Janet. » [Completed] 1/3

5.

Η νύχτα ήταν βροχερή.

Τόνοι νερού έπεφταν από τον ουρανό.

Από τα σύννεφα.

Αλλά η Janet δεν τα έβλεπε,

κοιμόταν.

Η Anna ήταν καθισμένη στη γωνία του κρεβατιού και κάπνιζε σιωπηλή.

Όλο το δωμάτιο ήταν ήσυχο.

«Γιατί;»

Η Anna τινάχτηκε στη θέση της.

Γύρισε να κοιτάξει από που προήλθε ο ήχος.

Διαπίστωσε ανακουφισμένη ότι ήταν η Janet.

Μιλούσε στον ύπνο της.

Ξανά.

«Γιατί το έκανες αυτό;»

Τα μαλλιά της απλωμένα στο μαξιλάρι, το αριστερό της χέρι, λυγισμένο πάνω από το κεφάλι της.

Τα βλέφαρά της ερμητικά κλειστά.

«Είσαι άρρωστη!»

Άλλαξε πλευρό.

«Τι είναι αυτό, τι πας να κάνεις;»

Μετακίνησε τα πόδια της απότομα, πάνω στο στρώμα.

«Άσε με, δεν πρόκειται να- σταμάτα, σταμάτα, σταμάτα! Δεν θέλω!»

Το σώμα της κουνιόταν διαρκώς.

Αναστάτωση.

«Ας το κάτω, σε παρακαλώ Ivy, σταμάτα!»

Γινόταν να κλάψεις στον ύπνο σου;

Γιατί η Anna ήταν σίγουρη ότι είδε τα δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπο της Janet.

«IVY!»

Το σώμα της χτυπιόταν ασταμάτητα.

«ΟΧΙ, ΟΧΙ, IVY!»

Η Anna αποφάσισε να επέμβει.

Σηκώθηκε πάνω και κάθησε δίπλα στην Janet.

«Janet, η Anna είμαι. Η Anna. Ξύπνα!»

Της χάιδεψε ελαφρά το μάγουλο.

«YVONNE!»

Τα δάχτυλα της Anna γράπωσαν τα μπράτσα της Janet.

Την ταρακούνησε.

«Είναι απλά ένα όνειρο, Janet. Ξύπνα.»

Η Janet σταμάτησε να συσπάται.

Σταμάτησε να φωνάζει.

Μισάνοιξε κουρασμένη τα μάτια της.

«Anna;»

«Εδώ είμαι, Janet.»

Η Janet ανακάθησε στο στρώμα.

Η καρδιά της παλλόταν γρήγορα μέσα στο στήθος της.

Το είχε ξαναδεί.

Για χιλιοστή φορά από τότε.

Σκούπισε τον ιδρώτα που έτρεχε στο μέτωπό της.

«Πάλι αυτό;»

«Πάλι.»

Η Anna ήξερε.

Σχεδόν.

Άπλωσε το χέρι της στο πακέτο με τα έτοιμα τσιγάρα της Anna.

Πήρε ένα,

το άναψε.

Καπνίζανε σιωπηλές για πολλή ώρα.

Η Janet προσπαθούσε να κλείνει τα μάτια της όσο το δυνατόν λιγότερο.

Το κεφάλι της ήταν ένα κουβάρι.

Ένα κουβάρι αναμνήσεων.

Είχαν περάσει τόσα χρόνια,

αλλά έμοιαζε σαν χθες.

Οι αναμνήσεις αντί να ξεθωριάζουν, την κυνηγούσαν.

Υπήρχαν παντού.

Κι αυτό την τρέλαινε.

«Και ξέρεις ποιο είναι το καλύτερο κομμάτι, Janet; Σε καταστρέφω, αλλά εσύ εξακολουθείς να μ'αγαπάς. Περίεργο πράγμα η αγάπη, ε;»

Ρούφηξε άλλη μια τζούρα.

Αναστεναγμός.

Σε καταστρέφω, αλλά εσύ εξακολουθείς να μ'αγαπάς.

Και είχε δίκιο.

Η αγάπη τελικά, είναι πιο επικίνδυνη από το μίσος.

           
+++

Μου βγήκε πιο μικρό από όσο θα ήθελα.
Αλλά anw, αυτό το part είναι αρκετά σημαντικό.
Θέλετε να μάθετε τι ρόλο βαρούσε η Ιβόν, ε;
Κι εγώ θέλω.
Ελπίζω να σας άρεσε σαν part.
Αν θέλετε ψηφίστε &σχολιάστε.
Much love,
-Athina. xx