n best doen!

vote, read, comment >;)

:)x