Janet. » [Completed] 1/3

14.

Στις 6 Σεπτεμβρίου 2015,

μια κοπέλα έσφιξε ένα κομμάτι χαρτί στο χέρι της,

χαμογέλασε

κι έπαψε να σκέφτεται.

Έπαψε να βλέπει.

Έπαψε να ακούει.

Έπαψε να νιώθει.

Έπαψε να ελπίζει.

Έπαψε να πονάει.

Έπαψε να περιμένει.

Έπαψε να αναπνέει.

Στις 6 Σεπτεμβρίου 2015, η Janet ένιωσε την καρδιά της να χτυπάει για μια τελευταία φορά.

Ένας μικρός, αδύναμος χτύπος.

Τα δεκαεφτά διαφορετικά χάπια κυλούσαν στον οργανισμό της.

Κυλούσαν μέχρι την τελευταία στιγμή.

Την στιγμή που οι πνεύμονές της άδειασαν,

και δεν ξαναγέμισαν ποτέ.

Τα βλέφαρά της ήταν ερμητικά κλειστά.

Τα χείλη της σχημάτιζαν μια υποψία χαμόγελου.

Χαμόγελου ικανοποίησης,

ανακούφισης,

λύτρωσης.

Κανείς δεν κατάφερε να μάθει ξεκάθαρα τον λόγο που χαμογελούσε.

Ο καθένας το προσδιόριζε όπως ήθελε.

Πάντως ένα πράγμα που όλοι γνώριζαν,

ήταν πως μετά από 21 χρόνια,

Η Janet πραγματοποίησε τον στόχο της.

Μόλις γύρισαν προς τα πάνω την κρύα, πανιασμένη παλάμη της, ελευθέρωσαν από τα άβουλα δάχτυλά της ένα κομμάτι χαρτί.

«Ίσως βρω έναν κόσμο να ταιριάξω.»

Η τελευταία επιθυμία της Janet.

Μιας κοπέλας που γεννήθηκε για να πεθάνει.

Μιας κοπέλας που έβαλε στόχο τον θάνατο,

και δεν δείλιασε ούτε μια στιγμή.

Τα μάτια της παρέμειναν κλειστά όταν η Anna ταρακουνούσε απελπισμένα το σώμα της.

Ξύπνα Janet, ξύπνα.

Τα χαρακτηριστικά της δεν σφίχτηκαν όταν τα δάκρυα τους μούσκευαν το δέρμα της.