Cold - 19

232 17 0
                                    

Previously:

Helaas. Je opdracht is mislukt. Je zult snel genoeg zien wat je weggenomen is.

D.N.

Mijn portemonnee is leeg.

Vanaf nu gaat Deadline naar mij luisteren. Ik ga er alles aan doen hem te ontdekken, alles.

Opeens wordt ik vastgepakt.

Dan voel ik een harde, pijnlijke klap.

Zwart.

------------------

Hijgend wordt ik wakker. Ik staar naar een donkere lucht. Dikke sneeuwvlokken dwarrelen naar beneden. Ik lig op iets hards.

En ik voel me kapot. Loodzwaar. Alsof al het lucht uit mijn longen gezogen is, alsof er een vrachtwagen over me heen rijdt, alsof ik op het punt sta flauw te vallen. En nog niet te beginnen over de vreselijke koppijn.

Stop met zeiken en neem de omgeving in je op, zeg ik tegen mezelf.

Mijn ogen schieten van links naar rechts, maar ik zie alleen de lucht.

Dan til ik mijn hoofd op. Een verschrikkelijke steek schiet door mijn hoofd en ik voel tranen mijn ogen verlaten.

Waar ben ik?

Opnieuw probeer ik mijn hoofd op te tillen. Met tanden op elkaar geklemd laat ik mezelf in een zit-houding zitten.

Ik voel me duizelig. Leeg.

Nu pas kijk ik om me heen.

Overal staan treinen met ingeslagen ruiten, bespoten met graffiti. Er is één lantaarnpaal. Een kapotte die knippert.

Ik ben op een verlaten treinstation.

Langzaam sta ik op. Alles om me heen draait en ik doe moeite niet over te geven. Strompelend loop ik naar het dichtstbijzijnde bankje en laat me erop zakken.

Waar zijn Jack en Noa?

Ik wrijf in mijn ogen en probeer een plan voor mezelf te maken.

Het is nacht, dat is duidelijk. Ik ben op een verlaten station, ook duidelijk. Wat er is gebeurt weet ik niet. Het laatste dat ik me herinner is het zwarte busje en de klap.

Voorzichtig breng ik mijn hand naar de bonkende plek op mijn hoofd en trek hem gelijk terug als ik een ongelofelijk pijnlijke steek voel. De klap moest hard zijn geweest.

Verder met mijn plan:

Heb ik geld? Heb ik mijn rugzak nog?

Een opgelucht gevoel stroomt door me heen als ik mijn rugzak aan mijn schouders voel.

Geld: nee. Rugzak: ja.

Kan ik hier wegkomen?

Ik kijk om me heen. Het is op de creep lantaarnpaal na, vrijwel helemaal donker. Het sneeuwt en het is ijskoud.

Dan schiet me te binnen dat ik in mijn rugzak ook een zaklampje heb zitten. Snel rits ik mijn tas open en zoek alles door, tot ik de zaklamp in mijn handen heb. Ik knip hem aan en schijn in het rond.

Na de omgeving goed te hebben gezien, besluit ik dat ik hier moet blijven. Overal staan hoge hekken met prikkeldraad. Ik ben te moe en duizelig om er overheen te springen. Ook heb ik geen geld en als ze me zien aankomen bij een hotel zoals ik er nu uit zie, rennen ze gillend weg.

Ik sta voorzichtig op en loop naar een trein. De deur staat open, dus besluit ik naar binnen te lopen. Binnen is het een enorme rotzooi.

Plastic zakken, blikjes en flessen liggen over de hele vloer verspreidt. Treinstoelen zijn kapot, glas ligt op de grond en op de muren is graffiti gespoten.

Na even besluit ik op een twee treinstoelen te liggen. Het is nog steeds koud en doodeng, maar ik moet het hiermee doen.

Voor ik ga slapen neem ik nog een pijnstiller om de hoofdpijn te laten zakken en dan val ik in een diepe, onrustige slaap.

~~~~~~
😱😱😱
Vandaag de eerste echte schooldag! 😵
Wel het eerste uur vrij en verder een best chill rooster, dus nu lig ik nog in bed 😼 ha.
Ohja en vrijdag Jariggg :))))

Wanneer is jullie verjaardag?

Love yaa :)x

Lost all over again (part 3)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon